Δίνεις περισσότερα; Μένεις και το αποδέχεσαι ή φεύγεις μακριά

Κάθε σχέση που συνάπτουμε, είτε πρόκειται για ερωτική είτε για φιλική, συμπεριλαμβάνει δύο δυνάμεις, δύο ανθρώπους, που αλληλεπιδρούν. Βρίσκουν τις δικές τους ισορροπίες, τους δικούς τους τρόπους έκφρασης και συμπεριφοράς, τους προσωπικούς τους κώδικες επικοινωνίας. Αυτή η αλληλεπίδραση, καθώς κι οι ισορροπίες που δημιουργούνται, αποτελεί ένα απ’ τα κύρια συστατικά κάθε επαφής κι ορίζει σε μεγάλο βαθμό την επιτυχία ή την αποτυχία της.

Ειδικότερα, όταν πρόκειται για την ερωτική συνύπαρξη δύο ανθρώπων, απ’ την οποία τα δύο μέλη περιμένουν να λάβουν ανταπόδοση των συναισθημάτων και των πράξεών τους, θέλοντας να αισθανθούν αλλά και να διαπιστώσουν εμπράκτως πως κι ο άλλος νιώθει παρόμοια, οι ισορροπίες που αναπτύσσονται με τον καιρό έχουν ιδιαίτερη σημασία για το πώς νιώθεις κι αν καλύπτεσαι ή όχι μέσα απ’ τη σχέση σου. Με λίγα λόγια, σκιαγραφούν το μέλλον που αυτή θα ‘χει.

Υπάρχουν δύο ενδεχόμενα, λοιπόν. Το ιδανικό αναφέρει πως εσύ κι ο σύντροφός σου εκπέμπεται στο ίδιο μήκος κύματος. Κάνετε κι οι δύο αμοιβαίες υποχωρήσεις, παλεύετε εξίσου γι’ αυτό που ‘χετε και για να το διατηρήσετε και διαπιστώνεις μέσα απ’ τις πράξεις του πως όλα αυτά που κάνεις και νιώθεις έχουν αντίκρισμα και βρίσκουν ανταπόκριση. Σ’ αυτό το ενδεχόμενο δεν έχεις κάτι για να προβληματίζεσαι κι οφείλεις ν’ απολαμβάνεις στο έπακρο την υπέροχη σχέση που διαθέτεις.

Στην αντίθετη, όμως, περίπτωση τι μέλλει γενέσθαι; Όταν, δηλαδή, εισπράττεις απ’ τη συμπεριφορά του ανθρώπου σου ότι δεν αντιμετωπίζετε με την ίδια βαρύτητα τη σχέση σας. Όταν συνεχώς νιώθεις πως εσύ είσαι αυτός, ο οποίος προσπαθεί περισσότερο για το κοινό παρόν και το μέλλον σας. Όταν μεταβάλλεις, μόνο εσύ, το πρόγραμμά σου, προκειμένου να περνάτε λίγο χρόνο μαζί κι αμέτρητα ακόμα μικρά και μεγάλα πράγματα που σε κάνουν ν’ αναλογίζεσαι το ενδεχόμενο πως τα αισθήματα δεν είναι αμοιβαία και πως δεν αποτελείς προτεραιότητα για το έτερον ήμισυ.

Σαφώς και πρόκειται για ένα πολύ σημαντικό πρόβλημα, το οποίο σε καμία των περιπτώσεων δεν πρέπει ν’ αγνοήσεις, αφού βεβαιότατα κάποια στιγμή μελλοντικά θα ‘ρθεις αντιμέτωπος μαζί του και θα κληθείς να δώσεις μία ουσιαστική λύση. Μάλιστα, όσο περισσότερο τ’ αφήνεις να επωάζει, τόσο χειρότερη θα ‘ναι κι η αντιμετώπισή του, όταν αναπόφευκτα έρθει εκείνη η στιγμή.

Οπότε, το καλύτερο που ‘χεις να κάνεις είναι όσο το δυνατόν αμεσότερα να συζητήσεις τους προβληματισμούς σου με το ταίρι σου. Να του εξηγήσεις και να του δώσεις να καταλάβει τι συγκεκριμένα είναι αυτό που σ’ ενοχλεί στη συμπεριφορά του απέναντί σου. Για ποιους λόγους αισθάνεσαι πως σε παραμελεί και ποια είναι τα κομμάτια της σχέσης σας απ’ τα οποία δεν καλύπτεσαι. Φυσικά, ν’ ακούσεις και τη δική του οπτική γωνία, καθώς η θεώρηση που ‘χεις για τα πράγματα ενδέχεται ν’ αποτελεί μια παρεξηγημένη δική σου αντίληψη και ν’ ανησυχείς δίχως κανένα λόγο.

Παρ’ όλα αυτά, αν ακόμα και μετά τη συζήτησή σας, ούτε έχεις πειστεί απ’ τα λεγόμενά του συντρόφου σου ούτε βλέπεις κάποια διαφοροποίηση σ’ ό,τι σε προβλημάτιζε, βρίσκεσαι μπροστά σ’ ένα κρίσιμο σταυροδρόμι για τη σχέση σου. Μάλιστα, πρέπει να διαλέξεις άμεσα κατεύθυνση, ώστε να μη στεναχωριέσαι κι αναλώνεσαι σε καταστάσεις που δε σου προσφέρουν όσα θες.

Υπάρχουν δύο διαθέσιμες επιλογές κι η απόφασή σου εξαρτάται απ’ την επιθυμία και τις αντοχές σου. Μπορείς ν’ αφήσεις τα συναισθήματα και την αγάπη που τρέφεις για τον άνθρωπό σου να υπερνικήσουν όλες τις δεύτερες σκέψεις που κάνεις. Τον αγαπάς, θέλεις να είσαι μαζί του κι αυτό προϋποθέτει το ν’ αποδεχθείς πως εσύ θα καταβάλλεις τη μεγαλύτερη προσπάθεια για την κοινή σας πορεία.

Απ’ την άλλη πλευρά, αν δεν είσαι πρόθυμος ν’ αποδεχθείς την κατάσταση, οφείλεις να φύγεις από μια σχέση που δε σε καλύπτει.  Αν παραμείνεις, χωρίς όμως να ‘χεις λύσει ουσιαστικά το παραπάνω πρόβλημα, είναι δεδομένο πως συνεχώς θα δημιουργούνται τριβές και θα υπάρχει ένταση μεταξύ σας.  Οπότε, όσο δύσκολο κι αν είναι, πρέπει ν’ ανασκουμπωθείς και να ξεκινήσεις την αναζήτηση για κάτι που πραγματικά σ’ ολοκληρώνει και σε γεμίζει, κάνοντας την αρχή με το να αναζητήσεις τον εαυτό σου, που τόσο καιρό στρίμωχνες.

Σίγουρα, τίποτα απ’ τα δύο δεν είναι εύκολο. Είτε στη μία περίπτωση είτε στην άλλη απαιτείται τεράστια εσωτερική δύναμη κι αποφασιστικότητα. Ωστόσο, θ’ αποδειχθεί με τον καιρό κατά πολύ χειρότερο το να παραμένεις σε μια κατάσταση χωρίς να ’χεις αποδεχθεί τα δεδομένα ή χωρίς να λαμβάνεις όσα επιζητείς.