Ψηλοί με κοντές, κοντοί με ψηλές. Διαφορετικές εθνικότητες ή ηλικίες. Πατημένες εξηντάρες με τριαντάρηδες και αντίστροφα. Ροκάδες με ρεμπέτισσες, αδύνατες με στρουμπουλούς. Όλα τα συναντάς. Αρκεί μια ματιά εκεί έξω και θα τα δεις όλα. Παρατηρώντας καλά θα επιβεβαιώσεις τον κανόνα ότι ο έρωτας είναι από χρόνια τυφλός. Δεν έμαθε να γαντζώνεται σε εξωτερική εμφάνιση, γούστα, προτιμήσεις, δεισιδαιμονίες γιαγιάδων.
Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί την Ελίνα έπεσαν όλοι να τη φάνε όταν εμφανίστηκε στη γειτονιά με έρωτα κεραυνοβόλο ετών τριάντα. Εκείνη πατημένα πενήντα, αιώνια συμβιβασμένη σε ένα σπίτι που μύριζε μπουγάδα και φρεσκοψημένο γαλακτομπούρεκο, ώσπου μια μέρα έπαψαν οι μυρωδιές και άρχισαν τα χαμόγελα. Άλλαξε ρούχα, διάθεση, κινήσεις. Ώσπου ένα απόγευμα, καλοκαίρι ήταν, την είδαμε να φιλιέται έξω από το σπίτι της με ένα νεαρό. Μάκη μάθαμε πολύ αργότερα ότι τον έλεγαν. Κρυμμένοι πίσω από κουρτίνες όλη η γειτονιά παρακολουθούσε κρυφά και ψιθύριζε για τις «πομπές» της.
Πομπές, τι γελοία λέξη! Ποιος ορίζει το ταιριαστό και το αταίριαστο, το σημαντικό από το ασήμαντο και την ευτυχία από το συμβιβασμό; Καμία γειτονιά και καμία οικογένεια δεν έχει δικαίωμα να το κάνει. Η Ελίνα ήταν άλλη και χαμογελούσαν τα μάτια της, πρώτη φορά μετά από έξι χρόνια που είχα μετακομίσει σε εκείνη τη γειτονιά.
Είναι να μην αποφασίσει να σε χτυπήσει με το βελάκι του ο φτερωτός τύπος. Έτσι και το κάνει, το κάνει με τόση φόρα που δε θα προλάβεις ούτε να στριφογυρίσεις γύρω από τον εαυτό σου. Προλαβαίνουν όμως να ανοίξουν τα στόματα. Των άλλων φυσικά. Να ανοίξουν για να μιλήσουν, να ψιθυρίσουν, να βάλουν το χέρι μπροστά και να σχολιάσουν. Τις επιλογές των άλλων και τα γιατί. Είμαστε πολύ κουτσομπόληδες οι άνθρωποι, ειδικά όταν ο λόγος σχολιασμού αφορά την πλάτη κάποιου άλλου και όχι τη δικιά μας. Ο λόγος για αυτές τις καμπούρες, που έλεγαν οι παλιοί, που όλοι έχουμε αλλά δε βλέπουμε. Αντίθετα με εμάς όμως, τις βλέπουν όλοι οι άλλοι και τις βλέπουν ξεκάθαρα.
Μπούρδες. Καμία σημασία δεν έχει το πώς φαίνεται στα μάτια των άλλων το ταίριασμα. Διότι το ταίριασμα δεν καλουπώνεται σε ανόητα σχόλια και δε γράφεται σε βιβλίο οδηγιών που να ορίζει ότι ο τάδε συμβαδίζει με την τάδε άρα ας γίνουν ζευγάρι. Κανένας κανόνας δεν κατάφερε ποτέ σε καμία εποχή να συμβαδίσει με τη λόξα του έρωτα, γι’ αυτό και συναντάμε γύρω μας σχέσεις που ενώ φαινομενικά οι συμμετέχοντες δεν έχουν τίποτα κοινό, στην πραγματικότητα τα έχουν όλα. Η Ελίνα και η κάθε Ελίνα είναι μόνο ένα παράδειγμα.
Οι σχέσεις των οποίων τα μέλη εξωτερικά έχουν πολλά κοινά, έχουν αποδειχτεί οι μεγαλύτερες φούσκες της τελευταίας δεκαετίας. Έσκασαν τόσο γρήγορα και το μπαμ που έκαναν ήταν τόσο εκκωφαντικό, που κουφάθηκαν όταν τις έφαγαν στα μούτρα, τόσο αυτοί που τις δημιούργησαν όσο και αυτοί που τις αποδέχτηκαν με σχόλια θαυμασμού τύπου «τι ταιριαστό ζευγάρι».
Οι έρωτες αυτοί έσκασαν όχι επειδή τους έφαγε το μάτι αλλά επειδή στην πραγματικότητα δεν υπήρξαν ποτέ. Άλλωστε ελέγχοντας μόνο εξωτερική εμφάνιση θα μπορούσες να ερωτευτείς ένα διάσημο αστέρα, μια πλαστική κούκλα, μια αφίσα, μια φωτογραφία, αλλά σίγουρα όχι τον άνθρωπο της ζωής σου.
Τα υπόλοιπα όλα είναι εγκεφαλικά. Εγκεφαλικές σκέψεις που μας κάνουν να εισβάλουμε σε ζωές που νομίζουμε ότι μοιάζουν με τις δικές μας επειδή έχουν το ίδιο επάγγελμα, τα ίδια μουσικά ακούσματα ή μια αποδεκτή εξωτερική εμφάνιση. Μια προσπάθεια των ανθρώπων να εκλογικεύσουν το συναίσθημα, να το καλουπώσουν και να το βάλουν σε άγονες σκέψεις χωρίς ουσία. Αυτό και μόνο.
Ο άνθρωπος που περιμένεις από καιρό μπορεί να βρίσκεται οπουδήποτε. Δεν έχει ηλικία, δεν έχει ύψος, χρώμα, συγκεκριμένο κορμί, πράσινα μάτια και αναλογίες μοντέλου. Ο έρωτας από καύλα μπορεί να κρύβεται σε ανθρώπους όψης Κουασιμόδου, για κάποιους άλλους όμως πανέμορφους. Μπορεί να μη μιλάει την ίδια γλώσσα και όμως να συνεννοείστε απόλυτα. Αν αυτό δεν είναι απόλυτο, τότε τι είναι;
Η ζωή είναι για τα απόλυτα και για τα πραγματικά. Για εκείνα που δεν ξεπηδάν από ρετουσαρισμένες φωτογραφίες σε σελίδες περιοδικών αλλά για τα καθημερινά τα απλά, τα αγουροξυπνημένα. Σε όποιο χρώμα, ηλικία, μέγεθος και εάν είναι κάποιο στοιχείο του άλλου, αυτό παραμένει αδιάφορο. Άλλωστε η καρδιά δεν έχει μεζούρες και μέτρα. Μόνο συναισθήματα.
Επιμέλεια κειμένου Πέννυς Πηττά: Ελευθερία Παπασάββα
Συντάκτης: Πέννυ Πηττά
