Θες να 'σαι ξεχωριστός ή άλλη μια κόπια;

Βγαίνεις έξω με την παρέα σου, πηγαίνετε στο στέκι σας, κάποιοι είστε σε σχέση και κάποιοι ελεύθεροι. Κοιτάς δεξιά μια παρέα αγοριών, πέντε άτομα με ίδια μπλούζα σε άλλη απόχρωση, σχεδόν το ίδιο τζιν, λίγο γυρισμένο ως τον αστράγαλο, με το ίδιο κούρεμα, να μιλάνε για ξενύχτια, γκόμενες κι αυτοκίνητα. Γυρνάς αριστερά, άλλη μια κόπια της προηγουμένης παρέας. Κοιτάς τριγύρω παρατηρείς δύο-τρεις παρέες κοριτσιών με σχεδόν ίδιο μαλλί, παραβαμμένα χείλη, παρόμοια ρούχα, μια τσάντα γνωστής επώνυμης εταιρείας και το κλασικό «είμαι ντίβα» υφάκι.

Ποιον να πρωτοδιαλέξεις για να γνωρίσεις. Όλοι πλέον έχουν γίνει μια απ’ τα ίδια. Τίποτα το ιδιαίτερο δεν κυκλοφορεί πέραν από μερικές «κούκλες» και «κούκλους» του σωρού. Ίδια ενδιαφέροντα κι οριακά ίδια εμφάνιση. Γιατί όπως λέει κι η αγαπητή Σούλα: «Ό,τι δε σου ‘δωσε ο θεός, στο ‘δωσε ο πλαστικός». Οκ, αλλάζουμε πάνω μας ό,τι μας χαλάει, αλλά με ένα μέτρο. Ποιο το νόημα να έχεις το ίδιο πρόσωπο με άλλους 15.000 ανθρώπους; Επενδύεις τόσο πολύ στο πώς θα φαίνεσαι εξωτερικά που ξέχασες να ομορφύνεις και λίγο το μέσα σου. Θυσιάσαμε το είναι για το φαίνεσθαι, με λίγα λόγια.

Αυτό που δε γίνεται κατανοητό είναι για ποιο λόγο να αφήνεις ό,τι σε κάνει μοναδικό, όχι μόνο εξωτερικά αλλά κι εσωτερικά, απλώς για να είσαι ένα με το σύνολο. Να καις έτσι τις ιδιαιτερότητές σου, αυτές που σε ξεχωρίζουν απ’ τους πολλούς, αυτές που αργότερα θα αναζητάς σε άλλους, γιατί θα ‘χεις βαρεθεί τα ίδια και τα ίδια. Έγινε μόδα να είμαστε όλοι κόπιες. Μα όπως και στα ρούχα, κάθε τάση δεν είναι ωραία και δεν πηγαίνει σε όλους.

Έχεις ανάγκη για αποδοχή, όλοι την έχουμε, ας πούμε, δεκτό. Γιατί, όμως, πέρα απ’ την εμφάνιση, που φοβάσαι να ρισκάρεις ή να διαφοροποιηθείς για να μην κριθείς, πράττεις και σκέφτεσαι ό,τι οι άλλοι; Τόση ανασφάλεια; Ανθρώπους διαφορετικούς ζητάμε όλοι, με ενδιαφέροντα και προσωπικότητα. Να ΄χει η επαφή μας μαζί τους κάτι να μας προσφέρει, όχι μόνο χασμουρητά.

Η ταυτότητά σου είναι μία και μοναδική, αν την πουλήσεις, θα καταλήξεις με ένα κενό κι ατελείωτες σπαζοκεφαλιές για το ποιος πραγματικά είσαι και τι θέλεις να κάνεις στη ζωή σου. Κανείς δεν κατακτά τον κόσμο χωρίς χαρακτήρα κι αυθεντικότητα. Οι απομιμήσεις βρομάνε από μακριά και κανείς δεν τις επιλέγει.

Μπλέκεις μόνο με ομοίους σου για να μην αισθάνεσαι μόνος. Έχεις χάσει τον εαυτό σου κι έχεις, συνειδητά, γίνει υποχείριο μιας πλασματικής αλήθειας, που έχει ημερομηνία λήξης.

Γιατί ζηλεύεις κάτι τόσο κενό και προσπαθείς να του μοιάσεις; Ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός. Πολλά όμορφα εξώφυλλα κρύβουν μια μούχλα και βαρεμάρα μέσα τους. Εσύ, λοιπόν, τι θέλεις να είσαι; Ακόμη μια κόπια απ’ τις πολλές ή ένας ξεχωριστός άνθρωπος;

Γιατί, αλήθεια, μπορείς να ‘σαι ό,τι θες, ό,τι εσύ αποφασίσεις και προσπαθήσεις γι’ αυτό. Θα κοπιάσεις, τίποτα που να αξίζει δεν έρχεται εύκολα. Αν επενδύσεις έστω λίγο στο μέσα σου η ομορφιά σου θα διαρκέσει, αν όμως δεν έχεις τίποτα άλλο πέραν από μια εμφάνιση, τότε ίσως να μην έχεις τίποτα. Ποτέ κανείς δεν πάλεψε να κρατήσει στη ζωή του κάποιον ίδιο με χιλιάδες άλλους. Βρες εσένα και τι κάνει εσένα μοναδικά όμορφο και μην το αλλάξεις για κανέναν.