Σαββάτο απόγευμα, ταξιδεύω με το κτελ για τη Σπάρτη.
Η σκέψεις μου έχουν χαθεί ανάμεσα σε μεγάλες ευθείες, ταμπέλες εθνικής οδού και μυρωδιές που ήδη αρχίζουν να μου θυμίζουν Πάσχα στο χωριό και ας είναι ακόμα Μάρτιος.
Μπερδεμένη στη μουσική που ακούγεται από το ραδιόφωνο του οδηγού -νομίζω ήταν Μητροπάνος- ακούω τη φωνή της Μαίρης που κάθεται δίπλα μου, «Τακτική κατάκτησης του έρωτα, με επτά γράμματα. Το πρώτο Φ», λέει προβληματισμένα.
Γυρνάω και τη κοιτάω ζαλισμένη. Χωμένη, μέσα στο σταυρόλεξο, επαναλάμβανε συνεχώς, «από Φ, τακτική κατάκτησης του έρωτα, επτά γράμματα».
Κουραφέξαλα. Από πότε ο έρωτας έχει τακτικές και πως τολμάνε να περιλαμβάνουν τόσο άχρηστες και ανεπιβεβαίωτους ορισμούς στα σταυρόλεξα.
Οι σκέψεις παίρνουνε φωτιά.
Από μικρή δεν μπορούσα ποτέ να ζυγίσω τα συναισθήματά μου. Να τα φορτώσω σε ζυγαριά, να βγάλω βάρος, απόβαρο ώστε να καταλήξω στη κατάλληλη τιμή που θα μου επέφερε κέρδος και να βγω να τα πουλήσω σε πάγκο στη λαϊκή αγορά.
Όταν ερωτευόμουν, ανεξέλεγκτα συναισθήματα, έβγαιναν μπροστά σε πίστες, χορεύοντας με όλο τον ερωτισμό τους, ξεδιπλώνοντας ταλέντα σε κινήσεις πρωτόγνωρες, για εκείνον που με ενδιέφερε. Άλλωστε όταν εκείνος ήταν σε απόσταση έστω και χιλιομέτρου από εμένα, όσα κόλπα και να προσπαθούσα να εφαρμόσω, είχαν όλα ξεχαστεί.
Όπως, σε εκείνη τη σχολική παράσταση, που είχα ξεχάσει τα λόγια μου, μόλις είδα το Μάριο να με κοιτάζει από το κοινό, πίσω από τα τεράστια μαύρα γυαλιά του.
Ύστερα μου λες να κάνω την αδιάφορη, τη δύσκολη, τη σνομπ για να τον κατακτήσω. Να κρύψω τον ενθουσιασμό μου, να αφήσω την πόρτα μισάνοιχτη και να περιμένω εκείνον να την ανοίξει.
Αδυνατώ και το βροντοφωνάζω. Αδυνατώ, γιατί όσες προσπάθειες και εάν κάνεις οι ανάσες δε γίνεται να μην ακουστούν όταν είσαι σε οργασμό.
Ακριβώς, σαν έκρηξη οργασμού είναι το συναίσθημα όταν ερωτεύεσαι και κάποιοι προσπαθούν μέσα σε αυτό, να προσθέσουν συστατικά και λέξεις ντεκαβλέ, όπως το φτύσιμο.
«Το βρήκα, Φτύσιμο», αναφωνεί η Μαίρη, κρατώντας το στυλό της, ενώ από τα ηχεία, ακούγεται η φωνή του οδηγού, που μας ενημερώνει για την ολιγόλεπτη στάση στο Αρτεμίσιο για καφέ. Δε μπορούσα να διεκόψω τις σκέψεις μου και έμεινα στο λεωφορείο.
Δεν εγκλωβίζονται τα συναισθήματα, μέσα σε ορισμούς ανούσιων σταυρολέξων. Εκείνα είναι ελεύθερα όπως οι μουσικές Αύγουστο στη παραλία, από το τρανζίστορ του διπλανού, ταξιδεύουν στον αέρα και φτάνουν μέχρι τα αυτιά σου. Μελωδικά, χωρίς παράσιτα και παραφωνίες.
Βάζουμε τους εγωισμούς μας μέσα στις σχέσεις και έχουμε καταφέρει να φτιάξουμε συμβιβασμένες ενώσεις αντί για ανεξάρτητες, άφθαρτες, ανυπότακτες στιγμές δύο ανθρώπων.
Μου ζητάτε να χειροκροτήσω και να ερωτευτώ, άριστους υποκριτές, σε μικρές καθημερινές παραστάσεις. Ηθοποιούς που δείχνουν αδιαφορία ενώ βράζουν από πόθο, που λένε όχι ενώ εννοούν ναι.
Αντιστέκομαι.
Ο έρωτας περπατάει ξυπόλητος, δεν καίγεται διότι είναι ήδη καμένος από το συναίσθημα του. Παραπατάει μέσα σε αγκαλιές, πνίγεται από πόθο που δεν καλουπώνονται σε σχεδιασμένες μηχανορραφίες και κανόνες. Συναίσθημα είναι, όχι οδηγίες χρήσης πλυντηρίου για να ακολουθήσω το βιβλίο οδηγιών.
Μη μου μιλάς, λοιπόν για τεχνικές φτύνω, πετάω, πατάω, κολλάω.
Δε θα εφαρμόσω και δε θα ενδώσω σε αυτές. Όταν θέλεις κάτι προσπαθείς για να το κερδίσεις.
Άλλωστε, προσπαθώντας να παρουσιάσεις ένα ψεύτικο εαυτό στον άλλο προκειμένου να τον κάνεις να σε ερωτευτεί, δεν είναι η σωστή αρχή που θα ήθελες για τη σχέση σου.
Παίζεις με σημαδεμένη τράπουλα ένα παιχνίδι που ακόμα δεν έχει ξεκινήσει. Στην πορεία της παρτίδας θα αποκαλυφθείς και εκτός από χαμένος θα αποχωρήσεις και ντροπιασμένος.
Φόρεσε το άρωμα σου, και πήγαινε να ξεδιπλώσεις την αλήθεια σου σε εκείνον που σε ενδιαφέρει. Μη σχεδιάσεις τίποτα, ούτε λόγια, ούτε γκριμάτσες. Έτσι θέλω να τον ερωτευτώ και έτσι να με ερωτευτεί, απλά χωρίς ταχυδακτυλουργικά κόλπα και μαγικές συνταγές.
«Συναίσθημα που δεν έχει λογική. 6 γράμματα από Ε», ακούστηκε πάλι η Μαίρη.
Έρωτας, Μαίρη έρωτας. Τελικά τα σταυρόλεξα δεν έχουν λογική, σκέφτομαι.
Έχουμε μόλις φτάσαμε στη Σπάρτη. Θα του μιλήσω για όσα νοιώθω και εάν δεν δω και εκείνον να χορεύει στο ίδιο συναίσθημα, θα αδιαφορήσω για την αδιαφορία του και θα φύγω με το επόμενο λεωφορείο. Όχι, επειδή ακολουθώ τακτικές γραμματοσήμων αλλά επειδή δεν αντέχω τα μονόπλευρα.
Συντάκτης: Πέννυ Πηττά
