Το σουβλάκι της καντίνας, μακράν το πιο νόστιμο

Τα πιο όμορφα γλέντια τα κάνεις σε πανηγύρια και συναυλίες. Χαίρεσαι με την ψυχή σου κι αυτό αντανακλάται από όλο σου το σώμα, απ’ την ανεμελιά, το γέλιο και τα μάτια που λάμπουν κάτι τέτοιες στιγμές. Είσαι τόσο ξέγνοιαστος που το μόνο που σε ενδιαφέρει είναι να περάσεις όμορφα με την παρέα σου, να χορέψεις, να τραγουδήσεις, να διασκεδάσεις και να αφήσεις πίσω σου καθετί που σε απασχολεί.

Το καλύτερο σημείο όμως της βραδιάς, ως συνήθως, είναι ένα: το φαΐ. Τι να κάνουμε, είμαστε κοιλιόδουλοι και το χαιρόμαστε. Πάντοτε το σουβλάκι της καντίνας, που καραδοκεί σε τέτοιες εκδηλώσεις, μας σπάει τη μύτη και μας προκαλεί να το δοκιμάσουμε. Εξάλλου, είναι κανόνας, το σουβλάκι της καντίνας είναι και το πιο νόστιμο!

Έχει γεύση ιδανική, ικανοποιητική ακόμη και για τον πιο περίεργο κι απαιτητικό ουρανίσκο. Δε θέλεις ούτε πιο πολύ αλάτι ούτε λιγότερο. Δεν το θέλεις ούτε περισσότερο ψημένο ούτε λιγότερο. Το λεμόνι του όσο πρέπει, η ρίγανη επίσης. Σ’ αρέσει και το λατρεύεις έτσι ακριβώς όπως στο σερβίρουν.

Με την πρώτη μπουκιά πετάς. Ο ουρανίσκος σου εκτοξεύει βεγγαλικά κι αυτομάτως μέσα στο στόμα σου γίνεται ένα πάρτι. Σ’ αρέσει τόσο που δεν μπορείς να χορτάσεις μόνο με ένα, θέλεις κι άλλο. Πόσο όμως να φας, άνθρωπέ μου. Είναι και βράδυ, θα σου πέσει βαρύ στο τέλος και δε θα κλείνεις μάτι, όχι τίποτα άλλο.

Ίσως όμως να μην είναι η γεύση που το κάνει τόσο νόστιμο. Ίσως να ‘ναι η παρέα που το μοιράζεσαι, η αύρα της βραδιάς, εκείνη η χαρούμενη ατμόσφαιρα. Τα γέλια και τα πειράγματα. Η οικειότητα. Τα πιτσιρίκια που λερώνονται με μουστάρδες. Τα ζευγάρια που μετά από κάθε φιλί πασαλείβονται. Ίσως αυτή να είναι η μυστική τους συνταγή. Δεν είναι απλώς ένα κομμάτι κρέας αλλά κι όλες οι αναμνήσεις απ’ τα παιδικά σου καλοκαίρια στο χωριό.

Εξάλλου, είσαι τόσο χαρούμενος εκείνη τη στιγμή και τόσο χαλαρός, που όλα φαίνονται πιο όμορφα, πιο απλά, πιο νόστιμα. Είναι και το αλκοόλ στο στομαχάκι σου που θέλει παρέα για να στρώσει και το σουβλάκι έρχεται σαν βάλσαμο. Χαλάλι κι οι ατελείωτες ουρές που περιμένουμε.

Μάλλον γι’ αυτό δε χάνουμε πανηγύρι και συναυλία όλο το καλοκαίρι. Καλή κι η μουσική κι ο χορός, αλλά σαν τη μυρωδιά απ’ την ψηστιέρα δεν έχει. Δεν πάμε για τη φοβερή ποιότητα ούτε για τα εξεζητημένα πιάτα, αλλά για την όλη φάση που είναι χύμα. Το «βρόμικο», όπως λένε, είναι πάντα το πιο νόστιμο. Το καλύτερο τελείωμα για ένα ξενύχτι, ίσως κι ο λόγος που ξεκίνησε.

Ειδικά τώρα, που είναι ακόμα καλοκαιράκι κι είμαστε όλοι λίγο πιο χαλαροί, είναι ευκαιρία να βγούμε, να ξενυχτήσουμε, να περάσουμε καλά και να επισκεφτούμε την πιο κοντινή μας καντίνα.

Υ.Γ. Δε χρειάζεται να περιμένεις απαραίτητα κάποιο πανηγύρι για να το λιμπιστείς. Κάθε βραδιά είναι ιδανική για ένα σουβλάκι στο χέρι. Πάρε τους φίλους σου, το ταίρι σου, το σκύλο σου –ή και κανέναν για να μη στο φάνε– και ψάξε το πιο κοντινό βρόμικο. Σίγουρα θα βρεις, θα σε οδηγήσει η μυρωδιά.