Αγάπη• μία λέξη, εκατοντάδες ορισμοί, χιλιάδες συναισθήματα. Τόσοι πολλοί έχουν προσπαθήσει να την ορίσουν, έχει καταφέρει, ωστόσο, έστω κι ένας, ν’ αποτυπώσει μ’ ακρίβεια τι σημασία της για σένα;
Πολύ αμφιβάλλω. Δεν είναι κάτι απτό, δεν περιγράφει μία εγνωσμένη κατάσταση. Πρόκειται για μια εσωτερική συναίσθηση τόσο διαφορετική για τον καθένα, που είναι αδιανόητο να προσπαθήσεις να την πιάσεις, να τη βάλεις σε κουτί, να την οριοθετήσεις. Και συνεχώς τα ίδια ερωτήματα ανακύπτουν και σε ταλανίζουν, άλλες φορές ως αποτέλεσμα χαράς, άλλες ως λύπης.
Τι είναι αγάπη; Τι σημαίνει «Σ’ αγαπώ»; Πώς εκκολάπτεται η αγάπη κι υπάρχει περίπτωση να τελειώσει κάποια στιγμή; Η αγάπη για την οικογένειά μας και τους φίλους μας, μπορεί να κατανοηθεί και να εξηγηθεί. Τι συμβαίνει, όμως, μ’ έναν ερωτικό σύντροφο; Εκεί, οι συνθήκες με τις οποίες σφυρηλατείται και γαλουχείται, είναι κάτι εκ διαμέτρου διαφορετικό.
Αν ο έρωτας είναι η φωτιά, η αγάπη είναι οι στάχτες που μένουν. Ξέρω, είναι σχήμα οξύμωρο να περιγράφεις την ερωτική αγάπη ως στάχτες, αλλά τι στην πραγματικότητα είναι; Είναι αποτέλεσμα της φωτιάς που έχει ανάψει μέσα σου ο έρωτας. Τι αποτέλεσμα έχει η φωτιά; Στάχτη.
Η αγάπη για το σύντροφό σου, έρχεται ως αποτέλεσμα του έρωτα. Όλα ξεκινούν από εκείνον τον ενθουσιασμό που δε σ’ αφήνει να κοιμηθείς τα πρώτα βράδια, από το σκίρτημα μόλις φωτίζει το κινητό, απ’ τα δευτερόλεπτα που μετράς αντίστροφα έως τη στιγμή που θα σμίξετε. Αυτός ο ενθουσιασμός οδηγεί στον έρωτα κι ο έρωτας με τον καιρό, μέσα απ’ τα βιώματα και τις καταστάσεις που έχετε περάσει, δημιουργεί την αγάπη. Τι συμβαίνει, όμως, όταν οι δρόμοι σας χωρίζουν; Όταν βιώνεις την προδοσία και την απογοήτευση, όταν ο σύντροφός σου αποδεικνύεται κάτι διαφορετικό, απ’ αυτό που έχεις στο μυαλό σου. Παύεις να τον αγαπάς; Είναι η αγάπη ένα συναίσθημα, μια ψυχική κατάσταση η οποία τελειώνει;
Σίγουρα, όχι. Ενδέχεται, πάνω στην ψυχολογική φόρτιση της στιγμής, να αισθανθείς θυμό. Να λες συνεχώς στον εαυτό σου πως δεν αισθάνεσαι απολύτως τίποτα για τον άλλον και πως σου είναι παντελώς αδιάφορος. Ξέρεις, πολύ καλά, ότι ψεύδεσαι ασυστόλως, πρωτίστως σε σένα και μετά σ’ όλους τους άλλους.
Η αγάπη δε χάνεται. Η αγάπη συνεχίζει να υπάρχει. Είναι πολύ δύσκολο να βρεθεί, να γεννηθεί και να τη νιώσεις ολοκληρωτικά, αλλά άπαξ και γίνει, θα ‘σαι επ’ άπειρον δέσμιός της. Τώρα, φυσικά, θ’ αναλογίζεσαι πως κάτι τέτοιο, σημαίνει ότι θα υποφέρεις για πάντα στη θύμηση κάποιου που δεν άξιζε την αγάπη σου και όσα του προσέφερες. Η συγκεκριμένη σκέψη, παρ’όλ’ αυτά, δεν αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα. Για να μπορέσεις να το κατανοήσεις πλήρως, θα πρέπει να στοχαστείς τι αγάπησες στον άλλον. Αγάπησες τον πραγματικό του εαυτό; Αυτό που ειλικρινά ήταν; Αν ήξερες ποιος ήταν και τι έκρυβε θα τον αγαπούσες και πάλι;
Η αγάπη σου δε θα χαθεί. Ωστόσο, θα καταλάβεις ότι ο αποδέκτης της δεν ήταν ο σύντροφός σου, αλλά κάποιος άλλος. Έναν διαφορετικό άνθρωπο είχες αγαπήσει, ένα ομοίωμα που είχες δημιουργήσει στο μυαλό σου και πίστευες πως είναι ο σύντροφός σου, αλλά όπως αποδείχθηκε απείχε έτη φωτός απ’ την πραγματικότητα. Τον πραγματικό εαυτό του δεν τον αγάπησες ποτέ, δεν άξιζε τον αγαπήσεις ποτέ και γι’ αυτό δεν έχεις κάτι να τελειώσεις.
Δεν αγαπάμε τους άλλους. Αγαπάμε την εικόνα και την εντύπωση που ‘χουμε γι’ αυτούς. Αγαπάμε τον άλλον, όπως τον έχουμε πλάσει στο μυαλό μας κι όχι όπως ουσιαστικά είναι. Όταν τελειώνει, λοιπόν, μία σχέση, όταν η απογοήτευση και η πικρία είναι τα κυρίαρχα συναισθήματά σου, αντί να κατηγορήσεις τον άλλον, αντί να του ζητήσεις το λόγο, απλά κοίταξέ τον και πες του τη μοναδική ουσιαστική αλήθεια: Εν τέλει, δεν αγάπησα εσένα, αγάπησα αυτό που νόμιζα πως είσαι.
Συντάκτης: Αλέξανδρος Πασσίσης
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
