Δεν είμαστε όλοι οι άνθρωποι πλασμένοι για να γίνουμε καλλιτέχνες.
Γι’ αυτό, ας κάτσουν οι πολλοί με τους πολλούς και οι λίγοι με λίγους. Να μην ανακατεύουμε τα ταλέντα με τις ικανότητες. Έγιναν περισσότεροι οι διάσημοι από τους άσημους.
Ταλέντα πηγαινοέρχονται στις τηλεοράσεις, στη ζωή, στα στέκια. Τα χειροκροτήματα δεν είναι πια το ίδιο δυνατά, γιατί οι υποτιθέμενοι καλλιτέχνες έγιναν περισσότεροι από τα χέρια που τους αναγνωρίζουν.
Μπερδεμένες φάλτσες μελωδίες με μουσικές που σε συνεπαίρνουν, χωρίς στην ουσία να μπορούν να το κάνουν. Άλλοι είναι καλλιτέχνες και άλλοι είναι απλά φιλόδοξοι.
Τα παιδικά μας όνειρα μας παρασύρουν καμιά φορά. Η ιδεολογία της κουκουβάγιας που κουβαλάνε οι γονείς μας, μεταμορφώνει τις παιδικές μας μουτζούρες σε έργα τέχνης και τα μυαλά μας βρίσκονται να κάνουν ταξιδιάρικα όνειρα που καμία σχέση δεν έχουν με τον εαυτό μας.
Γεμίζει ο κόσμος με ατάλαντους τυχοδιώκτες που αναζητούν να πιάσουν την καλή. Μια καλή τύχη που θα τους κάνει να ταξιδέψουν, να μαζέψουν λεφτά, να εισπράξουν το χειροκρότημα. Για μια πουτάνα αναγνώριση και για μερικά αυτόγραφα που μπορεί να μοιράσουν.
Ταλέντα χωρίς ταλέντα, μουσικές χωρίς ήχο, εικόνες χωρίς χρώμα και καλλιτέχνες χωρίς τέχνη.
Ο πραγματικός καλλιτέχνης όμως είναι ιδεολογία. Δεν αρκείται σε μία καλή φωνή, μερικούς εμπορικούς στίχους, κάποιες καλές μουτζούρες επάνω σε τελάρα ζωγραφικής και τρεις γρατσουνιές σε μια παλιά κιθάρα.
Το φόντο μιας ορχήστρας, μερικοί μεθυσμένοι θαμώνες, λίγος καπνός, ένα μικρόφωνο και η αναγνωρισιμότητα δεν σε κάνουν καλλιτέχνη.
Οι άνθρωποι που είναι γεννημένοι να γίνουν καλλιτέχνες ζουν με τη σιωπή τους και με την τέχνη που περιβάλει ολόκληρη την ύπαρξή τους. Έχουν μια διαφορετική σπίθα στα μάτια που δεν εξαντλείται από μίνι φούστες και λαμέ σακάκια. Δεν φωνάζουν για την αναγνωρισιμότητά τους αλλά υπάρχουν και ζουν με την τέχνη τους.
Η τέχνη σε κάνει μοναχικό, σε περιπλέκει με το ταλέντο και σε φτιάχνει διαφορετικό. Δεν εμπλέκονται με τις μάζες οι καλλιτέχνες και δε χάνονται. Είναι ερωτεύσιμοι, διαφορετικοί, ονειροπόλοι, ανεξάρτητοι.
Δε βρίσκονται στην επιφάνεια για μερικές μέρες δόξας και ύστερα στην αφάνεια να ψάχνουν τη χαμένη τους αναγνωρισιμότητα.
Ο καλλιτέχνης λάμπει χωρίς φώτα για αυτό και τα αποφεύγει. Δεν είναι της εποχής γιατί είναι ο ίδιος η εποχή.
Το να τραγουδάς στο μπάνιο, να ζωγραφίζεις καραβάκια, να γράφεις για την προδομένη σου αγάπη και να πρωταγωνιστείς σε μελό ταινίες δε σε κάνει καλλιτέχνη.
Όλοι μπορούμε να γράψουμε δυο τρεις αράδες σε ένα χαρτί, να πιάσουμε τον τόνο από μια μελωδία, να ξεπατικώσουμε μία εικόνα. Παρακάτω όμως, δεν πάει. Δεν εξελίσσεται το τίποτα, δε γεμίζουν τα μάτια χωρίς αληθινή ψυχή.
Όλοι γεννιόμαστε με ταλέντα. Το θέμα είναι να καταφέρουμε να ξεχωρίσουμε τα σκουπίδια από τα διαμάντια. Να πάρουμε τα ταλέντα μας παραμάσχαλα και να γίνουμε επιτυχημένοι σε αυτό που μπορούμε και όχι σε αυτό που θέλουμε να κάνουμε. Δεv μπορούμε να κάνουμε όλοι τα πάντα.
Ο έμπορος είναι έμπορος, ο συγγραφέας είναι συγγραφέας και η βούρτσα είναι βούρτσα. Επειδή κάποιος κατάφερε και έβαλε στη γιαγιά ρόδες, δε σημαίνει ότι εκείνη έγινε Ferrari.
Να το ξεκαθαρίσουμε αυτό και να το πιστέψουμε για να γίνουμε επιτυχημένοι σε ότι κι αν κάνουμε. Προσοχή στο ασυμβίβαστο μεταξύ ματαιοδοξίας και πραγματικότητας.
Η ψηλή δε γίνεται κοντή και η μαυρομάτα δε γίνεται γαλανομάτα. Ακόμη κι εάν κάτσει στο κρεβάτι του Προκρούστη να την τραβήξουμε, πάλι κοντή θα μείνει.
Σαν το πρωτότυπο δεν έχει όμως. Οι αντιγραφές είναι αντιγραφές.
Δεν μπορούμε να αναζητάμε δόξες και φώτα όταν δεν έχουμε γεννηθεί καλλιτέχνες. Ο καλλιτέχνης γεννιέται δε γίνεται.
Συντάκτης: Πέννυ Πηττά
