Οι άνθρωποι δεν αλλάζουν χαρακτήρα.
Γεννιούνται και ζυμώνονται στην παιδική τους ηλικία, διαπλάθονται και έτσι πορεύονται στην ενήλικη ζωή τους.
Για αυτό και πάντα πίστευα ότι πρέπει να παραχωρούμε τρεις ευκαιρίες στους ανθρώπους, για να αποκλείουμε την περίπτωση λάθους και την περίπτωση της απολυτότητας που οδηγεί σε ηλιθιότητα.
Διότι λάθη κάνουμε πολλά οι άνθρωποι. Λάθη και σωστά που μας διαμορφώνουν και μας χαρακτηρίζουν. Αυτά τα λάθη προσπαθούμε να διορθώσουμε, αλλά να τα αλλάξουμε αδυνατούμε.
Όμως ο χαρακτήρας μας δεν είναι κανάλι στην τηλεόραση, ούτε μπλούζα που δε μας κάνει και απλώς την πετάμε.
Ο χαρακτήρας μας είναι ακριβώς όπως τα μάτια.
Γερνάνε, κοιτάζουν διαφορετικά, άλλες φορές γελάνε, άλλες κλαίνε όμως χρώμα δεν αλλάζουν ποτέ. Ακόμα και εάν προσπαθήσεις να τους βάλεις έγχρωμους φακούς εκείνα δείχνουν πάντα από μέσα το χρώμα τους. Έτσι είμαστε και οι άνθρωποι.
Μπορεί να γνωρίζουμε, τα ελαττώματά μας και να προσπαθούμε να τα καμουφλάρουμε φορώντας χαρακτηριστικά που δεν έχουμε, όμως όταν μένουμε γυμνοί με τον εαυτό μας γνωρίζουμε ακριβώς ποιοι είμαστε.
Αυτό που είμαστε είναι η περιουσία μας που με αυτή οδεύουμε τη ζωή μας. Με τα άσχημα μας με τα καλά μας.
Οπότε με αυτά που διαθέτουμε, οι γύρω έχουν την επιλογή να μας αποδεχτούν ή να μας απορρίψουν.
Δεν αλλάζει, ο άνθρωπος και θα επιμείνω για ακόμη ένα λόγο.
Ο άνθρωπος έχει ανεπτυγμένο το αίσθημα τις αυτοσυντήρησης. Αυτό το ένστικτο είναι που τον οδηγεί να αγαπάει αυτό που είναι.
Ακόμα και εάν αντιλαμβανόμασταν τις καταστροφικές συνέπειες κάποιων από των χαρακτηριστικών μας, το ξεροκέφαλο «εγώ» μας θα μας τα παρουσίαζε ώς προτερήματα, οπότε πάλι δεν θα αλλάζαμε.
Διότι είναι όν εγωιστικό το είδος μας. Εγωιστικό και ναρκισσιστικό. Συνδυασμός που δε σου αφήνει περιθώρια για δεύτερες σκέψεις.
Μερικές φορές, δυναμώνουν αποκαλύπτονται. Ρίχνουν τις μάσκες και τις άμυνες τους και τότε κάποιοι θεωρούν ότι αλλάζουν. Άλλες φορές μακιγιάρουν τα έσω τους, τα ντύνουν με χρώματα και φώτα, θέλοντας να τα πουλήσουν προς τα έξω.
Όπως ακριβώς συμβαίνει με τα εμπορεύματα ή τις βιτρίνες των καταστημάτων.
Τότε λοιπόν εμφανίζονται οι αγοραστές και αγοράζουν αυτό που πουλάς. Βλέποντας τις κορδέλες, τη διακόσμηση και κάποια χαρακτηριστικά που επιφανειακά φαίνονται.
Έτσι δένονται οι σχέσεις, οι φιλίες και ενώνουν διαφορετικά πρόσωπα. Όταν όμως κάποτε το περιτύλιγμα αλλοιωθεί, μπερδεύονται, θεωρώντας ότι άλλαξε ο άνθρωπος χωρίς να έχουν το θάρρος να παραδεχτούν ότι απλά αποκαλύφθηκε.
Αυτές οι αποκαλύψεις πόσο μας έχουν πληγώσει και μας έχουν αναγκάσει στις γνωστές ευκαιρίες.
Άλλοι πιστεύουν ότι η ζωή μας ζυμώνει και μέσα από τις δυσκολίες της μας αλλάζει. Σε αυτό το «αλλάζει» όμως κρύβεται όλη η υποκριτικότητα της φύσης μας.
Διότι η ζωή μας μοιάζει με παράσταση. Σε αυτή την παράσταση αλλάζουμε σκηνικά και ρόλους, ο ηθοποιός όμως παραμένει ο ίδιος.
Οι παλιοί λέγαν ότι στους ανθρώπους πρώτα βγαίνει το χούι και μετά η ψυχή τους ή άλλαξε ο Μανωλιός και έβαλε τα ρούχα του αλλιώς. Όμως όσα ρούχα και να αλλάξει, Μανώλης θα μείνει σας το υπογράφω.
Αλλά δεν είναι μόνο ο Μανωλιός είναι και ο λύκος που «αν εγέρασε κι άσπρισε το μαλλί του, μήτε τη γνώμην άλλαξε μήτε την κεφαλήν του».
Το κεφάλι είναι κεφάλι αγαπημένοι μου, είτε αυτό είναι στενό είτε είναι από τα άλλα τα καινούργια τα «openmind». Ούτε ο χρόνος, ούτε οι συγκυρίες είναι ικανά να το αλλάξουν.
Γίνετε επιτέλους λίγο ρεαλιστές και βγείτε από τα στενά κουτάκια του καθωσπρεπισμού σας. Ο άπιστος θα μείνει άπιστος. Ο εγωιστής εγωιστής και ο ψεύτης, ψεύτης. Οσο αισιόδοξα και να θέλουμε να το δούμε αυτή είναι η κυνική αλήθεια.
Δεν αλλάζει, αυτός ο άτιμος που λέγεται χαρακτήρας και μην μου μιλήσετε για στρίγκλες που γίνανε αρνάκια γιατί θα σας πώ ότι η στρίγκλα μόνη της παρέμεινε και ίδια. Δώσ’τε της πρόσφορο έδαφος και θα καταλάβετε.
Ο άνθρωπος δεν αλλάζει και το βροντοφωνάζω. Ωριμάζει γίνεται σκεπτόμενος, βάζει νέες προτεραιότητες αλλά παραμένει πάντα ο ίδιος.
Μην χάνετε, το χρόνο σας λοιπόν προσπαθώντας να αλλάξετε κανέναν γιατί απλώς θα χάσετε τον χρόνο σας.
Συντάκτης: Πέννυ Πηττά
