Σάββατο, μουσική στη διαπασών, κι εσύ με την απουσία στον καναπέ. Κακιά σύντροφος η απουσία, μεγάλη πουτάνα η απόφαση.
Εκείνη η απόφαση που γίνεται εισβολέας καταστρέφοντας κάθε κύτταρο το εγκεφάλου σου που έχει μάθει να συγχωρεί. Αλλά έτσι είναι αυτή η γκόμενα, η απόφαση, εισβάλει στο μυαλό σου όταν χαμηλώσει η ένταση του ραδιοφώνου την ώρα που εκείνος σου κάνει αφιέρωση, τη στιγμή που μαραίνονται τα λουλούδια που σου προσφέρει για να τον συγχωρήσεις.
Έρωτας στην επανάληψη και όχι στη διαπασών. Βαρέθηκες και δε θέλεις άλλο. Κι έτσι βάζεις ένα μεγάλο κόκκινο Χ σε ό,τι μέχρι τώρα είχες στη ζωή σου.
Μένεις να κοιτάς από την κλειδαρότρυπα εκείνον που φεύγει και μακραίνει επειδή αυτή τη φορά αποφάσισες να μη συγχωρήσεις.
Όμως οι θεατρικές παραστάσεις έχουν ένα τέλος, πέφτει η αυλαία σβήνουν τα φώτα, κυκλοφορούν αμακιγιάριστοι οι ηθοποιοί έτσι και οι ρομαντικές παραστάσεις που δίνουν κάποιοι, τελειώνουν.
Γιατί η αγάπη είναι για να δίνεται συνέχεια, δεν μπαίνει σε ρομαντικά κεριά και ηλιοβασιλέματα. Δεν μπαίνει καν στην κατάψυξη για να μπορείς να την αποψύξεις όταν κάνεις τη μαλακία. Δε στολίζεται με μουσικές, χορούς, βραζιλιάνικες ερωτικές εξομολογήσεις και δήθεν σ’αγαπω. Ή είσαι ρομαντικός ή δεν είσαι, στη μέση δεν υπάρχει.
Να τα βράσω τα λουλούδια που σου έφερε για να συγχωρέσεις επειδή φίλησε την Πίτσα την κομμώτρια ένα βράδυ που είχε μεθύσει με τα φιλαράκια. Συγχώρεση μία, συγχώρεση δύο, αλλά στην τρίτη θα είσαι εσύ το κορόιδο. Όποτε η λογική υπερισχύει. Κλείνεις την πόρτα και φεύγεις.
Καλές είναι οι ροματζάδες, καλές και οι συγχωρέσεις, αλλά όταν γίνονται μανιέρα εκνευρίζουν και σε κάνουν να βαριέσαι.
Να αναχωρείτε πριν φύγει το καράβι. Να τρέχετε έστω και την ώρα που ανεβαίνει η πόρτα και να επιβιβάζεστε για νέους προορισμούς όταν η ζωή σας πληγώνει και σας παραμυθιάζει.
Δεν αρκεί η τακτοποιημένη ζωή όταν στηρίζεται σε άτακτους ανθρώπους, σε καλοστημένους δήθεν ρομαντικούς που χρησιμοποιούν συνταγές και φούμαρα για να σε κερδίσουν.
Συγχωρεί η αγάπη, πληγώνεται ο εγωισμός αλλά μέχρι το λεπτό σημείο που δε γίνεσαι θύμα.
Μην βγάλουμε λάθος συμπέρασμα και βάλουμε όλους τους ανθρώπους στο ίδιο σακί. Υπάρχουν και εκεινοι που στήνουν το σκηνικό από έρωτα και παρόρμηση και όχι για να προσπαθήσουν να κρύψουν τη λαδιά τους.
Υπάρχουν εκείνοι που ζουν με το αίσθημα. Το αίσθημα το αληθινό που ξέρει να ζητάει συγνώμη ντόμπρα και χωρίς μαλαγανιές..
Αυτούς τους ανθρώπους να τους αναζητάτε, τους άλλους με τις συνταγές αφήστε τους να πάνε σε καμιά εκπομπή μαγειρικής να πουλήσουν τις γκουρμέ γεύσεις τους.
Εμείς χορτάσαμε.
Συντάκτης: Πέννυ Πηττά
