Το πρώτο σου αμάξι δεν το ξεχνάς

Μια απ’ τις πρώτες μεγάλες επιτυχίες που γευόμαστε στη ζωή μας είναι η έκδοση του διπλώματος οδήγησης. Ένα όνειρο που μας συντροφεύει απ’ την παιδική ηλικία. Παρατηρούμε γονείς, μεγαλύτερα αδέρφια, ξαδέρφια και φίλους που οδηγούν, θαυμάζοντάς τους κι ανυπομονώντας να βρεθούμε κι εμείς στη θέση τους, τη θέση του οδηγού. Να αρπάξουμε το τιμόνι και σαν κυβερνήτες διαστημόπλοιου να κουρσεύουμε τους δρόμους. Η στιγμή απόκτησής του αποτελεί μια χρόνια επιδίωξη που εκπληρώνεται και μας γεμίζει συναισθήματα χαράς κι ανυπομονησίας για όσα έπονται.

Κι αμέσως εκκινεί μία απ’ τις ωραιότερες αναζητήσεις που καλούμαστε να πραγματοποιήσουμε στη ζωή μας, αναζήτηση του πρώτου μας και σίγουρα μεγαλύτερου, τετράτροχου, έρωτα. Συνεχές σερφάρισμα σε ιστοσελίδες μεταχειρισμένων αυτοκινήτων κι αντιπροσωπειών, επικοινωνία με φίλους και γνωστούς, προκειμένου να τους συμβουλευτούμε και να μας ενημερώσουν για κάποια ευκαιρία, φωτογραφίες των «πωλείται» πάνω σε παρμπρίζ, ώστε να μάθουμε περισσότερες λεπτομέρειες για το υποψήφιο αμάξι μας. Μια αδιάκοπη αναζήτηση για την εύρεση του πιο συμφέροντος οικονομικά, μα και συνάμα ομορφότερου, λειτουργικότερου κι αξιόπιστου αυτοκινήτου.

Πριν συνειδητοποιήσουμε πλήρως τι συμβαίνει και τι ακολουθεί αυτήν την απόφαση, ένα ζευγάρι κλειδιά βρίσκεται στα χέρια μας και γίνεται επί τόπου το αγαπημένο μας αξεσουάρ. Το κραδαίνουμε και το προσέχουμε σαν λάφυρο πολέμου. Αποτελεί απτή απόδειξη πως πλέον μπορούμε να διασχίσουμε  ολόκληρο τον κόσμο με μία μόνο απόφαση. Με την απόφαση να βγούμε απ’ το σπίτι, να κάτσουμε σαν αυτοκράτορες στη θέση του οδηγού, να τοποθετήσουμε το κλειδί στη μίζα και να προκαλέσουμε αυτή τη γλυκιά μελωδία της μηχανής όταν παίρνει μπροστά.

Και κάπως έτσι, αρχίζει η πρώτη ουσιαστικά δεσμευτική σχέση που συνάπτουμε. Δεσμευτική καθώς όσοι λένε πως ένα αμάξι κοστίζει περισσότερο ή και το ίδιο με έναν έρωτα έχουν δίκιο. Γι’ αυτό όταν αναφερόμαστε στο πρώτο μας αυτοκίνητο, πρωτίστως κάνουμε λόγο για μια σχέση πάθους, καψούρας κι αγάπης.

Πόσες φορές, ειδικά το πρώτο διάστημα, βγαίναμε στο μπαλκόνι απλά για να το χαζέψουμε, να ελέγξουμε ότι χαίρει άκρας υγείας και να αυτοθαυμαστούμε για το παρκάρισμά μας; Ή μήπως, είναι ψέμα πως μετρούσαμε αντίστροφα μέχρι και τα δευτερόλεπτα, έως ότου ξαναπιάσουμε το τιμόνι και πάρουμε τους δρόμους, ώστε να μας θαυμάσουν παρέα. Εμάς για τις οδηγικές μας ικανότητες κι αυτό για την απαράμιλλη ομορφιά του.

Κι αφού μιλάμε για έρωτα, θα τον αφήναμε χωρίς δώρα; Τα αξεσουάρ αυτοκινήτου μπαίνουν για τα καλά στη ζωή μας. Απ’ το αρωματικό στον καθρέφτη, μέχρι τα καλύμματα των θέσεων. Ό,τι μπορείς να φανταστείς. Όλα, όμως, επιλεγμένα με τη δέουσα προσοχή. Θέλουμε να το φροντίσουμε όπως του αρμόζει και ταυτόχρονα να του βάλουμε τη σφραγίδα μας. Να φέρει αναλλοίωτα και ξεκάθαρα το αποτύπωμά μας. Να φωνάζει πως είναι δικό μας.

Όσα αυτοκίνητα κι αν αλλάξουμε στην πορεία, η συναισθηματική αξία που θα ‘χει το πρώτο δεν υποκαθίσταται. Ας αναλογιστούμε τον πρώτο άνθρωπο που ερωτευτήκαμε. Δεδομένο πως γνωρίσαμε κι άλλους συντρόφους. Ομορφότερους, καλύτερους, καταλληλότερους για να καλύψουν τις ανάγκες μας, που μας έκαναν, ίσως, να αισθανθούμε εντονότερα. Ωστόσο, πάντοτε θα αναπολούμε με νοσταλγία το άτομο που έκανε για πρώτη φορά την καρδιά μας να σκιρτήσει. Το πρώτο μας αυτοκίνητο καταλαμβάνει στον εσωτερικό μας κόσμο ακριβώς την ίδια θέση, όσα χρόνια κι αν περάσουν, όσα τιμόνια κι αν αγγίξουμε στην πορεία.

Οι πρώτες φορές που δάμασες την άσφαλτο, μόνος σου. Τα ταξίδια που ‘κανες μ’ αυτό, καθώς ήταν η πρώτη φορά που είχες τη δυνατότητα να πας οπουδήποτε βασιζόμενος αποκλειστικά στις δικές σου ικανότητες. Οι πρώτες διακοπές που το πήρες μαζί σου. Γιατί όχι, κι η πρώτη φορά που έκανες σεξ μέσα σ’ αυτοκίνητο. Αναμνήσεις και συναισθήματα πρωτόγνωρα τότε, που  αποσαφηνίζουν τους λόγους που ακόμα κατέχει τόσο περίοπτη θέση μέσα μας.

Μπορεί να ‘χε γρατσουνιές. Ή να ‘χε ξεβάψει σε κάποια σημεία. Κάποιες ταχύτητες να μας έβγαζαν την πίστη μέχρι να μπουν και να μην παρείχε όλες τις ανέσεις που έχουν τα σύγχρονα. Αλλά, τι γλύκα θα ‘χε ο έρωτας δίχως πείσματα και δυσκολίες; Όταν το ξαναφέρνουμε στη μνήμη μας, τίποτα απ’ αυτά δεν επισκιάζει τη γλυκιά επίγευση που μας έχει αφήσει και τη νοσταλγία για ‘κείνους τους ξέγνοιαστους καιρούς.

Το πρώτο μας αυτοκίνητο είναι συνυφασμένο με αναμνήσεις δυνατές που δε ξεθωριάζουν κι αποτελεί σίγουρα μία διαχρονική αγάπη πρωτόγνωρων συναισθημάτων κι εμπειριών. Ας το παραδεχτούμε, θα θέλαμε να έχουμε τη μαγική συνταγή ώστε να γυρίσουμε το χρόνο πίσω και για μία ώρα να το οδηγήσουμε εκ νέου.