Αφού περάσει ο πρώτος καιρός, αυτός που είμαστε μες τα μέλια, τις αγάπες και τα λουλούδια κι αφού έχουμε έρθει αρκετά κοντά πια, έρχεται η πρώτη διαφωνία. Κάτι θέλω που δεν το θέλεις, κάτι θα κάνεις που δε θα μ’ αρέσει, κάτι θα πω που θα σε νευριάσει. Αναπόφευκτο, αλλά και κρίσιμο σημείο.
Ξέρεις, στα καλά δεν είναι δύσκολο να τα βρεις με τον άλλον, έτσι κι αλλιώς όταν είσαι ερωτευμένος όλα σου φαίνονται μαγικά. Στα ραντεβού, στις βόλτες, στα χουχουλιάσματα στον καναπέ και το κρεβάτι, εύκολα θα πεις πως επικοινωνούμε, πως τα βρίσκουμε. Στον καβγά, όμως; Εκεί να δούμε πώς τα πάμε. Γιατί εκεί είναι το σημείο που αν δεν καταλάβει ο ένας τον άλλον, αν δεν προσπαθήσεις να βρεις τα κουμπιά μου, αν δε ρίξω εντάσεις κι εγωισμούς, εύκολα έρχεται το τέλος.
Πιστεύω ότι ο πρώτος καβγάς είναι ενδεικτικός για τη μετέπειτα πορεία μιας σχέσης. Δε λέω, πολλά θα αλλάξουν με το πέρασμα του χρόνου, όμως, οι χαρακτήρες θα φανούν καθαρά εκεί∙ θα φανερωθεί ποιος είναι αυτός που ξεκινάει τον καβγά, ποιος είναι αυτός που τεντώνει τις εντάσεις, ποιος έχει την ωριμότητα να μπει στη θέση του άλλου και κυρίως ποιος θα ρίξει εγωισμούς και θα τελειώσει τον καβγά μια ώρα αρχύτερα.
Θα δεις μια πλευρά μου που δεν έχεις ξαναδεί μέχρι τώρα, θα με δεις να φωνάζω, πιθανόν να κλαίω, να σου επιτίθεμαι για να προστατεύσω εμένα. Θα με δεις να θυμάμαι κουβέντες που ειπώθηκαν μέρες πριν και να τις κρατάω σαν όπλα στη μάχη μου. Θα σε δω να νευριάζεις, θα σε δω να γίνεσαι αντιδραστικός σαν παιδί που του επιβάλλουν οι γονείς του να αποχωριστεί κάποιο απ’ τα παιχνίδια του, θα σε δω να αμύνεσαι, λες κι είμαι εχθρός. Θα θυμώσουμε, θ’ αδιαφορήσουμε, θα φύγουμε. Μην είναι για πολύ…
Θα τσακωνόμαστε συχνά- πυκνά, έτσι γίνεται πάντα. Δυο άνθρωποι διαφορετικοί είμαστε, που γνωρίστηκαν μόλις τώρα, που ερωτεύτηκαν χωρίς να προλάβουν να πουν πολλά- πολλά. Δεν μπορεί να σκεφτόμαστε με τον ίδιο τρόπο, δεν μπορεί να έχουμε πάντα τις ίδιες ανάγκες.
Τα βιώματά μου με κάνανε επιφυλακτική, φοβισμένη ίσως, καχύποπτη, κάποιες φορές τρέχω να κρυφτώ απ’ όσα νιώθω. Οι εμπειρίες σου σ’ έκαναν να κρατάς αποστάσεις, να κλείνεσαι στο καβούκι σου με την πρώτη ευκαιρία, να ανεβάζεις τοίχους εγωισμού. Θα σε μάθω και θα με μάθεις, θα προσπαθήσω να σε καταλάβω και το ίδιο θέλω να κάνεις κι εσύ.
Ας βάλουμε κάποιες βάσεις, λοιπόν, για την κρίσιμη αυτή στιγμή που -σίγουρα- θα έρθει στη σχέση μας. Να αντιδράσεις όπως νιώθεις, να μη μου κρύψεις τίποτα κι αν μιλήσεις απότομα θα δείξω κατανόηση μέχρι να ηρεμήσουν τα πνεύματα και να επανέλθουμε. Να με καταλάβεις κι εσύ, μη βιαστείς να με κρίνεις, κάνε μια προσπάθεια να μπεις στη θέση μου, κάτι θα με πλήγωσε για να αντιδράσω κι αν δεν είχα αισθήματα για σένα δε θα ‘μπαινα καν στον κόπο.
Κι αν σου κρατάω μούτρα, δεν το ελέγχω κι ας ξέρω πως σου σπάει τα νεύρα. Μόνο, σε παρακαλώ, ας συμφωνήσουμε για κάτι∙ μην αφήνουμε τους καβγάδες να κρατάνε για πολύ, μην κοιμόμαστε ποτέ τσακωμένοι γιατί θα με τρώει και θα μας κάνει κακό. Ας είναι απ’ αυτούς τους καβγάδες που λίγες ώρες μετά θα τους συζητάμε και θα γελάμε αγκαλιά, ας είναι από ‘κείνους τους τσακωμούς που κλείνουν με ένα «σ’ αγαπώ»!
Συντάκτης: Μόνα
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
