Ό,τι σου περισσεύει πρόσφερέ το

Όταν χαρίζεις ένα χαμόγελο δεν πληγώνεις κανέναν. Όταν δίνεις έστω πενήντα λεπτά σε κάποιον άστεγο δε χάνεις κάτι σπουδαίο. Όταν προσφέρεις ό,τι δε σου χρειάζεται, αντί να το πετάξεις, δε σου λείπει τίποτα. Χαρίζοντας αγάπη κι ευγένεια με τον πιο απλό τρόπο δε ζημιώνεσαι ούτε εσύ ούτε η κοινωνία.

Αντιθέτως, αν δεν κάνεις τίποτα απ΄αυτά, τότε ζημιώνεται κάποιος. Εσύ βρίσκεσαι ένα βήμα πιο πίσω ως άνθρωπος, αφού αδιαφορείς για το τι συμβαίνει γύρω σου και φέρεσαι καθαρά εγωιστικά κι όσοι έχουν πραγματική ανάγκη βρίσκονται ένα βήμα πιο κοντά στην απαξίωση και την περιθωριοποίηση.

Δεν κοστίζει τίποτα ένα χαμόγελο. Δε θα στερηθείς με το να χαρίσεις τα ρούχα που δε θα φορέσεις ξανά. Γιατί να τα πετάξεις; Δεν υπάρχουν άτομα εκεί έξω που τα χρειάζονται; Δεν είναι κρίμα να καταλήξουν στα σκουπίδια, αντί να δοθούν για καλό σκοπό σε ανθρώπους που θα τα εκτιμήσουν;

Με τις πιο απλές πράξεις γίνεσαι καλύτερος άνθρωπος, η ψυχή σου πιο καθαρή, ο ύπνος σου πιο ήρεμος κι ο συνάνθρωπός σου λίγο πιο ανακουφισμένος. Ίσως, με τη βοήθειά σου, να μην κρυώνει όσο κρύωνε και να μην πεινάει όσο πεινούσε. Δε θα του αλλάξεις τη ζωή, μα θα του ομορφύνεις τη στιγμή. Κι αν εσύ κάτι τέτοιο το θεωρείς ασήμαντο ή ανούσιο, για κάποιον άλλον έχει τη μεγαλύτερη αξία.

Για τους περισσότερους από εμάς κάποιες καταστάσεις είναι δεδομένες. Όπως, για παράδειγμα, το να κάνουμε μια βόλτα στα μαγαζιά και να αγοράσουμε καινούργια παπούτσια και νέο μπουφάν. Έχουμε κάθε μέρα φαγητό στο σπίτι μας κι αν δε μας αρέσει, παραγγέλνουμε κάτι άλλο. Όταν κρυώνουμε, ανάβουμε τη σόμπα ή το τζάκι, χουχουλιάζουμε στον καναπέ με την κουβέρτα κι όλα καλά. Μα όλα αυτά τα απλά, δεδομένα κι αυτονόητα, για κάποιους αποτελούν απλώς ένα όνειρο. Ξανασκέψου, λοιπόν, αν η μικρή σου βοήθεια είναι τόσο μικρή που τελικά δε χρειάζεται, όπως επαναπαυμένα νομίζεις.

Το πραγματικό νόημα όχι μόνο των Χριστουγέννων αλλά κι όλης μας της ζωής είναι το δόσιμο. Να προσφέρεις ένα καταφύγιο, μια αγκαλιά, αγάπη, ευγένεια, ζεστασιά. Κι αν κι είναι κάτι που δε θα ‘πρεπε να ξεχνάμε ποτέ, έστω ας το υπενθυμίσουμε στους εαυτούς μας αυτές τις μέρες.

Ό,τι σου περισσεύει, είτε είναι χρήματα, ρούχα, υποδήματα, παπλώματα, είτε είναι φαγητό, είτε λίγος χρόνος για εθελοντισμό, πρόσφερέ το. Δώσε τα σε ‘κείνη την οικογένεια που μένει κοντά σου και ξέρεις πως δυσκολεύεται να αντεπεξέλθει οικονομικά, πόσο μάλλον να πάρει ένα δώρο στα παιδιά της. Δώσε τα σε ‘κείνον τον άστεγο που συναντάς κάθε μέρα στο ίδιο σημείο στη διαδρομή σου για τη δουλειά ή τη σχολή, το ότι τον προσπερνάς δεν τον κάνει αόρατο. Δώσε τη βοήθειά σου σε ‘κείνον τον οργανισμό για τα παιδιά ή τους απόρους, όπου θες -αρκεί να θες. Τάισε τα αδέσποτα της γειτονιάς σου, κι αν μπορείς άνοιξε το σπίτι σου σε κάποιο απ’ αυτά. Η αγάπη δε χωρίζεται σε φιλανθρωπία και φιλοζωία, οι ψυχές είναι ψυχές. Μα κάνε κάτι!

Στην πραγματικότητα μόνο δίνοντας μπορείς να πάρεις∙ χαμόγελα, αγάπη, ευγνωμοσύνη. Ας χαρίσουμε ό,τι δε χρειαζόμαστε, ας χαρίσουμε κι ένα κομμάτι του εαυτού μας. Ας γίνουμε περισσότερο άνθρωποι και λιγότερο υπερκαταναλωτικά κι εγωιστικά ανδρείκελα, που κλείνουν τα μάτια σε ό,τι άμεσα δεν τους αγγίζει.

Αν θες να αισθανθείς το νόημα των ημερών, μοιράσου. Κι αν θες να αισθανθείς το νόημα της ζωής ολόκληρης, μη σταματήσεις να μοιράζεσαι∙ συναισθήματα, υλικά, το χρόνο σου, τη βοήθειά σου.

Ο Άγιος Βασίλης υπάρχει μες στον καθένα από μας, ας τον κρατήσουμε ξύπνιο όλο το χρόνο.