Όλα αρχίζουν κάπως διστακτικά. Όλα αρχίζουν στη σκέψη της φυγής.
Όλα όμως πραγματικά, άρχισαν πριν από κάποια χρόνια. Τη στιγμή εκείνη της εφηβείας που το σχολείο τελειώνει και είσαι έτοιμος γεμάτος αγάπη για την ζωή να ορμίσεις μες το Πανεπιστήμιο και να ζήσεις τα πάντα στο κόκκινο.
Στα σκαλιά του πρώτου έτους καραδοκεί ο ενθουσιασμός, στο δεύτερο η απογοήτευση, στο τρίτο η ανάγκη και στο τέταρτο η ελπίδα.
Η ελπίδα για μια καλύτερη ζωή. Η ελπίδα ότι τώρα θ’ αρχίσεις να ζεις πραγματικά και ανεξάρτητα.
Η ελπίδα γεννιέται όμως μέσα από τα όνειρα και τα όνειρα στην σημερινή κοινωνία μας καταστράφηκαν από ένα κράτος, ανίκανο.
Και κάπως έτσι τα όνειρα μας θυσιάζονται στον βωμό της επιβίωσης. Για να επιβιώσεις όμως πρέπει πρώτα να ζεις. Και η ζωή δεν θέλει «σοβαρότητα». Η ζωή θέλει ξεγνοιασιά και καλοπέραση.
Η ζωή αρχίζει εκεί οπού το να αγαπάς είναι η πιο σωστή επιλογή.
Η πιο δύσκολη στιγμή όμως, είναι η στιγμή που θα αφήσεις την «φοιτητική» σου ανεξαρτησία και θα κάνεις μια μεγάλη βουτιά στον ωκεανό της επιβίωσης. Και τότε λίγο πριν το ένα «τέλος» και πριν την νέα «αρχή», είναι που αναπολείς.
Πέρασα τα χρόνια μου, αναζητώντας κάθε μέρα καινούργια εναύσματα.
Έτσι πρέπει να είναι, υποτίθεται, η νέα γενιά. Να θέλει να δημιουργήσει τον κόσμο από την αρχή και να βγει μπροστά. Να ξεχυθεί στους δρόμους και τα στενά, να πιάσει τον μίζερο άνθρωπο από το χέρι και να του «φορέσει» στην καρδιά ένα τατουάζ τριαντάφυλλο. Αυτό είναι όμως που με προβληματίζει ότι θα έπρεπε να είναι. Δεν είναι.
Από την άλλη, μπορεί να μην είναι έτσι, αλλά με το μόνο, που μπορείς να πορευτείς και να πας μπροστά, να είναι η πίστη. Η πίστη ότι όλα για κάποιο λόγο γίνονται.
Η πεποίθηση ότι οι άνθρωποι που γνωρίζεις και που αγαπάς θα κατέχουν για πάντα μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά σου. Η ελπίδα ότι κανένας δεν θα ξεχάσει κανέναν. Ακόμα και αν η μοίρα ορίσει να μην ξανασυναντηθείτε ποτέ.
Γιατί η μοίρα μπορεί να ορίζει αλλά τον τελευταίο λόγο έχουμε εμείς.
Για αυτό το λόγο, όλοι εσείς οι νέοι, που θα ανοίξετε τώρα τα «φτερά» σας και θα «πετάξετε» μακριά από τις οικογένειας σας να θυμάστε ένα πράγμα ότι όπου και αν έχετε την τύχη να πάτε, να ανοίξετε το μυαλό σας και την καρδιά σας και να αφήσετε κάθε λογής άτομο να τρυπώσει μέσα σε αυτήν.
Ο κάθε ένας που συναντάμε στην ζωή μας έχει λόγο που βρίσκεται σε αυτήν ακόμα και αν είναι απλά περαστικός.
Κάθε ιστορία αφήνει πίσω της ένα μάθημα ζωής.
Κι αυτή την ιστορία, μη διστάσεις να τη ζήσεις.
Να ταξιδέψεις στο βυθό της, να ρουφήξεις ο,τι έχει να σου δώσει, να ωριμάσεις μέσα απο αυτήν.
Γιατί, για ποιο λόγο άραγε γεννιόμαστε, αν αυτός δεν είναι, να χαρούμε τη ζωή ως το μεδούλι της;
Κάπως έτσι, θα γίνουμε όλοι πλούσιοι. Πλούσιοι και μεγάλοι. Πλούσιοι από εμπειρίες, τράυματα, αλλά κυρίως αγάπη.
Συντάκτης: Αλίκη Κρυωνά
