Ένα σιγουράκι των τελευταίων χρόνων έχει να κάνει με το ότι η τεχνολογία έχει αλλάξει σε τεράστιο βαθμό τη ζωή μας και τις συνήθειές μας. Κάποτε αν ήθελες να επικοινωνήσεις με κάποιον που μένει μακριά γραπτώς, έστελνες γράμμα. Κάποτε άνοιγες τα γκαβά σου και πήγαινες να πιεις καφέ. Τώρα πρώτα τσεκάρεις κινητό με το ένα μάτι κλειστό και μετά φτιάχνεις τον καφέ. Και τον πίνεις τσεκάροντας όλα τα social media σου μπροστά στον υπολογιστή.
Κακά τα ψέματα από τη στιγμή που μπήκε το internet στα σπίτια μας, άλλαξαν πολλά. Ποιες κασέτες και ποιο DVD; Ποια τηλεόραση και ποιο σινεμά; Πολλοί σκέφτηκαν, σιγά μη δώσω 8 ευρώ εισιτήριο να δω ταινία, θα κατεβάσω την ταινία στον υπολογιστή κι άντε γεια. Μουσική στο Ίντερνετ. Ταινίες εκεί. Ειδήσεις; Εκεί. Εφημερίδες, τηλεόραση και χαζά. Ενημέρωση κι από το Ίντερνετ λοιπόν. Πέρα από διασκέδαση και ενημέρωση όμως το ίδιο συνέβη και με τη μόρφωση. Κάποτε για εργασίες ανοίγαμε εγκυκλοπαίδειες. Πλέον μπαίνουμε στο google, στη wikipedia και δε συμμαζεύεται.
Το ίδιο συνέβη και με τη δουλειά. Για αποθήκευση πληροφοριών, επικοινωνίες, συνεργασίες, όλα έγιναν ευκολότερα και γρηγορότερα μέσω του internet. Και μέσα στο χαμό που αυτό προκάλεσε, και τον τεράστιο αριθμό εθισμένων σε αυτό και δη στα κοινωνικά δίκτυα, με κάνει να αναρωτιέμαι πώς θα ήταν η ζωή μας χωρίς αυτό. Σημειωτέον, όχι μόνο σε υπολογιστές αλλά και σε κινητά και σε τάμπλετ και παντού. Να μην υπήρχε internet πουθενά.
Σίγουρα πολλοί απ’ εσάς που διαβάζεστε αυτές τις γραμμές θα ‘χετε φρικάρει. Και το βρίσκω λογικότατο. Όταν έχεις ένα μέσο το οποίο σου λύνει τα χέρια και σε βοηθάει σε τόσα πράγματα, δύσκολο να το αποχωριστείς, αποτελεί αναγκαίο κομμάτι της καθημερινότητας. Ειδικά αν σκεφτούμε το πόσο έχει αλλάξει και την επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων και δη στα ερωτικά.
Ωστόσο σίγουρα αν δεν υπήρχε το internet θα κοιτούσαμε περισσότερο το πρόσωπο του άλλου παρά τις φωτογραφίες του, θα μιλούσαμε στην κυριολεξία μαζί του και όχι πληκτρολογώντας, θα του την πέφταμε απευθείας κι όχι ηλεκτρονικά και θα καταλαβαίναμε πολλά περισσότερα από όσα λέγονται – διότι το μεγαλύτερο ποσοστό της επικοινωνίας το κερδίζει η γλώσσα του σώματος και όχι οι λέξεις από μόνες τους. Σίγουρα χωρίς αυτό θα ξέραμε ποιοι είναι οι πραγματικοί μας φίλοι.
Θα επιστρέφαμε στις εγκυκλοπαίδειες, στις ταινίες και στα CD μας και θα βγαίναμε έξω συχνότερα αποζητώντας την επικοινωνία με τους άλλους πρόσωπο με πρόσωπο. Θα μιλούσαμε μεταξύ μας και δε θα πληκτρολογούσαμε τόσο. Αν σκεφτούμε πόσος χρόνος ξοδεύεται αβέρτα στα κοινωνικά δίκτυα, αν δεν υπήρχε το internet θα ξοδευόταν αλλού, είτε σε υποχρεώσεις είτε σε χρόνο για τον εαυτό μας είτε οπουδήποτε που θα μας πρέσφερε λίγο πιο ποιοτικό χρόνο. Ας πούμε θα διαβάζαμε περισσότερο, θα φλερτάραμε, θα δουλεύαμε περισσότερο, θα κάναμε και πράγματα που συνεχώς αναβάλλουμε.
Έστω και προσωρινά όμως, η ζωή χωρίς το internet θα ήταν μια καλή ιδέα. Ίσως η αποσύνδεση από εκεί να σημαίνει έξτρα σύνδεση με τον εαυτό μας και τους άλλους ανθρώπους γύρω μας. Σε βγάζει από τον κόσμο τον ψεύτικο όλο αυτό, σε κάνει να σκεφτείς λίγο παραπάνω και να αναθεωρήσεις. Εξάλλου πόσο πια να κλειστείς στο σπίτι σου με την οθόνη είτε αυτή είναι κινητού είτε υπολογιστή. Βγες και λίγο έξω, δες και κανέναν άνθρωπο πέρα από στάτους και φωτογραφίες.
Από την άλλη μεριά, χωρίς το internet η ζωή θα ήταν αρκετά διαφορετική. Δε θα υπήρχαν καν κάποια επαγγέλματα, για παράδειγμα ο web designer. Δε θα δινόταν η δυνατότητα σε όποιον θέλει και πληροί τις προϋποθέσεις να πραγματοποιήσει σπουδές από απόσταση. Ένα άλλο τεράστιο ζήτημα είναι και το εμπόριο μέσω internet. Τα πάντα πουλιούνται κι αγοράζονται εκεί μέσα. Και πολλές φορές φθηνότερα απ’ ότι αν τα αγόραζες από μαγαζάκι της γειτονιάς ή της πόλης σου. Άσε που κάποια πράγματα δεν πουλιούνται παντού και πρέπει να κάνεις παραγγελία είτε από άλλη πόλη είτε από χώρα είτε από ήπειρο. Δηλαδή εντάξει, δεν είναι δίπλα η Αμερική ή η Σουηδία ξέρω ‘γω, να πεις πετιέμαι να πάω να πάρω ένα τέλειο μπλουζάκι που πήρε το μάτι μου τις προάλλες.
Το ότι έχει πάρει τέτοιες διαστάσεις το θέμα του και έχει αντικαταστήσει πολλά πράγματα είναι μια αλήθεια, πλέον όμως έχει βοηθήσει και κόσμο να δείξει σε τι είναι καλός. Και έτσι το μαθαίνει και περισσότερος κόσμος. Αμφιβάλλω για το αν θα γινόταν διάσημος χωρίς το Ίντερνετ ο Μπίμπερ κι ο Παντελίδης και πόσοι άλλοι που δεν τους ξέρω καν.
Με ή χωρίς το αυτό, η ζωή μας είναι όπως είναι κι ο καθένας την κάνει ό,τι θέλει, είτε κάνει κατάχρησή του είτε όχι. Σε κάθε περίπτωση ας κρατάμε το θηρίο που κρύβουμε μέσα μας καλά φυλαγμένο γιατί μέσω internet πολύ κακία πέφτει λόγω της προστασίας της οθόνης. Ας είμαστε άνθρωποι και μέσα και έξω από αυτό.
Συντάκτης: Ραφαηλία Εβελζαμάν
