Σχεδόν ποτέ σ' έναν χωρισμό δε λέγονται οι πραγματικοί λόγοι

Χωρίζεις και το μόνο που σε νοιάζει είναι πως τελείωσε, είτε το ήθελες είτε όχι, αυτή είναι η νέα κατάσταση και σημασία έχει να βρεις τον τρόπο να προσαρμοστείς στις καινούριες συνθήκες. Ένας μικρός θάνατος, λένε, είναι ο χωρισμός και μπροστά στο θάνατο δεν έχεις και πολλές επιλογές∙ κανείς δεν μπορεί να τον αποφύγει, κανείς δεν τον ξεγέλασε ποτέ. Αν αποφασίσει να έρθει, τελείωσε, δεν μπορείς να του κρυφτείς, ανίκητος είναι κι εσύ απλά μαζεύεις κομμάτια.

Σε νοιάζει που αυτός ο άνθρωπος δεν είναι πια μέρος της ζωής σου, πάνε οι καλημέρες κι οι καληνύχτες, κι αυτά που φανταζόσασταν πως θα ζούσατε μαζί, άκυρα. Θα πρέπει να φτιάξεις ένα άλλο πλάνο, ίσως όχι και τόσο διαφορετικό, αλλά με άλλους πρωταγωνιστές. Γιατί, όμως, έφτασες εδώ; Έχεις αναρωτηθεί; Όταν κάποιος φίλος σε ρωτήσει πού είναι το μέχρι προσφάτως άλλο σου μισό κι εσύ πεις πως χωρίσατε, η επόμενη ερώτηση θα είναι «γιατί;».

Κατά πάσα πιθανότητα δε θα ξέρεις τι να απαντήσεις. Κι αν εσύ διαλέξεις έναν απ´ τους λόγους που σας οδήγησαν να αλλάξετε δρόμους, το άλλο σου μισό, πώς θα απαντούσε σε παρόμοια ερώτηση; Λογικά, όποια κι αν ήταν η αιτία του χωρισμού θα έπρεπε να είναι γνωστή και κοινή για τα δύο μέρη. Θα έπρεπε να την είχατε αναγνωρίσει και συζητήσει πριν καταλήξετε στην τελευταία λύση, αυτήν του τέλους. Τι σύνδεση έχει, όμως, η λογική με τις ανθρώπινες σχέσεις; Ελάχιστη.

Η πραγματικότητα είναι ότι ο λόγος του χωρισμού δεν είναι ποτέ ένας. Κάτι γίνεται και κάτι χαλάει και χάνεται η χημεία, φεύγει ο έρωτας, έρχονται νεύρα, βγαίνει καταπίεση και περνάει ο καιρός και δεν είστε ευτυχισμένοι. Ώσπου μια μέρα καλείστε να τα δείτε όλα καθαρά, να τα αντιμετωπίσετε και να δείτε κατά πόσο λύνεται το πρόβλημα. Θα μιλήσετε, όμως, ευθέως; Θα τα ρίξετε όλα στο τραπέζι; Θα πείτε κι αυτά που πονάνε; Θα έπρεπε. Η αλήθεια επιβάλλεται να λέγεται ολόκληρη. Στο κάτω-κάτω αυτή είναι η μόνη ευκαιρία που μπορεί να έχετε στο να τα βρείτε ξανά. Κι αν πάλι δεν τα βρείτε, θα τα έχετε πει όλα. Θα ξέρετε τι λάθος, πού πληγώσατε, πού πληγωθήκατε, πότε το χάσατε το παιχνίδι. Μόνο τότε μπορεί να μπει η τελεία, να κλείσει ο κύκλος και να πάτε γι ´ άλλα.

Σε αντίθετη περίπτωση –δυστυχώς πολύ συνηθισμένη– η νέα πορεία χαράζεται καιρό τώρα, στο μυαλό του ο καθένας έχει ήδη χωρίσει και κάνει σχέδια για την αλλαγή που έρχεται. Θα φτάσει η ώρα που θα γίνει εκείνη η συζήτηση, η τελευταία σας και θα ακουστούν γενικόλογα κι αοριστίες. Με το τέλος της κουβέντας σας θα ξέρετε τα γεγονότα, όχι όμως τις αιτίες. Και πού καταλήγεις εσύ; Κάπου με τις υποθέσεις σου να προσπαθείς να ικανοποιήσεις τα ερωτηματικά.

Άκου κάτι, κάτι πολύ σημαντικό. Αν έφτασες να αναρωτιέσαι τι πήγε λάθος, αν νιώθεις ότι δεν έχεις ακούσει όλη την αλήθεια, αν δεν ξέρεις γιατί χωρίσατε, εκεί ακριβώς είναι η απάντησή σου. Δεν επικοινωνείτε, καρδιά μου, ίσως γιατί δε θέλετε, ίσως και να μην μπορείτε. Ίσως να μη σεβαστήκατε αρκετά αυτό που είχατε ώστε να είστε ειλικρινείς απέναντί του, ίσως οι εγωισμοί σας να μπήκαν πρώτοι, ίσως το ότι έχετε ήδη βρει τον επόμενο να ντρέπεστε να το ξεστομίσετε.

Όποια από αυτές τις περιπτώσεις κι αν ισχύει, έχετε τελειώσει γιατί δεν επικοινωνείτε πια. Κι ο έρωτας είναι επικοινωνία, στο κρεβάτι επικοινωνούν τα σώματα και στα υπόλοιπα επικοινωνούν οι ψυχές. Αυτό κράτα, λοιπόν κι αν σε ρωτήσουν αυτό να λες σαν αιτία, «χάθηκε η επικοινωνία»…