Αγαπάω τον εαυτό μου

Αγαπώ τον εαυτό μου και τον αποδέχομαι με τα θετικά και τα αρνητικά του, αφού βέβαια έφερα τα πάνω-κάτω για να τα εντοπίσω.

Κάθισα μια μέρα να συζητήσω μαζί του και λογαριαστήκαμε, «Αυτά είναι τα ελαττώματα μου» του λέω, «αυτά είναι τα προτερήματα σου» μου λέει. Συμφιλιωθήκαμε, αγαπηθήκαμε, γίναμε κολλητοί και αποχαιρέτησα μια και καλή τις ανασφάλειες μου από τότε, αφού τις έστειλα κάπου στον αγύριστο.

Αγαπώ τον εαυτό μου, γιατί αγαπάει την ζωή και όλες τις χαρές που την συνοδεύουν. Το να είσαι δημιουργικος, το συναίσθημα του να κατακτάς τον στόχο σου. Να έχεις όνειρα και να είσαι μονίμως στο κυνήγι, άσχετα με το αν θα τα πραγματοποιήσεις ή όχι.

Αυτό που με τρελαίνει όμως στον εαυτό μου, είναι η αστεία του πλευρά, το παιδί μέσα μου που προσπαθεί να σου κλέψει το νευρικό γέλιο, για να σου χαρίζει ευχάριστες στιγμές.

Αγαπώ τον εαυτό μου, γιατί είμαι αρκετά τολμηρή για να τρώω στον καναπέ χωρίς πιάτο και να αλλάζω συνεχώς τα κανάλια την ώρα που η μαμά μου σιδερώνει. Γιατί έχω τα κότσια να βγω χωρίς μπουφάν στο κρύο και να γυρίσω σπίτι το μεσημέρι, την ώρα φαγητού, με τα πιτόγυρα αγκαλιά.

Αγαπώ τον εαυτό μου, γιατί παρόλη την μελαγχολία που με πιάνει ανά περιόδους, ξέρω να βιώνω έντονα τα ωραιότερα συναισθήματα και να τα εκπέμπω, σκορπίζοντας σκόνες ενθουσιασμού και τρέλας.

Είμαι γυναίκα και αγαπώ τον εαυτό μου. Οι περισσότερες γυναίκες όχι μόνο δεν αγαπάνε τον εαυτό τους, αλλά τον μειώνουν και τον επικρίνουν αυστηρά με κάθε ευκαιρία. Εγώ όμως επειδή γουστάρω να διαφέρω και μου αρέσουν οι ιδιαιτερότητές μου, επιλέγω να με αγαπώ. Τόσο απλά.

Και ναι, είναι τέλειο να διαφέρεις σε μία κοινωνία γεμάτη πρόβατα κι ας είσαι εσύ το μαύρο.

Φυσικά και έχει το τίμημά του, αλλά τι πιο ωραίο από το να χρωματίζεσαι με τα πιο όμορφα και παράξενα χρώματα, για να μπορείς να ζωγραφίζεις και τους άλλους;

Αγαπώ τον εαυτό μου, γιατί μπορώ να κάνω τους άλλους να νιώσουν όμορφα, με το να τους υπενθυμίζω πως όλοι έχουμε κάποιο χάρισμα, που μας καλεί απεγνωσμένα.

Αναζητώ την ομορφιά σε κάθε τι και μου υποδεικνύω για πόσα πρέπει να είμαι ευγνώμων, καθημερινά.

Το διασκεδάζω όταν ερωτεύομαι γιατί ξεπερνώ τα όριά μου. Ξέρεις, μιλάω για εκείνες τις απίστευτα αμήχανες κινήσεις, την πολυλογία και το χαμόγελο του Τζόκερ που φτάνει μέχρι τα αυτιά και δεν μπορείς να κρύψεις, όταν τον βλέπεις ξαφνικά μπροστά σου.

Αγαπώ την τρελή πλευρά του εαυτού μου, εκείνη που με ωθεί να βγάλω τα ψηλοτάκουνα και να τρέξω ξυπόλητη στην βροχή, να χορεύω ανενόχλητη με τα hands free την ώρα που σκουπίζω, χωρίς να με νοιάζουν οι άλλοι. 

Αστειεύομαι με τον εαυτό μου, γιατί έχω δει 25 φορές την Amelie και προσπαθώ να αλλάξω την ζωή των γύρω μου, κανονίζοντας γνωριμίες μεταξύ τους. Σκέτη αποτυχία.

Παραδέχομαι τον εαυτό μου, γιατί πιστεύει σε θαύματα. Εκεί που χάνεται η ελπίδα, όλο και κάτι συμβαίνει, γιατί τα θαύματα συμβαίνουν σε εκείνους που τα πιστεύουν.

Αγαπώ τον εαυτό μου, γιατί μπορώ να σκεφτώ με την καρδιά μου και να αντιληφθώ τα λάθη μου. Όσα δεν μπορώ να αλλάξω, προσέχω να μην τα επαναλάβω. Γιατί έμαθα να συγχωρώ αυτούς που με πληγώνουν και τα βάζουν μαζί μου, είτε επειδή είναι υπερβολικά υπέρ του εαυτού τους, είτε γιατί δεν τον βρήκαν ποτέ.

Αγαπώ τον εαυτό μου, γιατί έχω φίλους που είναι πάντα δίπλα μου, που ακόμα και όταν δεν ακούνε αυτά που τους λέω, είμαι εκεί και τους κερνάω σουβλάκια για να ξεχάσουν τον πόνο τους. Σοβαρά, πιάνει.

Αγαπώ τον εαυτό μου, γιατί ξέρω πώς να εκβιάζω τον μικρό μου αδερφό για να μου κάνει χάρες. Όσο κι αν μεγαλώσουμε, ορισμένα πράγματα δεν αλλάζουν ποτέ.

Αγαπώ τον εαυτό μου, χωρίς ίχνος ναρκισσισμού. Προσπαθώ να βελτιώνω αυτά που είναι στο χέρι μου και να αποδεχτώ τα ελαττώματα μου. Κανένας δεν με πληγώνει πια, χωρίς την άδειά μου.

Αγαπώ τον εαυτό μου γιατί με ελκύουν οι δύσκολοι άνθρωποι, που δεν αγαπιούνται εύκολα, καθώς ξέρω πόσο ανάγκη το έχουν.

Με αγαπάω για να αγαπηθώ, αλλά κυρίως για να μπορώ να αγαπήσω.