Στους κολλητούς που στάθηκαν δίπλα μας

Αν χωρίζαμε τους πρωταγωνιστές της ζωής μας σε τρεις κατηγορίες, τότε αυτές θα ήταν η οικογένεια, οι έρωτες και οι φίλοι. Για την οικογένεια δεν χρειάζεται να πούμε πολλά. Ήταν, είναι και θα είναι ο νούμερο ένα καθοριστικός παράγοντας στις ζωές μας. Κι ας μην το αντιλαμβανόμαστε. Κι ας μπερδευόμαστε καμιά φορά, και νομίζουμε ότι αυτόν τον ρόλο τον έχουν δικαιωματικά οι έρωτες. Για τους οποίους έχουν γραφτεί βιβλία, τραγούδια, θεατρικά έργα, στιχάκια σε θρανία και τοίχους. Για τους φίλους όμως; Τι, τίποτα;

Η τρίτη κατηγορία είναι η λιγότερο «τραγουδισμένη», και όχι δίκαια. Για τους φίλους δεν έχουν γραφτεί τραγούδια και ταινίες. Παρόλαυτα, οι φίλοι είναι αυτοί που μας γλυτώνουν από όλο αυτό το δράμα στις ζωές μας. Χωρίς αυτούς, όλα θα ήταν αλλιώς. Αν δεν είχαμε τους φίλους μας να μας βοηθάνε και να δίνουν λύσεις-συμβουλές στα προβλήματά μας, τότε οικογένειες δε θα μιλιούνταν, έρωτες δε θα ευοδώνονταν, και ίσως να ήμασταν ακόμα με εκείνο το μαλάκα που η κολλητή πολύ σοφά μας είχε πει εξαρχής να αποφύγουμε.

Πολύ συχνά τους αποκαλούν δεύτερη οικογένεια. Δικαίως. Αληθινούς φίλους, όπως και οικογένεια, δεν μπορείς να έχεις πολλούς στη ζωή σου. Εδώ δεν ισχύει το γνωστό «όλοι οι καλοί χωράνε». Εδώ ισχύει το «λίγοι και καλοί». Δέκα κολλητούς και δέκα κολλητές, είχαμε όταν πηγαίναμε στο νηπιαγωγείο και αλλάζαμε κάθε μέρα κολλητούς, ανάλογα με την ομάδα που κληρωνόμασταν στο κρυφτό-κυνηγητό όταν παίζαμε στο προαύλιο. Μεγαλώνοντας, μάθαμε ότι οι καλοί φίλοι μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού.

Αν είσαι τυχερός στη ζωή σου, τότε έχεις δύο-τρεις φίλους-αδέρφια. Όχι παραπάνω. Οι περισσότεροι είναι παρέα. Και αυτό δεν είναι κακό, ίσα-ίσα. Αλλά αυτοί που θα σου λένε πάντα την αλήθεια και θα φροντίζουν για σένα, σαν αδέρφια σου, θα είναι πάντα αυτοί οι λίγοι. Για αυτό πολλές φορές λέμε ότι η προδοσία από φίλους είναι προδοσία αβάσταχτη. Πώς θα σου φαινόταν να σε πρόδιδε η αδερφή σου; Ε, κάπως έτσι θα βίωνες και την προδοσία από τους κολλητούς.

Και τώρα σκέψου… Πόσες φορές πήρες τηλέφωνο αυτό το φίλο μέσα στα μαύρα μεσάνυχτα, για να του πεις τον πόνο σου τον αβάσταχτο; Πόσες φορές δεν κρατήθηκες και τηλεφώνησες αξημέρωτα για να του πεις εκείνο το νέο που δεν μπορούσες με τίποτα να κρατήσεις για τον εαυτό σου; Και όλες, μα όλες, τις φορές, ο φίλος ο δόλιος, σου έδινε στωικά την κατάλληλη συμβουλή για το κάθε θέμα. Ήταν η λύση σε κάθε άλυτο –στα δικά σου μάτια– πρόβλημα.

Οι συμβουλές του λοιπόν, ήταν πάντα επιτυχημένες και για αυτό εξάλλου συνέχιζες να τις ζητάς και να τις εφαρμόζεις σε κάθε περίσταση. Και ξέρεις γιατί ήταν επιτυχημένες; Γιατί ο σωστός ο κολλητός, σκέφτεται το καλό σου, και μόνο το καλό σου. Σε ξέρει τόσο καλά, που ξέρει πώς σκέφτεσαι και τι θες να πεις, πριν καν ανοίξεις το στόμα σου. Μπαίνει στη θέση σου, πονάει με τον πόνο σου, χαίρεται με τη χαρά σου.

Για αυτό λοιπόν, η αξία ενός τέτοιου φίλου είναι ανεκτίμητη. Ούτε η οικογένεια, αλλά ούτε και οι έρωτες μπορούν να αντικαταστήσουν αυτή τη σχέση μέσα στη ζωή σου. Άνοιξε τα μάτια σου και δες το. Αποδεικνύεται καθημερινά. Έχετε τα τραγούδια σας,  τις δικές σας ατάκες, γκριμάτσες και χειρονομίες και φυσικά τα δικά σας αστεία. Ένας καλός φίλος, είναι δώρο ζωής και πίστεψε με, τέτοιοι φίλοι αξίζουν και ταινίες, και βιβλία, και τραγούδια, και στιχάκια σε θρανία, και από όλα.

Σε όλους εσάς που μας βοηθήσατε εκείνες τις φορές που σας χρειαστήκαμε.

Σας αγαπάμε και θα είμαστε εδώ για σας, όπως ήσασταν κι εσείς σε κάθε αναποδιά, είτε μικρή είτε μεγάλη.