Τις περισσότερες φορές οι χειριστικοί σύντροφοι δε γίνονται αντιληπτοί μέχρι να έχουν κάνει ήδη μεγάλη ζημιά. Τι κι αν φέρουν μαζί τους μια ανάγκη για πλήρη έλεγχο, τη μεταφράζουμε ως αγάπη και μάλιστα πολλές φορές νιώθουμε κι ενοχές όταν μάς πνίγει. Τι κι αν η συγκεκριμένη συμπεριφορά δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως αγάπη, αλλά περισσότερο ως στέρηση ελευθερίας, δεν είναι και πάλι εύκολο να γίνει κατανοητή. Τι κι αν δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από το να έχεις στη ζωή σου έναν χειριστικό σύντροφο, υπάρχει πολύ μεγάλη πιθανότητα να του ανοίξεις την πόρτα. Σημάδια βέβαια υπάρχουν. Αρκεί να θέλεις να τα δεις.

 

Σε απομακρύνει από φίλους και συγγενείς

Έχει τη μαγική ικανότητα να σε απορροφήσει από όλο σου τον περίγυρο. Μέχρι που, δε θα σου μείνει άνθρωπος να λες καλημέρα κι όταν το συνειδητοποιήσεις θα είναι αργά. Θα σου ζητά συνεχώς χρόνο για να είστε μαζί κι από το «μα είπαμε θα συναντιόμαστε μια φορά την εβδομάδα, όμως δε μου αρκεί θέλω κι άλλο», θα φτάσετε στο 7/7 που δε θα αρκεί και πάλι, με αποτέλεσμα εσύ να μην έχεις χρόνο για καμία άλλη συναναστροφή.

 

Το κινητό σου το ξεχνάς όταν είστε μαζί

Με το που θα συναντηθείτε, σου ζητάει το κινητό σου. Ναι σωστά κατάλαβες. Και καλά για να έχετε περισσότερο χρόνο για εσάς. Λες και το κινητό σου, αν το είχες μέσα στην τσέπη ή στην τσάντα, θα σας έκανε χαλάστρα. Κι ακόμα κι αν δεν το ζητήσει, κάθε φορά που θα σε βλέπει να το κρατάς, θα τρως παρατήρηση κι ερώτηση, με ποιον μιλάς τέλοσπάντων και δεν έχεις την προσοχή σου εκεί.

 

Θα γίνει  προσωπικός σοφέρ

Χωρίς αστεία! Θα γίνει η σκιά σου. Θα σε πηγαίνει αυτοπροσώπως στο μέρος που έχεις να πας κι ομοίως θα σε παίρνει -από το ίδιο σημείο φυσικά- για να μην περπατήσεις πολύ και κουραστείς. Κάτι, ας πούμε, σαν ταξιτζής, μόνο που δε θα πληρώνεις, αλλά θα το πληρώνεις. Είναι μια κατάσταση που ξεφεύγει από τα όρια της προστασίας κι ασφάλειας και φτάνει στα όρια του στυγνού ελέγχου.

 

Δικά σου λεφτά γιατί;

Ας κάψουμε ομαδικώς τα πτυχία κι όλα τα συναφή, αφού αν μπλέξουμε με τέτοιο άνθρωπο, ούτε δουλειά δε θα μπορούμε να πάμε. Θα του φαίνεται παράξενο στον 21ο αιώνα, να θέλει ένας άνθρωπος να δουλεύει ώστε να είναι οικονομικά ανεξάρτητος. «Έχω εγώ λεφτά, θα σου δίνω για ό,τι χρειαστείς», θα σου λέει.

 

Αν δεν μπορείς να το αποδείξεις, μην το αναφέρεις καν

Αυτοί οι άνθρωποι, χρειάζονται απόδειξη ακόμα και για το ότι αναπνέεις και περπατάς στα δύο σου πόδια. Δε θα πιστέψουν τίποτα απ’ όσα τους λες, αν δεν υπάρχουν τεκμήρια που να τ’ αποδεικνύουν. Θα λες, «ήμουν για καφέ και ξεχάστηκα» και θα ψάχνει να λύσει το μυστήριο πίσω απ’ αυτόν τον «καφέ». Τότε είναι που η καθημερινότητα θ’ αρχίσει να κουράζει, αφού είναι όντως εξαντλητικό να χρειάζεσαι αποδείξεις για τον κάθε καφέ που πίνεις.

 

«Αν χάσεις κιλά θα σου πάει καλύτερα αυτό το ρούχο»

Πηγαίνετε για ψώνια και σου κάνει παρατηρήσεις, τρως και σου κάνει αστειάκια για το ότι έρχεται καλοκαίρι, ενώ σου αγοράζει σαλατούλες για να χαθεί “η κοιλίτσα”. Κανονικό body shaming με πρόσχημα ότι νοιάζεται και καλά για σένα και για την υγεία σου. Δεν πάει έτσι όμως παιδιά. Ας το χαλαρώσουμε λίγο. Αφού θέλετε να ελέγχετε μέχρι και τα κιλά μας, γιατί δεν αρχίζετε το μέτρο στα δικά σας λόγια;

 

«Δε θα φύγεις στο εξωτερικό, δεν μπορώ τη σχέση από απόσταση»

Ένας χειριστικός σύντροφος μάλλον δε θα καταλάβαινε ποτέ την ανάγκη του άλλου να βγει από τη «σιγουριά» του και να ταξιδέψει στο εξωτερικό, ανοίγοντας έτσι τους ορίζοντές του σε νέες ευκαιρίες εργασίας ή και σπουδών. Δεν θ’ αντέξει τη σχέση από μακριά, λέει, κι όλα αυτά γιατί ο εγωισμός του σείεται. Θα προσπαθήσει λοιπόν να το αποτρέψει με διάφορες «απειλές», τύπου «αν φύγεις θα χωρίσουμε και δε θέλω να χωρίσουμε», ή «θέλω να σε βλέπω συνέχεια, αυτό δεν μπορεί να γίνει από μακριά». Αυτά κι άλλα πολλά μπορεί να σκαρφιστεί ο ανθρώπινος νους για να σε κρατήσει στα πάτρια εδάφη, και για να καθησυχαστεί το «εγώ» του.

 

«Για το καλό σου,…»

Μια φράση που μπορεί ν’ ακούγεται γλυκιά και προστατευτική όταν την ακούς. Σκεφτείτε όμως, σε ό,τι και να σας λέει ο άλλος να κολλάει κι αυτή από πίσω. «Μωρό μου δε θα πας εκεί, είναι για το καλό σου», ή «Μωρό μου δε θα το φας αυτό ε, για το καλό σου» ή «Δε χρειάζεται να συναντηθείς μαζί τους, θα σπαταλήσεις όλο σου τον χρόνο, εγώ στο λέω για το καλό σου». Πόσο καλό είναι το καλό σου, τελικά;

 

Θες να νιώσεις ενοχές; Εδώ είσαι!

Με τέτοιον άνθρωπο δίπλα σου, θα φοβηθείς και τη σκιά σου. Είναι ικανός να σε κάνει να νιώθεις ενοχές με το παραμικρό. Από θέματα της καθημερινότητας, «μη φας και δεύτερο μάφιν, κρίμα είναι τέτοιο κορμί να το χαλάσεις», μέχρι και για δικά σου πιο προσωπικά ζητήματα «και δηλαδή τι είπατε με τους φίλους σου; Δε θα πεις σε μένα που είμαι ο άνθρωπός σου;». Θα χρησιμοποιεί τεχνικές όπως η επίκλησή στο συναίσθημα για να παίρνει πάντα αυτό που θέλει, δημιουργώντας σ’ εσένα το συναίσθημα της ενοχής.

 

Τι εννοείς θα βγεις έξω με τέτοια εμφάνιση;

Άφησα για το τέλος μια κλασική ατάκα. Αυτοί οι άνθρωποι θα σου αλλάξουν όλη την γκαρνταρόμπα χωρίς να το καταλάβεις, γιατί το ένα είναι κοντό, το άλλο είναι πολύ σέξι, εκείνο το πουκάμισο διαγράφει πολύ, κ.τ.λ. Το μόνο σίγουρο είναι πως αν δεν πάρεις έγκριση, δε φεύγεις από το σπίτι.

Το πιο τρανό παράδειγμα ωστόσο ενός χειριστικού ανθρώπου, είναι το πόσο «μικρό» μπορεί να σας κάνει να νιώσετε. Κι αυτό δεν έχει απόδειξη, είναι απλώς αίσθηση κι αν την έχετε, δεν κάνετε λάθος. Να προσέχετε λοιπόν και να τερματίζετε με δύναμη, όλα αυτά που σας στερούν την ελευθερία σας.

Συντάκτης: Άντρεα Λαζαρίδου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου