Δεν είναι όλοι οι έρωτες δυνατοί. Δεν είναι όλες οι αγάπες ποιήματα του Χριστιανόπουλου και της Δημουλά. Δε χτυπάνε όλες οι καρδιές το ίδιο συγχρονισμένα. Κάποιες φορές μερικές καρδιές ξεσυγχρονίζονται, χαλάνε και θέλουν να αλλάξουν τόνους. Να βρουν άλλους ανθρώπους που θα συγχρονίζονται απόλυτα μαζί τους. Δε θα χάνουν ούτε δευτερόλεπτο.
Δευτερόλεπτο που για κάποιους χτυπάει εκνευριστικά αργά λες και περιμένει τη σειρά του στην τράπεζα και για άλλους τραγικά γρήγορα σαν βόλτα με το τρενάκι του λούνα παρκ. Στην πρώτη περίπτωση ο άνθρωπος απλά δε θέλει άλλο. Του τελείωσε ο έρωτας, του τελείωσε η σχέση, του τελείωσε γενικά. Στη δεύτερη περίπτωση ο άνθρωπος είναι παράφορα ερωτευμένος κι αυτό δε χρειάζεται περαιτέρω εξήγηση.
Αυτό το παράφορα όσο φάρμακο μπορεί να αποδειχτεί σε κάποιους έρωτες, τόσο δηλητήριο μπορεί να αποβεί σε κάποιους άλλους. Οι μονόπλευροι παράφοροι έρωτες είναι μολυσματικοί. Είναι ασθένειες καλά κρυμμένες πίσω από ερωτικά λόγια.
Είναι μυστήρια μαγικά κόλπα και δραματικές παραστάσεις που επιστρατεύονται για μερικές αγκαλιές ακόμα κι ας είναι από οίκτο.
Ένας στόχος, ένα θύμα, δύο άνθρωποι. Είναι τότε που οι αδύνατοι γίνονται δυνατοί κι οι δυνατοί, αδύναμοι. Λέγεται, πως δυνατός είναι αυτός που φεύγει κι είναι αλήθεια, όμως, δυνατός είναι εκείνος που φεύγει από αγάπη κι όχι εκείνος που μένει από λύπηση.
Άσχημο συναίσθημα η λύπηση. Πώς γίνεται και κάποιοι άνθρωποι να επιστρατεύουν τόσες μαγγανείες για την πετύχουν; Πώς γίνεται ο έρωτας να γίνεται δεσμοφύλακας και να κλειδώνει σε κλουβιά αγαπημένους ανθρώπους μόνο και μόνο επειδή δεν αντέχει να τους χάσει;
Καμία σχέση. Οι χειριστικοί άνθρωποι δεν υπήρξαν ποτέ ερωτευμένοι. Η λύπηση δεν είναι λέξη που χωράει σε σχέσεις κι ο έρωτας δε δυνάμωσε ποτέ με δάκρυα και καπνό.
Κάποιοι άνθρωποι δεν μπορούν να αποδεχτούν την απόρριψη, τους είναι αδιάφορο εάν ένα φιλί στο λαιμό προκαλεί ευχαρίστηση ή φόβο βαμπιρικής επίθεσης. Αρκεί να είναι εκείνοι που το δίνουν. Τα κεκτημένα δεν είναι εύκολο να αποδειχτούν χαμένα.
Προκειμένου να κρατήσουν τα κεκτημένα γίνονται συναισθηματικά αφόρητοι. Εκβιαστές και βάνδαλοι των συναισθημάτων. Όμως ο έρωτας δεν κρατιέται με τακτικές, δεν αγγίζεται από απειλές και δε σώνεται με εγωιστικά τερτίπια.
Με βαμπιρικά συναισθήματα και φόβο δεν έμεινε κανείς. Κάποιοι, όμως, είναι ιδιαίτερα εγωιστές. Χειριστικοί άνθρωποι που το μόνο που τους απασχολεί είναι να πετύχουν τους στόχους. Άλλοτε σε αντικείμενα κι υλικά και άλλοτε σε ανθρώπους. Είναι αυτοί που δεν τους νοιάζει πώς θα μείνεις, αρκεί να μείνεις. Λες κι οι άνθρωποι είναι πολύτιμα κοσμήματα που οφείλουν να φυλάσσουν προσεκτικά σε δερμάτινες κασετίνες και τα βγάζουν για να τα καμαρώσουν σε ειδικές περιστάσεις.
Γι’ αυτές τις περιστάσεις και μόνο γίνονται ηθοποιοί και για τα μάτια ενός δήθεν έρωτα μεταμορφώνονται σε πρωταγωνιστές δράματος. Μαύρα μάτια, καπνός, σκοτεινό δωμάτιο με σκορπισμένα χαρτομάντιλα γύρω το μόνο σκηνικό. Πρωταγωνιστές οι ίδιοι.
Τον παν είναι να μη φύγει το θήραμα. Να μη χαθεί το κεκτημένο, να το κρατήσει μαζί κι ας είναι για όποιο λόγο θέλει. Ποιος νοιάζεται άλλωστε για τους λόγους, εδώ μιλάμε για σκοπούς κι εκείνοι αγιάζουν τα μέσα όπως έλεγαν οι παλιοί.
Εάν δεν τα καταφέρουν και το θύμα φύγει δε θα σεβαστεί την άποψή του, δε θα μείνουν μόνοι να θρηνήσουν και κάποτε να αποδεχτούν την απώλεια. Αντιθέτως θα γεμίσουμε την οθόνη του κινητού με αναπάντητες κλήσεις και μηνύματα με παραλήπτη εκείνον τον αχρείο που τόλμησε να τους απαρνηθεί. Πλήθος μηνυμάτων άλλα με λόγια αγάπης κι άλλα με απειλές. Γιατί, δεν αντέχει την απώλεια, γιατί δεν μπορεί, γιατί θα πεθάνει.
Μην τύχει και πέσεις σε έρωτα ικέτη. Μην τύχει και κάνεις συνθήκη αγάπης από συναίσθημα λύπησης ή φόβου κι αντίθετα μη χαμογελάσεις ότι τον κέρδισες με τερτίπια τέτοιου είδους και βρεθείς γελασμένος.
Δεν μπλέκεται ο έρωτας σε τέτοιου είδους κόλπα, απλώς συνθηκολογεί. Συνθηκολογεί για λίγο φόβο και λύπηση. Όμως η έκρηξη όλων αυτών των μολυσματικών συνθημάτων αφήνει θύματα και τους δύο. Φύγετε.
Επιμέλεια Κειμένου Πέννυς Πηττά: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Πέννυ Πηττά
