Αν όχι λίγες τότε αρκετές φορές προσπαθείς να ξεφύγεις από άβολες καταστάσεις ή να τις εξομαλύνεις, με τη χειρότερη μέθοδο που υφίσταται: το ψέμα.
Για παράδειγμα, πιστεύεις ότι είναι καλύτερο να πεις όταν χωρίζεις πως «φταίω εγώ, δε φταις εσύ» ενώ η σκληρή αλήθεια είναι πως βρήκες άλλον άνθρωπο να αγαπάς ή να ξοδεύεις πιο ευχάριστα κι αποτελεσματικά τον χρόνο σου είτε ακόμη πως εκείνος ευθύνεται για τούτη την κατάσταση και την απόφαση που πάρθηκε.
Παρ’ όλα αυτά δεν τολμάς να ξεστομίσεις την πραγματικότητα κι αυτό είναι λάθος τόσο για εσένα όσο και για το άτομο απέναντί σου. Για εσένα, καθώς πρέπει πάντα να θυμάσαι τι ειπώθηκε μην τυχόν και πεις κάτι διαφορετικό, με άλλα λόγια σου γίνεται βάρος κι ας το κρύψεις σε μια γωνιά του εγκεφάλου σου, το υποσυνείδητό σου γνωρίζει τι συμβαίνει. Για εκείνον, επειδή είναι σε ένα μέρος σκοτεινό κι εσύ μόλις του πέταξες το φακό και δεν μπορεί να βρει το δρόμο για το σπίτι.
Η αλήθεια είναι καλό να λέγεται άμεσα. Ναι, πονάει. Όμως, έτσι βοηθάς το άτομο που έχεις απέναντί σου να γίνει καλύτερο, να γνωρίσει κάποια απ’ τα ελαττώματά του που ίσως δεν ήξερε πως υπήρχαν. Αν οι χαρακτήρες σας όντως δεν ταίριαζαν και του αξίζει –όχι η κλισέ ατάκα «κάτι καλύτερο»– κάτι άλλο, που να του ταιριάζει και να επικοινωνεί απόλυτα, τον βοηθάς να προχωρήσει. Να περνάει πραγματικά ευχάριστα και να αγαπιέται αληθινά κι όχι ειδυλλιακά. Να γνωρίζετε κι οι δύο πού πατάτε, μην είναι εκείνος στα σκοτάδια κι εσύ εφησυχασμένος σε κάτι που δεν ισχύει στην τελική.
Το ψέμα σε φτάνει στην κορυφή εύκολα, ξεγλιστράς σαν αιλουροειδές, όμως, για λίγο. Πάντα αναδύεται η αλήθεια και καταλήγεις ο χαμένος της υπόθεσης, πράγμα που καθιστά απόλυτα λογικό να μη σε εμπιστευτεί κανείς πια και να είναι καχύποπτοι μαζί σου. Θα καταλήξεις να γίνεις ο ψεύτης βοσκός και στο τέλος κανείς δε θα πιστεύει πως ο λύκος ήρθε στα αλήθεια.
Όσο κι αν το ψέμα ομορφαίνει την κατάσταση που θέλεις να αποφύγεις, η αλήθεια ό,τι και αν κάνεις, θα γυρίσει να σε βρει και θα θελήσει να σε αντιμετωπίσει. Θα έχεις μπλεχτεί τόσο ώστε να φτάσεις σε κατάσταση μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα.
Όταν είσαι ξεκάθαρος είναι κι οι άλλοι ξεκάθαροι μαζί σου, γιατί στενεύεις τα περιθώρια ώστε να μην ειπωθεί κάποιο ψέμα. Έτσι δε χαραμίζεις τον πολύτιμο χρόνο απ’ τη ζωή σου σε ψεύτικες καταστάσεις. Το να λες την αλήθεια είναι δύσκολο, μα ταυτόχρονα ανακουφιστικό και σε φέρνει πιο κοντά με ανθρώπους που σου αξίζουν και τους αξίζεις.
Είναι προτιμότερο να την πεις σε στιλ τσιρότο: τραβάς και πετάς. Μην την πιπιλίζεις σαν καραμέλα. Θα πονέσει, ο πόνος όμως θα είναι μικρότερος απ’ αυτόν που θα έφερνε η ανακάλυψη ενός ψέματος. Η διαδικασία της εξιχνίασης της πραγματικότητας είναι σαν να τραβάς σιγά-σιγά το τσιρότο από πληγή που μόλις κατάφερε να επουλωθεί, γιατί ακούμπησες την κόλλα πάνω στο τραυματισμένο σημείο. Η πληγή αυτή για να κλείσει θα χρειαστεί μεγαλύτερο χρονικό διάστημα και σαφώς ο πόνος θα είναι χειρότερος.
Το άτομο αυτό δε θα μπορεί να συμφιλιωθεί με τον εαυτό του, νιώθοντας πως τον έπιασαν κορόιδο και πίστεψε ό,τι του πλάσαραν για αλήθεια. Κατάσταση: είσαι το ψέμα στην αλήθεια μου κι η αλήθεια στο ψέμα μου κι άντε βγάλε άκρη.
Το ψέμα είναι όμορφο και μεθυστικά γλυκό. Όμως καταλήγει σε ένα είδους εθισμού που θα σε πνίξει και θα χαθείς μέσα του μη γνωρίζοντας έπειτα πού βαδίζεις. Δεν κοροϊδεύεις μόνο το άτομο που θα το πεις, μα κι εσένα τον ίδιο. Ποιος είσαι εσύ που θα αναγκάσεις κάποιον να ζήσει κάτι ψεύτικο και σε μια σκιά που πλέον δε θα του ανήκει, γιατί εσύ τη μετέτρεψες σε κάτι άλλο. Της άλλαξες τροπή σε λάθος και μη σταθερό μονοπάτι που κάποια στιγμή θα πέσει.
Λες την αλήθεια. Όχι μόνο για να είσαι «καθαρός ουρανός που αστραπές δε φοβάται», αλλά και γιατί αν υπάρχει κάτι που να μπορείς να ορίσεις στον κόσμο αυτό για το τι αξίζει σε κάποιον είναι να του αφαιρέσεις τις παρωπίδες και να επιλέξει ο ίδιος, με τον γλυκόπικρο αυτόν πόνο, τι είναι καλύτερο για εκείνον.
Ας πάρει μετά ο καθένας τον δρόμο του με τις δικές του επιλογές χωρίς να ζείτε σε σκιές άλλων.
Η ειλικρίνεια είναι δύσκολη σήμερα, καθώς όλοι τρέφονται απ’ το ψέμα.
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη