Σαν βγεις στον πηγαιμό για τον Σεπτέμβρη πρέπει να είσαι σίγουρος ότι το καλοκαίρι σου το έχεις γεμίσει ζωγραφιές. Μπλε ζωγραφιές με ήλιο κι αλάτι. Εικόνες που να σε πείθουν ότι τελικά ο κόσμος δεν έχει χαθεί πίσω από μια στημένη φωτογραφία που κοσμεί τα social media. Εικόνες που δείχνουν ότι ο κόσμος μας είναι τελικά όμορφος, όταν ξεχαστεί κάτω απ’ τον ήλιο.
Εικόνες από αγόρια και κορίτσια που τους βρήκε το πρωί να κοιμούνται στην παραλία με μοναδικό εξοπλισμό έναν υπνόσακο κι όταν ξύπνησαν έδειχναν πιο ξεκούραστοι κι ήρεμοι από όλους τους υπόλοιπους που είχαν αδειάσει τα πορτοφόλια τους για ένα καλόβολο κρεβάτι σε κάποιο ξενοδοχείο.
Εικόνες από μικρά παιδιά που με σακούλες στα χέρια μάζευαν σκουπίδια απ’ την παραλία και έκαναν «γόπινγκ», έχοντας μεγαλύτερη συναίσθηση ευθύνης κι ενδιαφέροντος από τους μεγαλύτερους για το κακό που κάνουν στο περιβάλλον.
Εικόνες από κάποιους άγνωστους που πλησίασαν εκείνο το κορίτσι με ένα μπουκάλι αλόη στο χέρι κι ενδιαφέρον στα μάτια για να το προστατεύσουν απ’ το κάψιμο που είχε αρπάξει απ’ τον ήλιο χωρίς καν να το αντιληφθεί.
Εικόνες από έναν κάποιο θαρραλέο που έπεσε στα κύματα χωρίς να φοβηθεί για να καταφέρει να σώσει το σκυλάκι που πνιγόταν στη θάλασσα κι ύστερα το φοβισμένο σκυλί να πηγαίνει δίπλα του και να του δείχνει την ευγνωμοσύνη του με φιλιά.
Εικόνες από παρέες παλιών συμμαθητών, που τώρα πια είχαν μεγαλώσει. Να πειράζονται για τις κοιλίτσες και τις καράφλες τις ηλικίας τους κι ύστερα να παίζουν όλοι μαζί στη θάλασσα. Να οργανώνουν σκανταλιές σαν να μην πέρασε μια μέρα και να γελάνε σαν παιδιά κι ας είχαν ήδη δικά τους.
Εικόνες, από έναν παππού καθισμένο στην άμμο, με χαραγμένα στο πρόσωπο τα σημάδια των χρόνων που κουβαλούσε και στην ψυχή χαραγμένη θέληση παιδιού, όπως ο τρίχρονος εγγονός του με τον οποίο έπαιζε για ώρες.
Εικόνες, από κορίτσια άβαφα με λιτά μαλλιά να πέφτουν στους ώμους. Όμορφες χωρίς φτιασιδώματα, παρδαλά μαγιό και μεγάλα γυαλιά.
Εικόνες, από ζευγάρια που η αύρα τους μύριζε έρωτα, να φιλιούνται στη θάλασσα χωρίς να σκέφτονται ποιος τους βλέπει κι αν τους βλέπει. Ύστερα να ζωγραφίζουν ονόματα στην άμμο και να γελάνε όταν το κύμα τους τα σβήνει.
Εικόνες, από βραδιές με κιθάρες φωτιά στη μέση κι ανθρώπους γύρω της που μοιάζουν καρδιακοί φίλοι κι ας γνωρίστηκαν μόλις λίγα λεπτά πριν, να ενώνουν τις φωνές τους σε μερικούς στίχους και κάποιες γνωστές νότες.
Εικόνες, από έναν άγνωστο που βοηθάει κάποια κορίτσια να στήσουν την ομπρέλα τους χωρίς να τον νοιάζει αν καίγονται τα πόδια του ή αν τον ζεσταίνει ο ήλιος παρά μόνο να βοηθήσει, έστω και σε αυτό.
Εικόνες, από εκείνους που βοήθησαν το παιδί με ειδικές ανάγκες να φτάσει στο νερό, που του έδειξαν κολύμπι, που έπαιξαν μαζί του, που δεν αδιαφόρησαν, που δεν το ξεχώρισαν, δεν το είδαν διαφορετικό, αλλά όμοιο.
Εικόνες από ξεχασμένα κινητά στην τσάντα. Εικόνες, από ανθρώπους με ευγένεια και μεγάλα χαμόγελα. Εικόνες πολλές με αγάπη, σεβασμό, παιχνίδι, ανεμελιά κι έρωτα -έτσι όπως ταιριάζει στο δικό μας καλοκαίρι. Έτσι όπως θέλουμε να είναι όλες οι εποχές, η ζωή μας, εμείς.
Άνθρωποι που δίνουν, που ενδιαφέρονται που δε νομίζουν ότι είναι κάποιοι, δεν ασπάζονται τον ωχαδελφισμό, δεν έχουν ύφος μπλαζέ, δεν ασχολούνται με τα εξωτερικά, αλλά με τα σημαντικά.
Και κάπως έτσι το καλοκαίρι μας γίνεται πιο δυνατό κι εμείς ευτυχισμένοι γιατί υπάρχει ακόμα αισιοδοξία κι ας μην το πιστεύουμε καμιά φορά. Γιατί όσο υπάρχουν τέτοιες εικόνες υπάρχουν κι άνθρωποι, υπάρχει ζωή, υπάρχει ελπίδα.
Καλό φθινόπωρο.
Επιμέλεια Κειμένου Πέννυς Πηττά: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Πέννυ Πηττά
