Από όταν ήμασταν παιδάκια ακόμα, ένα παιδάκι στην τάξη ήταν αυτό που μας τραβούσε την προσοχή. Στην εφηβεία, όμως, και στην ενήλικη ζωή τα πράγματα έγιναν κάτι παραπάνω από ξεκάθαρα όσον αφορά το τι σημαίνει να σε ελκύει κάποιος διαφορετικά, ερωτικά. Ήταν σαφές. Σαφέστατο ήταν το ίδιο πράγμα κι από την άλλη πλευρά, όταν βλέπαμε πως εμείς ήμασταν το αντικείμενο του πόθου για κάποιον άλλον. Που λες, ρε παιδί μου, «Αυτός με γουστάρει. Κάνει μπαμ.»
Τι ήταν, όμως, αυτό που σε έκανε να είσαι τόσο σίγουρος για αυτό σου το συμπέρασμα; Μήπως επειδή το ενδιαφερόμενο πρόσωπο έκανε μία ή περισσότερες ενέργειες για να σου πει εμμέσως πλην σαφώς πως σε θέλει;
Από κάτι μικρής σημασίας όπως ένα βλέμμα μέχρι κάτι δυνατότερο όπως είναι η ερωτική εξομολόγηση. Ή μιας και είμαστε στο 2015 – με αποτέλεσμα τα κοινωνικά δίκτυα να έχουν έρθει για να μείνουν – να κάνει ένα κλικ για να γίνετε φίλοι στο Facebook και πολλά ακόμα για να σου κάνει likes. Και μερικά δευτερόλεπτα ακόμα να ξοδέψει για να σου πληκτρολογήσει ένα μήνυμα.
Θα μου πεις, δεν είναι έτσι όλοι. Οπότε υπάρχουν μόνο υποψίες, αν υπάρχουν. Διότι τα εμπόδια στο να εκφράσει κάποιος το ενδιαφέρον του, είναι κυρίως δύο : Ο φόβος κι ο εγωισμός. Όπως και τα στερεότυπα που σχετίζονται με αυτά τα εμπόδια είναι δύο. Το ότι ο φόβος έχει να κάνει πιο πολύ με τους άντρες κι ο εγωισμός πιο πολύ με τις γυναίκες. Λοιπόν, έχουμε και λέμε, αγαπητέ αναγνώστη.
Ο άντρας φοβάται γιατί θεωρείται κυνηγός και φοβάται πως η γυναίκα δε θα τον επιλέξει κι η γυναίκα που θεωρείται το θήραμα, δε θα κάνει τίποτα παρά μόνο θα περιμένει κίνηση του άντρα. Ο φόβος έχει να κάνει με την απόρριψη, ότι όταν εσύ θα εκφράσεις τα συναισθήματά σου σε αυτόν που σε ενδιαφέρει, θα φας μια ωραία κι όχι απαραίτητα περιποιημένη χυλόπιτα. Και αυτό θα σε ρίξει. Δεν υπάρχει αμφιβολία επί αυτού. Δε νομίζω να υπάρχει άνθρωπος στη Γη που να έφαγε χυλόπιτα ενώ ήταν καψούρης και να χάρηκε. Ο εγωισμός με το ότι εσύ δε θα κάνεις απολύτως τίποτα και θα περιμένεις από τον άλλον. Τι να περιμένεις όμως; Δεν ξέρεις καν αν σε θέλει και δεν ξέρει ότι εσύ τον θες. Πού να το ξέρει, να μυρίσει τα νύχια του;
Κι έρχομαι και λέω εν εξάλλω καταστάσει πως δεν έχει να κάνει με το φύλο. Έχει να κάνει με το θάρρος. Ο φόβος που λέγαμε; Το εμπόδιο, ο αντίπαλος του θάρρους. Που έρχεται μπροστά σου και σε σταματάει από φόβο μη γίνει η καρδιά σου (πάλι) σμπαράλια. Κι αυτό κατανοητό και σεβαστό. Όμως πέρα από το θάρρος έχει να κάνει και με το μέγεθος αυτού που νιώθουμε. Όταν ο έρωτας είναι τεράστιος, όταν σε τρώει, όταν σου καίει τα σωθικά και το μέσα σου φωνάζει «σε σκέφτομαι 25 ώρες τη μέρα, σε θέλω τρελά» δε σε κρατάει τίποτα, ούτε καν ο φόβος.
Ούτε με ηλικίες έχει να κάνει ούτε με φύλα ούτε με τίποτα. Όταν γουστάρεις, να διεκδικείς τον άνθρωπο που θες τόσο έντονα στη ζωή σου, να το δείχνεις, να το λες, να το κάνεις σαφές. Να ορμάς χωρίς φόβο, αλλά με πάθος. Να μιλάς.
Η ζωή είναι γεμάτη με χίλια δυο διαφορετικά πράγματα. Είμαστε ελεύθεροι να απλώσουμε το χέρι να πιάσουμε οτιδήποτε θέλουμε. Να το προσπαθήσουμε να το κάνουμε δικό μας. Ο χρόνος κυλάει. Οπότε στείλε τώρα το ρημάδι μήνυμα που στέλνεις εδώ και δύο εβδομάδες, σήκωσε τώρα το ακουστικό σου, φύγε αυτή τη στιγμή και πήγαινε να τον βρεις να του μιλήσεις. Τι θα πάθεις, ρε φίλε, θα σου πέσει ο κώλος; Βάλε κάτω φόβους κι εγωισμούς κι οποιαδήποτε άλλη μαλακία σε εμποδίζει, πάτα τα κάτω να διαλυθούν και κάνε αυτό που πρέπει. Δείξε τι νιώθεις!
Και στην τελική είναι στο χέρι σου να διαλέξεις τι προτιμάς. Τον πόνο που θα σου προκαλέσει μια ενδεχόμενη χυλόπιτα, ενώ έχεις διεκδικήσει όμορφα και ξεκάθαρα ή να σε καίει –ακόμα και μήνες ή χρόνια μετά– η ερώτηση «τι θα γινόταν αν το προσπαθούσα, τι θα γινόταν αν μιλούσα». Χίλιες φορές οι χυλόπιτες και τα απωθημένα παρά η δειλία κι ο φόβος. Διεκδικείστε γιατί χανόμαστε!
Κανένας δεν πέθανε από χυλόπιτες, ούτε του έπεσαν βαριές. Μα και βαριές να σου πέσουν, το σημαντικότερο από όλα είναι ότι θα είσαι εντάξει με εσένα. Θα έχεις κάνει την προσπάθειά σου εσύ. Σε αυτή τη ζωή, που είναι μία –ας μη το ξεχνάμε αυτό– θα λες πως διεκδίκησες, πως έτρεξες, πως άφησες τους άλλους να ξέρουν πώς νιώθεις για αυτούς. Εξάλλου πάντα θα υπάρχουν κι άλλοι, οι επόμενοι που θα σε κάνουν να ξεπεράσεις τους προηγούμενους. Και τις χυλόπιτες κι όλα. Όμως αυτό που θα σου μείνει όταν τολμήσεις θα είναι η δύναμη. Η δύναμη που είχες για να πεις το «σε θέλω».
Επιμέλεια Κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Ραφαηλία Εβελζαμάν
