Στο καλάθι του σούπερ μάρκετ φαίνεται η διάθεσή μας

Γνώστη η φράση που λέει «δείξε μου το φίλο σου να σου πω ποιος είσαι», λιγότερο οικεία μα περισσότερο αληθινή η φράση «δείξε μου το καλάθι του σούπερ μάρκετ σου να σου πώς νιώθεις». Ισχύει, αφού το φαγητό είναι βιολογική μας ανάγκη που διαφέρει ανάλογα με τη συναισθηματική μας κατάσταση κι άρα δείκτης της ψυχολογίας μας, το ίδιο κι η γενικότερη καταναλωτική μας συμπεριφορά.

Αν δε νιώθεις καλά, θα φας πολύ. Αν αισθάνεσαι καλά πάλι θα φας, αλλά πιο επιλεκτικά, ίσως μαζί με άλλους για να το γιορτάσεις. Αν έχεις βαρύ νταλκά, θα πιεις και θα μασουλήσεις ό,τι σαβούρα εμφανιστεί μπροστά σου.

Ένας άνθρωπος που κάνει γυμναστική κι αισθάνεται καλά με την εικόνα του, θέλει να προσέχει το σώμα του, άρα και τον εαυτό του κι έτσι στο καλάθι του θα βρεις μόνο υγιεινά τρόφιμα και σνακ. Αυτό αμέσως-αμέσως αντανακλά έναν άνθρωπο που σέβεται τον εαυτό του και τον φροντίζει.

Αν δεις ένα καλάθι γεμάτο αλκοόλ, γρήγορα σνακ και ξηροκάρπια, τότε επικρατούν τρία πιθανότερα σενάρια. Είτε έχει διάθεση για πάρτι, είτε περνάει καψούρα/χωρισμό και ξεσπά στο πιόμα,  είτε –στο χειρότερο σενάριο– αντιμετωπίζει εθισμό με το αλκοόλ.

Αν προσέξεις τον τρόπο που ψωνίζεις όταν είσαι χαρούμενος είναι εντελώς διαφορετικός απ’ όταν είσαι λυπημένος. Στην πρώτη περίπτωση θα έχεις κάνει πιο συγκροτημένα, αλλά ταυτόχρονα και δημιουργικά ψώνια. Συνδυασμούς τροφίμων που θα γεννήσουν νόστιμα πιάτα, ένα καλό κρασί ή υλικά για ένα αγαπημένο γλυκό, σε ποσότητες αρκετές για να φροντίσεις τους ανθρώπους σου, αλλά πρώτα τον εαυτό σου.

Σε μια περίοδο αλλαγών συμβαδίζει και το καρότσι σου με τη διάθεσή σου. Γεμάτο με υγιεινές επιλογές στην προσπάθειά σου να σε πείσεις να προσέξεις τη διατροφή σου ενώ ξεπροβάλλουν κάποιες παλιές αμαρτίες, μισοκρυμμένες ενοχικά στην άκρη του -σοκολάτες ή γαριδάκια.

Σε μια άλλη περίπτωση, όταν η ψυχολογία σου είναι στο ναδίρ της, το καλάθι σου έχει μετατραπεί σε σκηνικό απ’ την ταινία «Ο Τσάρλι και το εργοστάσιο σοκολάτας». Γιατί όταν δεν αισθάνεσαι καλά, έχεις την ψευδαίσθηση πως καλύπτεις το κενό σου με γλυκά, αναψυκτικά και fast food. Πού να βρεις διάθεση για μαγείρεμα, εξάλλου μια σοκολάτα –ίσως αρκετές περισσότερες– σου φέρνουν την ευφορία που αναζητάς.

Ακόμη κι η βαρεμάρα σου φαίνεται στον τρόπο που ψωνίζεις. Θα αγοράσεις φαγητό έτοιμο, προψημένα και κατεψυγμένα, που το μόνο που χρειάζονται είναι φούρνο ή απλό ζέσταμα. Ίσως βέβαια να μην πας καν σούπερ μάρκετ και να βολευτείς με ντελίβερι από πίτσες, σουβλάκια και κρέπες.

Διότι αν έχεις καλή ψυχολογία θέλεις να φτιάξεις νόστιμα κι υγιεινά φαγητά και να περάσεις όμορφα, δημιουργώντας πιάτα με τα καλύτερα υλικά. Όταν όμως η ψυχολογία σου είναι όντως κακή, δε σε νοιάζει τι θα φας, πώς θα το φας κι αν είναι καλό για εσένα και το σώμα σου. Το μόνο που σε ενδιαφέρει είναι να καλύψεις πρόχειρα την ανάγκη της πείνας και να σκεπάσεις επιφανειακά τη θλίψη σου με νόστιμες ανθυγιεινές επιλογές.

Υπάρχουν κι οι παρορμητικοί, ενθουσιώδεις, που θα ψωνίσουν ό,τι τους πλασάρουν στο ράφι στο ύψος των ματιών τους, μόνο και μόνο επειδή έτυχε να βρεθούν μπροστά τους. Εύκολα θύματα της διαφήμισης και της υπερκατανάλωσης ψωνίζουν ό,τι βλέπουν κι όχι ό,τι χρειάζονται.

Οι οικονόμοι πάλι, που συνήθως έχουν κι ένα κατοχικό σύνδρομο να τους χαρακτηρίζει κι ας το ονομάζουν εκείνοι «προνοητικότητα», κυνηγούν τις προσφορές, ψωνίζουν μόνο τότε κι αν κρίνουν κάτι ιδιαίτερα συμφέρον το αγοράζουν σε ποσότητες για να ΄χουν στοκ για τις δύσκολες ώρες.

Οι μανιακοί με την καθαριότητα σίγουρα χαζεύουν το διάδρομο με τα απορρυπαντικά σαν να ζαχαρώνουν γκομενάκι. Βάζουν στο καλάθι τους 10 χλωρίνες, σπρέι για τα μικρόβια, για τα τζάμια τα πατώματα, ακόμα και για τα ασημικά. Συσκευασίες που ούτε έχεις δει ποτέ σου ούτε αντιλαμβάνεσαι τη χρησιμότητά τους.

Στους διαδρόμους του σούπερ μάρκετ εξωτερικεύουμε την ψυχολογία μας, την υπομονή και τη συγκρότησή μας.