Μπορεί να έχεις προσέξει πως γίνεσαι λίγο πιο γλυκιά όταν βρίσκεσαι με παιδάκια, μπορεί να μη σιχτιρίζεις πια με το άκουσμα μωρουδίστικου κλάματος απ’ το δίπλα τραπέζι. Ίσως να έχεις αναπτύξει μια όμορφη σχέση με το παιδί της φίλης σου κι οι γύρω σου αρχίζουν να σου λένε «έτοιμη είσαι». Εσύ το ξέρεις, δεν είσαι.
Το ότι έχεις αρχίσει να γίνεσαι πιο ανεχτική με τα παιδιά, το ότι έχεις περισσότερη υπομονή στις ιδιοτροπίες τους και παραπάνω κατανόηση για τις μαμάδες που κοιτάνε το βρέφος με απόγνωση παρακαλώντας το να σταματήσει να κλαίει γιατί τη φέρνει σε δύσκολη θέση, δε σημαίνει απαραίτητα πως ένα μωρό θα ήταν καλοδεχούμενο εκείνη τη στιγμή και σε σένα.
Γιατί, μια γυναίκα –τις περισσότερες φορές– δεν ονειρεύεται να μεγαλώνει ένα παιδί μόνη της. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχει ένας άλλος –καθοριστικός– παράγοντας για το πότε ζητάς ένα μωρό. Ο σύντροφος! Αν μπορείς να φανταστείς να μεγαλώνεις ένα, ή δύο και τρία, παιδιά με το σύντροφό σου, τότε, ναι, θες παιδί.
Είναι κοινό μυστικό πως, μεγαλώνοντας, στο σύντροφό μας αρχίζουμε να ψάχνουμε άλλα. Σταματάει να μας νοιάζει το πώς φαίνεται, αν είναι ωραίος, γυμνασμένος, καλοντυμένος. Πάντα θα θέλουμε κάποιον που στα μάτια μας είναι ελκυστικός, φυσικά, κοιτάμε όμως άλλα για να διαλέξουμε ποιος θα στέκεται πλάι μας.
Αρχίζεις να παρατηρείς πώς φέρεται, σε σένα, στους φίλους, στην οικογένειά του. Προσέχεις να είναι καλόκαρδος, να είναι γενναιόδωρος, να είναι υπεύθυνος. Αυτό το τελευταίο, πόσο σημαντικό! Καταλαβαίνεις γιατί γίνεται αυτό, ε; Ενδόμυχα, δεν ψάχνεις μόνο για σύντροφο, αλλά και για πιθανό πατέρα των παιδιών σου.
Αυτή είναι η φύση της γυναίκας, μεγαλώνοντας, συνήθως, αρχίζει να ονειρεύεται την οικογένειά της. Και δεν αρχίζει να τη σχηματίζει αν δεν έχει βρει τον κατάλληλο συνοδοιπόρο σ’ αυτό. Χρειάζεται κάποιον που θα νιώσει πως μπορεί να στηριχτεί πάνω του, κάποιον που θα το κάνει όμορφο όλο αυτό, που θα το κάνει να βγει φυσικό. Ψάχνει κάποιον που μαζί του θα ξέρει πως δεν είναι μόνη, που θα μοιραστεί τα δύσκολα και τις χαρές. Δεν υπάρχει ιδανικός, υπάρχει όμως αυτός που μαζί του θα σκεφτείς «θα μπορούσα, ναι».
Κι αν μέχρι τώρα δεν το ‘χες σκεφτεί, μάλλον δε βρέθηκε αυτός που θα στο προκαλέσει. Ίσως ο συνδυασμός των δυο σας να ένιωθες πως δεν κάνει για οικογένεια. Αν τελευταία δεν αποκλείεις το ενδεχόμενο, μπορεί και να μπαίνεις σ’ αυτόν το δρόμο. Κι αν έχεις αρχίσει να τον παρακολουθείς με νοσταλγία κάθε που παίζει με ένα παιδάκι, τότε ίσως να είσαι κοντά. Και πόσο όμορφο είναι να θες οικογένεια με ένα συγκεκριμένο άνθρωπο, να θες τα παιδιά τα δικά του και τα δικά σου, όχι οποιαδήποτε παιδιά. Ένα αγόρι που να του μοιάζει, ένα κοριτσάκι με την ψυχή του. Αυτή είναι η ουσία…
Συντάκτης: Μόνα
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
