Ένα στάδιο στη ζωή όλων των ανθρώπων έχει να κάνει με τον έρωτα. Αυτό το στάδιο ξεκινάει συνήθως στην εφηβεία όταν ψάχνουμε την ταυτότητά μας και επιδιώκουμε να έρθουμε περισσότερο κοντά με το άλλο –ή και όχι– φύλο. Από την άλλη από μικρά ακόμα ξέρουμε τι μας ελκύει. Εξάλλου έχουμε μνήμη από τα τέσσερα χρόνια μας και μετά. Το αν θα αλλάξουμε γνώμη για τα ερωτικά μας στην ενηλικίωση είναι άλλο θέμα.
Βλέπουμε λοιπόν στον κόσμο ότι το μεγαλύτερο ποσοστό του πληθυσμού είναι ετεροφυλόφιλοι. Οκ ως εδώ. Και θεωρείται σωστό, φυσιολογικό, μπορεί να πλαισιωθεί από τα πάντα, με κάθε έξτρα «προνόμια» αν τα θελήσουμε. Επικροτούνται σχέσεις μεταξύ αντρών και γυναικών οι οποίοι εάν το θελήσουν μπορούν να παντρευτούν. Άρα να γίνουν οικογένεια. Κι αν θελήσουν να τη μεγαλώσουν μπορούν να το κάνουν κι αυτό, δηλαδή να γίνουν γονείς. Και πάλι οκ ως εδώ.
Αρκετοί ετεροφυλόφιλοι όμως ενώ ξέρουν για την ύπαρξη των ΛΟΑΤ (Λεσβιακών, Ομοφυλόφιλων, Αμφισεξουαλικών και Τρανσεξουαλικών) ατόμων, είτε νιώθουν θετικά είτε αρνητικά συναισθήματα απέναντι σε αυτούς ή στα δικαιώματά τους, δε γνωρίζουν κάποιο άτομο που να είναι ΛΟΑΤ.
Θα μου πεις, τα τελευταία χρόνια έχει γίνει μια κάποια πρόοδος στο θέμα, ακόμα και στην Ελλάδα. Και το ότι γίνονται όλο και συχνότερα coming out και βγαίνουν από την «ντουλάπα» τους, είναι ένα τεράστιο βήμα προόδου. Και το να κάνεις coming out αυτόματα σημαίνει πως περισσότεροι ετεροφυλόφιλοι θα γνωρίσουν άτομα που είναι ΛΟΑΤ. Δε θα ακούν απλά για αυτούς δηλώνοντας είτε αδιαφορία είτε υποστήριξη είτε οτιδήποτε άλλο.
Υπάρχουν όμως και κάποιοι που δεν έτυχε να γνωρίσουν κάποιον ΛΟΑΤ. Ειδικά όσοι δεν έτυχε να γνωρίσουν είναι ακόμα πιο έξω από το θέμα αυτό και επηρεάζονται πολύ περισσότερο από όσα ακούγονται για τους ΛΟΑΤ, δηλαδή τείνουν περισσότερο στο να είναι ρατσιστές αν δεν είναι ήδη είτε άθελά τους είτε όχι.
Έτσι είναι, δε φταίνε τόσο, αλλά φταίνε. Είναι έτσι γιατί έτσι μεγάλωσαν, με αυτές τις σκέψεις γέμιζε το κεφαλάκι τους για χρόνια. Θεωρώντας είτε άντρες είτε γυναίκες που δεν είναι straight, περίεργους, ανώμαλους, μη φυσιολογικούς, κατώτερους σε κάθε περίπτωση. Αν το πάμε παραπέρα κάποιοι τους θεωρούν μέχρι και παιδεραστές ή νομίζουν πως είναι ισάξιοι με τα ζώα. Φταίνε γιατί εμμένουν στις απόψεις αυτές. Έτσι συνήθισαν. Έτσι μεγάλωσαν.
Ωστόσο συμβαίνει σε κάποιες περιπτώσεις αυτή η γνώμη να αλλάζει. Διότι ίσως να τύχει ετεροφυλόφιλα άτομα να γνωρίζουν ομοφυλόφιλα ή/και αμφιφυλόφιλα. Να αναπτυχθεί από συμπάθεια μέχρι και φιλία μεταξύ τους. Ίσως κι αλληλοθαυμασμός. Και είναι πολύ πιθανό το ΛΟΑΤ άτομο να μιλήσει ξεκάθαρα για τα ερωτικά του, να το δηλώσει ανοιχτά χωρίς φόβο και πάθος από την αρχή για να ξεμπερδεύει γρήγορα σε περίπτωση απόρριψης.
Το άλλο ενδεχόμενο είναι να περιμένει ώσπου να δημιουργηθεί μια καλή σχέση για να το πει με το φόβο της απόρριψης πάντα αλλά ελπίζοντας καθώς τα πάνε καλά πως είναι η κατάλληλη στιγμή να του το ξεφουρνίσει. Και θα ευελπιστεί μία θετική αντίδραση και μία πιθανή αποδοχή.
Η αποδοχή συμβαίνει όταν εστιάζουμε στα κοινά στοιχεία. Λες δηλαδή, πως ο απέναντί μου, είναι όπως και εγώ. Είναι ένας άνθρωπος με τις δικές του ανάγκες, ευαισθησίες, προβλήματα, ανησυχίες, έχει στόχους, έχει κάνει σχέδια, όνειρα. Έχει το σπίτι του, τους φίλους του, τα χόμπι του.
Υπάρχουν και τα μη κοινά στοιχεία. Μπορεί να μη συμφωνείτε για ποδόσφαιρα και μουσικές και χίλια-δυο άλλα. Όμως, εστιάζοντας στα κοινά στοιχεία και στον όρο «άνθρωπος», ειδικά αν έχεις γνωρίσει και έχεις συμπαθήσει τον άλλον, αν τον έχεις μάθει, είναι πολύ πιθανό –αν όχι σίγουρο– να τον αποδεχτεί και να μην τον διώξεις, να μην τον απορρίψεις, να μην εξαφανιστείς από τη ζωή του λόγω των διαφορετικών προτιμήσεών του στο σεξ, ανεξάρτητα αν έτσι γεννήθηκε ή αν άλλαξε γνώμη στην πορεία.
Αν λοιπόν γίνει η στροφή, βλέπεις τα πράγματα αλλιώς. Λες πως κακώς τους θεωρούσες περίεργους και τους εχθρευόσουν. Σκέφτεσαι πως αφού είναι εντάξει απέναντί σου, δε σε αφορούν (πια) τα προσωπικά τους και δε σε νοιάζει τι κάνουν στο κρεβάτι τους. Δεν σε ενοχλεί το ότι δεν είναι straight. Πλέον πιστεύεις πως το να είναι κάποιος ΛΟΑΤ δεν τον κάνει περισσότερο επικίνδυνο, δεν τον κάνει λιγότερο άνθρωπο.
Στην περίπτωση της απόρριψης βλέπεις αυτομάτως αυτόν τον συνάνθρωπό σου ως κάτι κακό και επικίνδυνο. Και τον διώχνεις, τον βγάζεις από τη ζωή σου. Προσοχή όμως σε περίπτωση που το μετανιώσεις.
Συντάκτης: Ραφαηλία Εβελζαμάν
