Είναι εκείνη η στιγμή που κάτι δεν πάει καλά κι όχι δεν είναι ο διπλανός σου στο λεωφορείο που βρομάει απίστευτα και θέλεις να βγάλεις το αποσμητικό και να αρχίσεις να τον ψεκάζεις με μανία. Ίσως να φταίει το ζευγαράκι που κάθεται απέναντί σου και φιλιέται επιδεικτικά με τόσο πάθος. Δείχνουν τόσο ερωτευμένοι και τόσο στα μέλια σαν να βγήκαν από αυτές τις γλυκανάλατες ρομαντικές ταινίες που απεχθάνεσαι τον τελευταίο καιρό. Εσύ κοιτάς αυτή την ωραία εικόνα κι αναρωτιέσαι πώς γίνεται να κρατάνε την αναπνοή τους τόσο πολύ.
Και καθώς κατεβαίνεις απ’ το λεωφορείο και σκέφτεσαι ποτέ ήταν η τελευταία φορά που έκανες σχέση ή έστω επιχείρησες να κάνεις, όσο και να προσπαθείς δεν μπορείς να βρεις ποτέ πήγε να γίνει αυτό το θαύμα. Πάει καιρός, βλέπεις, από τότε που ούτε καν μπορείς να θυμηθείς και πάλι καλά να λες που στην παρέα υπάρχουν ζευγάρια να σου υπενθυμίζουν ότι υπάρχουν κι αυτά στη ζωή. Σου έρχεται μια λέξη στο μυαλό, άλλα δε θες να την πεις δυνατά κι ούτε να το πιστέψεις κιόλας.
Συνειδητοποιείς ότι τώρα τελευταία έχεις κάποια σημάδια όπως ότι βγαίνετε για ποτό κι ενώ οι άλλοι ψάχνουν για τον έρωτα της ζωής τους, εσύ ψάχνεις το μπαρ για να πιεις. Περπατάνε στον δρόμο τα ζευγαράκια της παρέας αγκαλιά κι εσύ το μόνο που παίρνεις αγκαλιά είναι το φανάρι που κρατάς. Πάτε για ταινία κι εσύ καταλήγεις να τρως έναν κουβά ποπ-κορν μονός σου, μάλιστα το γίγας και το απολαμβάνεις κιόλας.
Είναι εκείνη η αμήχανη στιγμή που πάτε για καφέ κι όλοι συζητάνε για τα καινούργια τους γκομενάκια κι όταν φτάνει η σειρά σου παίζεις με την τσίχλα σου και ρωτάς ποιο είναι το θέμα της συζήτησης, έρχονται αυτά τα υπέροχα προξενιά που σου κάνουν οι λατρεμένοι φίλοι σου προσπαθώντας να σε κάνουν να αναθεωρήσεις την ελευθερία σου, που παρεμπιπτόντως λατρεύεις, κι εσύ το μόνο που κάνεις είναι να συστήνεσαι και να ασχολείσαι με οτιδήποτε άλλο εκτός από αυτό που πρέπει.
Τέλος τα σαββατόβραδα μένεις σπίτι και βλέπεις τον καινούργιο κύκλο της αγαπημένης σου σειράς με ένα μπολ παγωτό και μια πίτσα για την πάρτη σου. Μήπως σε έχω περιγράψει λίγο;
Και κάπως έτσι συνειδητοποιείς με μεγάλη σου χαρά ότι ανακηρύσσεσαι το μπακούρι της παρέας ξεκάθαρα. Κάτσε όμως λίγο, πριν ξεκινήσεις να φρικάρεις με τη σκέψη αυτή, γιατί είναι το αμέσως επόμενο βήμα, θέλω να σου πω ότι δεν είναι τόσο κακό όσο ακούγεται.
Καταρχάς, κάπου εδώ πρέπει να πω το εξής: Υπάρχουν δυο ειδών μπακούρια και πρόσεξε σε ποιο θα ενταχθείς. Υπάρχει το μπακούρι νούμερο ένα, το οποίο είναι μόνο του γιατί πιστεύει ότι φταίνε οι όλοι, ότι κανείς δεν τον ικανοποιεί κι ότι δεν μπορεί να βρει την αγάπη πουθενά στη σημερινή κοινωνία. Στην περίπτωση αυτή, θέλω να πω ότι αν όντως δε βρίσκεις, κάπου φταις κι εσύ, δεν εξηγείται διαφορετικά κι υπάρχει και το μπακούρι νούμερο δύο που γουστάρει κι απολαμβάνει να είναι μόνος του, τιμή του και καμάρι του γι’ αυτό σαφώς.
Αφού κατατάξεις τον εαυτό σου σε μία απ’ τις παραπάνω κατηγορίες να ξέρεις ότι δεν είσαι μονός σου, είμαστε πολλοί, παρά πολλοί θα έλεγα σε όποια κατηγορία μπήκες. Εντάξει ξέρω, το μπακούρι ακούγεται κάπως, αλλά δεν πειράζει, ταμπέλες πάντα θα υπάρχουν.
Πάρε όμως τη θετική πλευρά των πραγμάτων. Αρχικά ας αντικαταστήσουμε τη λέξη μπακούρι με το ελεύθερο άνθρωπο, πως λέμε το κουτσομπολιό, κοινωνικό ενδιαφέρον, βρε παιδί μου, έτσι για τα μάτια του κόσμου. Έτσι λοιπόν ο ελεύθερος άνθρωπος έχει και τα θετικά του.
Αρχικά δεν έχει κλάματα, χωρισμούς είναι το άτομο που δίνει τον ωμό του σε όλους να σταθούν, που ακούει την κλάψα για τον πρώην και σκέφτεται μέσα του μακριά από εμάς αυτά, μακριά. Δεν έχει τσακωμούς και σκηνές ζηλοτυπίες, κάνει ό,τι θέλει, όπως το θέλει, όποτε θέλει και το απολαμβάνει απίστευτα. Περνάει καλά και δεν εξαρτάται από κανέναν η διάθεσή του και γενικότερα η ζωούλα του -και καλά κάνει δηλαδή, εδώ που τα λέμε.
Ναι, εντάξει ξέρω πολλές φορές, καθαρίζεις το ράφι που έχεις στο σαλόνι σε περίπτωση που χρειαστεί γιατί μάλλον εκεί θα μείνεις σε λίγο καιρό, έτσι όπως το πας. Αλλά και τι με αυτό;
Αν η φάση σου τώρα είναι μπακούρι και ξερό ψωμί, μη νομίζεις ότι θα είσαι για πάντα έτσι. Εντάξει βεβαία, αν το δεις για πολύ καιρό να βρίσκεσαι σε αυτή την κατάσταση, κάτι μπορεί να πηγαίνει στραβά, τότε να αρχίζεις να το ψάχνεις. Όπως και να έχει όμως το μπακούρι έχει τη χάρη του.
Επιμέλεια Κειμένου Άννας Τζαβίδη: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Άννα Τζαβίδη
