Τελικά δε με έβλεπες φιλικά

Περνούσαμε τον περισσότερο ελεύθερο μας χρόνο μαζί. Κάθε που βρίσκαμε την ευκαιρία οργανώναμε βόλτες, εκδρομές και ξενύχτια μόνοι ή και με παρέα, γι’ αυτό κι οι περισσότεροι είχαν την εντύπωση πως ήμασταν ζευγάρι. Ένας άντρας και μια γυναίκα που δείχνουν να απολαμβάνουν τόσο την παρέα ο ένας του άλλου, λογικό είναι να παρεξηγηθούν -μήπως τελικά εγώ είμαι αυτή που παρεξήγησα κι οι υπόλοιποι το είχαν διαβάσει σωστά;

Απ’ την αρχή το ένιωσα πως καταλαβαινόμαστε, με έπιανες αμέσως, σκεφτόμαστε τόσο όμοια κι οι ανάγκες μας ήταν πανομοιότυπες. Όταν βρισκόμουν μαζί σου ένιωθα τόσο άνετα όσο κι όταν ήμουν μόνη -ιδανικός και σπάνιος συνδυασμός, να μπορείς να δείχνεις ακριβώς αυτό που είσαι και σκέφτεσαι χωρίς να νιώσεις στιγμή μοναξιάς.

Κανένα θέμα δεν ήταν ανέγγιχτο για μας, οικογενειακά, επαγγελματικά, ερωτικά, όλα τα αναλύαμε παρέα και έφευγαν οι ώρες χωρίς να το πάρουμε χαμπάρι. Και κάπου εκεί είναι που πέρασε απ’ το μυαλό μου πως ούτε με σχέσεις χρόνων δεν είχα νιώσει τόση ασφάλεια, τόση οικειότητα∙ μήπως θα ‘πρεπε να το πάρουμε αλλιώς;

Μ’ έχεις δει να σέρνομαι στα πατώματα για την απόρριψη που ένιωσα από άλλον, στάθηκες δίπλα μου με κατανόηση κι ας έβλεπα στα μάτια σου το θυμό γι’ αυτόν που τόλμησε να με φέρει σ’ αυτή τη θέση. Έχεις γίνει μάρτυρας των ανεξέλεγκτων νεύρων μου, που είμαι απόλυτα σίγουρη πως με κάνουν αποκρουστική, άσε που κάποιες φορές ο θυμός μου απευθυνόταν σε σένα -άμα δεν τ’ ακούσεις εσύ, τότε ποιος;

Με έχεις κουβαλήσει μέχρι την πόρτα μου, κρατώντας με προσεκτικά στα χέρια σου αφού δεν είχα τη δύναμη να περπατήσω απ’ το μεθύσι. Με έχεις δει να φλερτάρω, να ιδρώνω, να γελάω, να παίζω σαν παιδί, να φέρομαι ως γυναίκα, να τρώω σαν βόδι, να χορεύω στην άμμο. Τα ‘χεις δει όλα, το ίδιο κι εγώ. Και σταθήκαμε ο ένας δίπλα στον άλλον, δυνατοί κι αχώριστοι, στα ωραία και στα δύσκολα, να νιώθουμε πάνω απ’ όλα ασφαλείς.

Αγάπη είναι όλο αυτό, το ξέρουμε κι οι δυο∙ ποια απ’ όλες, όμως; Είναι αρκετό που περνάει ο χρόνος μας όμορφα όταν είμαστε παρέα για να πούμε πως θα είμαστε μαζί; Είναι μόνο η ανάγκη μου να έχεις θέση στη ζωή μου, τόσο σημαντική ώστε να σου δώσω τη θέση του συντρόφου; Είναι η ασφάλεια που νιώθεις πλάι μου αρκετή ώστε να γίνεις ένα με μένα; Κι αν ναι, τότε γιατί δεν έχεις γίνει ήδη;

Μου το ‘χαν πει πολλές φορές, φιλία μεταξύ ανδρών και γυναικών δεν υπάρχει. Διαφώνησα όπως συνηθίζω να κάνω με όλες τις απόλυτες και βαρύγδουπες δηλώσεις που φιγουράρουν σαν κανόνες. Κι εξακολουθώ να διαφωνώ, όμως η αλήθεια είναι πως όταν περνάς τόσο πολύ χρόνο με άτομο του αντίθετου φύλου, αναπόφευκτα, τουλάχιστον ένας απ’ τους δυο θα νιώσει κάποια ερωτική έλξη. Κι εκεί θα κριθούν όλα.

Για μας το κρίσιμο σημείο ήταν η στιγμή που σου εξομολογήθηκα πως μ’ ενδιαφέρει κάποιος, κάποιος καινούριος, κάποιος που δεν περίμενες, κάποιος που δεν είναι εσύ. Αυτή τη στιγμή επέλεξες για να εξομολογηθείς πως δε με βλέπεις φιλικά, πως περίμενες να καταλήξουμε μαζί, με λίγα λόγια πως ήσουν ερωτευμένος μαζί μου.

Με τάραξε όλο αυτό, αν κι είχε περάσει απ’ το μυαλό μου ξανά, με αιφνιδίασες. Με απόλυτη ειλικρίνεια θα πω πως κατά καιρούς το ίδιο ένιωθα κι εγώ και μετά έφευγε, γινόσουν ξανά ο κολλητός μου, ο άνθρωπός μου, όχι όμως ο εραστής μου. Φαίνεται πως απ’ το πολύ πήγαινε-έλα ξεθώριασε το συναίσθημα…

Δε ξέρω αν μίλησες αργά ή αν βιάστηκες, το ένστικτό μου λέει μόνο πως δεν ήταν η στιγμή μας. Κι αν δε μας βγήκε όπως το θέλαμε αφού δεν είσαι πια στη ζωή μου, να ξέρεις ένα μόνο: τίποτα δε σβήνεται, τίποτα δεν ακυρώνεται κι αυτό που είναι γραφτό να γίνει θα το ζήσουμε, μαζί ή χώρια.