Στο κρεβάτι μαζί, στον ύπνο χώρια

Δεν είναι το τυπικό σου σενάριο, δεν είναι αυτό που έχεις συνηθίσει να ακούς και να ζεις -δεν είναι καν αυτό που φανταζόσουν. Εσύ πίστευες πως όταν θα είσαι με κάποιον και θα είστε καλά μαζί, τα βράδια που θα περνάτε στο κρεβάτι του σπιτιού σου ή του δικού του, θα καταλήγουν με τους δυο σας να κοιμάστε αγκαλιασμένοι και να ξυπνάτε πλάι-πλάι. Αυτό έβρισκες λογικό να γίνεται, αυτό είχες κάνει μέχρι τώρα, αυτό δεν κάνουν όλοι; Αμ δε!

Δεν είναι λίγοι αυτοί που δύσκολα συνδέονται -συνήθως άνθρωποι που έχουν ένα φόβο μη συνηθίσουν σε κάτι που ίσως το χάσουν στην πορεία. Κι η συνήθεια του να κοιμάσαι και να ξυπνάς βλέποντας ένα πρόσωπο είναι εξαιρετικά δύσκολο να κοπεί. Ο φόβος αυτός, λοιπόν, οδηγεί πολλούς σε σχέσεις φαινομενικά πιο «χαλαρές».

Θα αγαπηθείτε, θα ενωθείτε, θα μοιραστείτε φαγητό, θα ανταλλάξετε ιδρώτα κι εκεί που έχετε έρθει πολύ κοντά, εκεί που γίνεστε σχεδόν ένα, εκεί είναι που μετά από λίγο θα καληνυχτιστείτε και θα πάει ο καθένας στο σπιτάκι του. Είναι κι αυτό ένας τρόπος να μπουν κάποια όρια.

Για τον καθένα ο χώρος του είναι ιερός, για κάποιους, όμως, άβατος. Είναι το μέρος που βρίσκονται μόνοι με τις σκέψεις τους, είναι το μέρος που γίνονται εντελώς κι απόλυτα ο εαυτός τους, είναι το μέρος που είναι κυρίαρχοι. Είναι ένα μέρος που το ‘χουν φτιάξει έτσι ακριβώς όπως τους βολεύει, έτσι που να γίνεται η ζωή τους πιο εύκολη -τους κανόνες τους βάζουν αυτοί κι αν θες για λίγο να περάσεις από ‘κει τότε θα τους ακολουθείς.

Ακόμη και το ότι βρίσκεσαι για λίγο στη δική τους ζώνη, γι΄ αυτούς είναι τεράστιο -σου επιτρέπουν να την επισκέπτεσαι γιατί το θέλουν, αλλά σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να κάνεις κατάχρηση. Αντιλαμβάνεσαι ότι το να υπάρχει οποιοσδήποτε άλλος εκτός απ’ τον εαυτό τους στο κάστρο τους είναι ιδιαίτερα επεμβατικό γι’ αυτούς, σαν μια μικρή εισβολή. Αυτοί είναι συχνά άνθρωποι που έχουν μάθει να είναι μόνοι, που τους είναι τόσο ασυνήθιστο να ξυπνάνε με κάποιον άλλον στο κρεβάτι τους, που θα τρομάξουν όταν σε βρουν εκεί το πρωί.

Βλέπω άλλη μια περίπτωση, αυτή των αιώνιων «σχεσάκηδων». Αυτοί τα έχουν κάνει όλα, τα έχουν ζήσει ήδη σε προηγούμενες σχέσεις κι η δοκιμή δεν τους βγήκε. Έχουν πέσει με τα μούτρα στο παρελθόν, έχουν βιαστεί να συζήσουν, να μοιραστούν ρουτίνα και ντουλάπια, μόνο και μόνο για να βαρεθούν λίγο αργότερα και να γεμίσουν βαλίτσες με ρούχα για την επιστροφή.

Αυτοί, που λες, είπαν να δοκιμάσουν κάτι διαφορετικό, να το πάνε πιο αργά, μήπως κι έτσι η σχέση αργήσει να ξεθωριάσει. Παλεύουν να κρατήσουν κάποια πράγματα ώστε να εξελιχθεί η ιστορία σιγά-σιγά, λες και τραβάνε τις φάσεις της σχέσης όσο γίνεται περισσότερο ώστε να επεκτείνουν τη συνολική διάρκειά της.

Για κάποιους δουλεύει, για άλλους όχι. Για μερικούς αυτή η απόσταση που κρατάνε, ίσως γίνει ο λόγος που δε θα γίνουν ποτέ ένα. Για άλλους πάλι, το γεγονός ότι ο καθένας επιτρέπεται να ζει και να λειτουργεί πρώτα σαν μονάδα και μετά σαν μέλος μιας σχέσης, ίσως αποβεί σωτήριο.

Ίσως η προσμονή του να μοιραστούν τα πάντα μαζί, τα κάνει ακόμη πιο όμορφα όταν φτάσει η στιγμή τους. Κι απ’ την άλλη, ίσως και να μην αλλάξουν ποτέ, γιατί έτσι τη βρίσκουν, αυτό τους γεμίζει.

Ωραίο δεν είναι να ξεκολλάμε απ’ τα στερεότυπά μας και να ζούμε όπως ακριβώς ταιριάζει σε μας;  Κάθε σχέση έχει τους δικούς της κανόνες κι επιτρέπονται όλα αφού πληρούται μία και μοναδική προϋπόθεση∙ οι κανόνες γράφονται από κοινού!