Μία πρέζα τσαχπινιά, 2 κούπες νάζι και ένα αξιοπρεπές σουλούπι.
Αυτά θα χρειαστούν μόνο.
Ούτε σπαθιά για να φωνάξουμε «με το σπαθί μας», ούτε πτυχία για να τα κρεμάσουμε στους τοίχους.
Τα παραπάνω συστατικά, λίγη θέληση ή μια μεγάλη ανάγκη κι ένα κρεβάτι. Εάν δεν είναι κρεβάτι μπορεί να είναι γραφείο, καναπές, προεδρική καρέκλα, ο τόπος δε μετράει, ο χρόνος θα είναι γρήγορος.
Εντάξει, υπάρχει και αυτό και δεν είμαστε παιδιά στις αλάνες για να παίζουμε κρυφτό. Όσοι θέλουν πραγματικά να επιτύχουν ας ανοίξουν τα πόδια και ας στήσουν κώλο. Πιπέρι στο στόμα μου, αλλά και τι πειράζει αν κάνει κάποιος σεξ για να κερδίσει δουλειά;
Δεν είναι απαραίτητα πάντα τα προσόντα και τα ταλέντα, υπάρχει και πιο εύκολος τρόπος και τον διαθέτουμε όλοι, άντρες και γυναίκες. Όλα μπορούν να γίνουν πολύ εύκολα. Η μεγάλη ζωή, η καλή θέση, η καριέρα.
Το κάνουν πολλοί και ας μη θέλουμε να το παραδεχτούμε και ας ρίχνουμε κατάρες στη showbizπροκειμένου να κρύψουμε τα δικά μας τα λερωμένα, τα άπλυτα.
Έτσι είναι, κάποιες φορές χρειάζεται να απλώσεις τις επιθυμίες σου στο καυσαέριο για να στεγνώσουν. Δεν πειράζει κι αν βρωμίσουν, αν ούτε εσύ αντέχεις τη βρώμα τους. Εκ του αποτελέσματος, θα τις φορέσεις και αυτό θα σε ευχαριστήσει.
Μεγάλο πλεονέκτημα να φοράς τις επιθυμίες σου. Να τις έχεις επάνω σου, να ουρλιάζουν δυναμισμό και ευτυχία. Δύσκολο να συμβεί λένε κάποιοι, εύκολο κάποιοι άλλοι. Δεν ξέρω τελικά τι είναι καλύτερο. Ακεραιότητα και ας μην έχεις τίποτα ή λίγες στιγμές βρωμιάς και ύστερα τα πάντα;
Το ερώτημα θέστε το μόνοι σας στον εαυτό σας. Μαζί με το άλλο το πιο οδυνηρό: πόσα χαμένα κρεβάτια μετρήσατε έως τώρα; Μοιράστε, ζυγίστε, βάλτε αναλογίες και πράξτε ανάλογα.
Την ταμπέλα του παρθένου ή του άγιου δε θα τη κρεμάσουμε σε κανέναν. Ακόμη και αν τώρα λέμε ότι δεν θα ανοίγαμε τα πόδια ποτέ για να κερδίσουμε λίγη δόξα και μια καλή δουλεια, πρέπει να μάθουμε να μη λέμε ποτέ «ποτέ».
Διότι όταν έχεις την δυνατότητα να κόψεις δρόμο, να αποφύγεις μια ανηφόρα ή να βρεθείς από το ισόγειο στον έβδομο χωρίς ιδρώτα, δύσκολη απόφαση να προτιμήσεις τα σκαλιά.
Τόσες και τόσες νύχτες έχεις περάσει άσκοπα με διάφορους. Τόσα one night stand, τόσοι fuckbuddies και δε ξέρω εγώ τι άλλο. Ερωτικοί σύντροφοι της δεκάρας που πέρασαν και δεν άφησαν τίποτα, που δεν θυμάσαι καν το πρόσωπό τους, ούτε καν το αν ήθελες πραγματικά να βρεθείς μαζί τους. Μπροστά σε όλα αυτά, ίσως σκεφτείς «ένα κρεβάτι ακόμα και τι έγινε»;
Σβήνεις φώτα, κλείνεις μάτια, κάνεις αυτό που είναι να κάνεις και όταν τελειώσει το σκοτάδι έρχεται το φως. Έτσι είναι, νόμος της φυσικής, δεν το λέω εγώ.
Το πρόβλημα είναι μεγαλύτερο όταν η επαγγελματική πρόταση γίνεται από άντρα σε άντρα. Γιατί καλός ο σκοπός που αγιάζει τα μέσα αλλά άμα δεν το έχεις το ομοφυλοφιλικό πως να το αποκτήσεις; Από την άλλη, όταν γυναίκα ζητάει κορμί, για να δώσει δουλειά σε άντρα, σιγά τα ώα! Τόσοι και τόσοι ζιγκολό κυκλοφορούν, «ρίξε και εσύ έναν» και έξω από την πόρτα.
Τις προάλλες, μια γνωστή μου, επιτυχημένη δημοσιογράφος και παρουσιάστρια, από πολλά κρεβάτια θα είχε περάσει και αυτή κανείς δεν το θυμάται πια, μου έλεγε ότι τα συστατικά της καλής είδησης, που θα ανεβάσει τα νούμερα της τηλεθέασης είναι «αίμα, στέμμα και σπέρμα».
Τα ίδια ακριβώς θέλει και η καλή δουλειά, η δόξα, η ξαφνική επιτυχία, η απήχηση.
Επιτυχημένος ο έχων θράσος και θάρρος. Αυτός που δεν κολλάει στις δήθεν αξιοπρέπειες και στα αόριστα πρέπει. Ποιος ορίζει άλλωστε το έντιμο και τι είδους μέτρο είναι αυτό που μετράει την αξιοπρέπεια; Για να τελειώνουμε, δικό σου είναι το κορμί και διάθεσέ το όπως γουστάρεις.
Ας μαζευτούμε όλοι οι αναμάρτητοι, εμείς που φιλήσαμε κατουρημένες ποδιές, που χρησιμοποιήσαμε «μέσον», που αντιγράψαμε στις εξετάσεις, που αδικήσαμε το φίλο, που κοροϊδέψαμε αυτόν που μας αγάπησε και ας λιθοβολήσουμε μέχρι θανάτου όσους κοιμήθηκαν με κάποιον για να επιτύχουν τα όνειρά τους ή ακόμα κι ένα κομμάτι επιβίωσης.
Λες κι ένα κρεβάτι ακόμα είναι ικανό να δώσει τον χαρακτηρισμό της τσούλας, του αλήτη, του ζιγκολό, της πουτάνας ή του απατεώνα.
Οι υπόλοιποι, ως τελευταίοι των Μοϊκανών, αυτοί που τρώμε χρόνια στα θρανία, που ασπρίσαμε τα μαλλιά μας σε θέσεις βοηθών, που θέλαμε αλλά φοβηθήκαμε, που επιδιώξαμε αλλά κάποιος άλλος βρέθηκε μπροστά μας, αυτοί και μόνο ίσως έχουμε σπαθί με αξία, να προτάξουμε τα στήθη μας στο άδικο, μόνο μεταφορικά.
Εμείς, οι άλλοι, οι δικαστές παντώς επιστητού, ας το βουλώσουμε για πάντα.
Συντάκτης: Πέννυ Πηττά
