Τις νύχτες μπαίνεις στα όνειρά μου

Κι εκεί που λες επιτέλους έκανα το βήμα να πάω παραπέρα, να απομακρυνθώ απ’ τη σκέψη του, να περάσω μέρες χωρίς να ανατρέξω σε ερωτευμένες στιγμές και να αναρωτηθώ αν κι αυτός με σκέφτεται κάποτε, ξυπνάς ένα –καθόλου καλό– πρωί με τη μυρωδιά του στη μύτη σου.

Ήρθε πάλι. Τίποτα δε σεβάστηκε κι εμφανίστηκε απ´ το πουθενά εκεί που δεν έχει κανένα δικαίωμα να το κάνει, εκεί που βρίσκεις την απόλυτη ηρεμία, στο μόνο μέρος που δεν υπάρχουν ο πόνος κι οι τύψεις.

Ο ύπνος σου είναι ιερός και θα έπρεπε να παίρνουν άδεια όσοι εισέρχονται, αλλά αν τη ζητούσε η απάντηση θα ήταν ίδια κάθε φορά: «απορρίπτεται». Εδώ που τα λέμε και στον ξύπνιο σου μάλλον την ίδια απάντηση θα κέρδιζε.

Κι είναι τόσο ζωντανό κάθε φορά που συμβαίνει, λες και βρεθήκατε στ´ αλήθεια. Λες και μετά από καιρό ήρθατε πάλι τόσο κοντά, σαν φίλοι που κάνουν χρόνια να βρεθούν, αλλά μια στιγμή τους είναι αρκετή για να νιώσουν πως δε χαθήκανε ποτέ. Η πιο βασανιστική σκέψη που θα κάνεις μετά από αυτό –χωρίς να το θες– είναι πως αφού το χάσμα πια γεφυρώθηκε και το πρώτο βήμα έχει γίνει, θα ξαναεμφανιστεί, ίσως αρκετές ακόμη φορές ενώ κοιμάσαι, για να καταλήξει να το κάνει στην πραγματικότητα.

Άλλοτε εμφανίζεται στεναχωρημένος, άλλοτε σκεφτικός, κάποτε μόνο μιλάτε, άλλες φορές σ´ αγγίζει, σε φιλάει. Κάποιες φορές του χτυπάς εσύ την πόρτα και κάποιες άλλες βγαίνεις απ´ το σπίτι και τον βρίσκεις στα σκαλοπάτια σου. Ασχέτως όμως της σκηνής που διαδραματίστηκε στον ύπνο σου, το φρικτό αποτέλεσμα είναι το ίδιο, ξαναμπήκε στο μυαλό σου, για να σου θυμίσει ότι από κάποια άλλα όργανα του σώματός σου, εξίσου ζωτικά και ιδιαίτερα πεισματάρικα, δεν έφυγε ποτέ.

Αφού ξαναπαίξεις στο κεφάλι σου αρκετές φορές το όνειρο προσπαθώντας να θυμηθείς κάθε λεπτομέρεια που μπορεί να σου δώσει περαιτέρω πληροφορίες, θέτεις το βασανιστικό ερώτημα: «Γιατί έγινε τώρα αυτό;».

«Μήπως είχα σκεφτεί εγώ κάτι και το προκάλεσα; Μπα, αφού τα πήγαινα τόσο καλά. Έχει κάποιο κρυμμένο νόημα που δεν καταλαβαίνω; Ήταν μήπως προφητικό; Ήθελε ίσως κάτι να μου πει κι ήταν ο τρόπος του να επικοινωνήσει; Πρέπει να κάνω κάτι εγώ μετά απ´ αυτό; Μήπως να πάρω ένα τηλέφωνο;».

Μην τολμήσεις! Κάποια μηνύματα ,ακόμα και αν τα στέλνει το σύμπαν, καλύτερα να αγνοούνται. Ένα τέτοιο πισωγύρισμα δεν μπορεί και δεν πρέπει να δικαιολογηθεί με ένα όνειρο…

Διάβασα κάπου πως όταν κάποιος εμφανίζεται στον ύπνο σου, είναι γιατί σε σκέφτεται. Απ’ τα πιο τρομακτικά πράγματα που έχω ακούσει. Αν και στην αρχή το βρήκα ρομαντικό κι ελπιδοφόρο, σε δεύτερη σκέψη εύχομαι να μην αληθεύει. Γιατί αν είναι έτσι, μπορεί αυτός όσο μαντάρα κι αν τα έκανε στην πραγματικότητα, να έρχεται στα όνειρά σου γιατί απλά σε σκέφτηκε. Το φαντάζεσαι;

Στην πράξη δεν έκανε τίποτα απολύτως, καμία προσπάθεια, καμία ενέργεια, κι όμως με τη σκέψη του έχει τη δύναμη να σε επηρεάσει, να σε σπρώξει ένα βήμα πίσω. Μην το δεχτείς.

Μη χάνεις πια τον έλεγχο γι’ αυτόν, μη χάνεις τον έλεγχο της ζωής σου, αν είναι δυνατόν, μη χάνεις τον έλεγχο ακόμα και των ονείρων σου. Κράτα γερά, μέχρι να ξεχαστεί η εικόνα, η φωνή και τα πάντα του. Κι αν εμφανίζεται πού και πού, μην το ψάχνεις, πες πως είναι παιχνίδι του μυαλού, που κάποτε μπερδεύεται και πάει για πολύ λίγο πίσω.