Όλοι μας έχουμε φίλους που τρέχουν σ’ εμάς για συμβουλές, όπως το ίδιο κάνουμε κι εμείς! Όμως, κοιτάξετε να δείτε τι γίνεται: ενώ στύβουμε το μυαλό μας και βρίσκουμε τις καλύτερες συμβουλές για το μικρότερο μέχρι το μεγαλύτερο πρόβλημα των άλλων, όταν αντιμετωπίζουμε εμείς τα ίδια ή παρόμοια θέματα, τότε είναι πολύ δύσκολο να δώσουμε τις ίδιες συμβουλές στον εαυτό μας. Δεν μπορούμε, με λίγα λόγια, να εφαρμόσουμε τα δικά μας λεγόμενα για να λύσουμε τα δικά μας ζητήματα. Κλάσικ, θα μπορούσε να πει κανείς. Μας εμποδίζει αυτό από το να το παίζουμε Φρόιντ στους κολλητούς; Όχι βέβαια!
«Θα σου πάρω το κινητό αν χρειαστεί! Μη στείλεις μήνυμα!»
Όλοι μας, έχουμε αποτρέψει τους μεθυσμένους μας φίλους να στείλουν εκείνο το μήνυμα που το πιο πιθανό είναι να μετανιώσουν το επόμενο πρωί. Όμως κάθε φορά που είμαστε εμείς μεθυσμένοι, όχι μόνο δε δίνουμε το κινητό μας, αλλά επιμένουμε κάνοντας μέχρι και σκηνή μέσα στο μαγαζί κι εν τέλει το στέλνουμε. Tο θέμα είναι να μη γίνει ρεζίλι ο κολλητός!
«Εφόσον δεν περνάς καλά δεν πρέπει να μείνεις στη σχέση»
Φυσικά όταν δίνουμε αυτή τη συμβουλή, δεν μπορούμε να ξέρουμε όλες τις λεπτομέρειες της σχέσης, μόνο ό,τι έχει μοιραστεί μαζί μας ο άλλος, όμως όταν τον βλέπουμε να ταλαιπωρείται και να χάνει τον εαυτό του μέσα σ’ αυτή, τότε ναι η συμβουλή μας είναι να φύγει. Μήπως όμως, νοιαζόμαστε περισσότερο τους άλλους παρά εμάς; Γιατί στη δική μας περίπτωση, όχι μόνο θα μείνουμε, αλλά θα εξαντλήσουμε κι όλα τα περιθώρια μέχρι να παραδεχτούμε πως τελικά πρέπει να χωρίσουμε. Τι να πεις;
«Πρέπει να προχωρήσεις στη ζωή σου»
Πάντα μετά από έναν χωρισμό, οι φίλοι μας ζητούν συμβουλές και πάντα εμείς προσπαθούμε να είμαστε αισιόδοξοι, μιλάμε για το μέλλον, πως η ζωή συνεχίζεται, πως τα πισωγυρίσματα δεν ήταν και δε θα είναι ποτέ η λύση. Εκτός κι αν οι κολλημένοι της υπόθεσης είμαστε εμείς. Γιατί εμείς δεν μπορούμε ν’ αντιληφθούμε αυτές απλές προτάσεις. Θα μείνουμε εκεί, μέχρι να μας σύρουν με τα χίλια ζόρια στο επόμενο κεφάλαιο.
«Κάνε εσύ το πρώτο βήμα»
Είτε γνωριμίας, είτε συμφιλίωσης, είναι τρομακτικό και μόνο που το λέμε. Οι άλλοι όμως, ας το κάνουν, δε μας πειράζει. «Τι θα πάθεις μωρέ αν κάνεις εσύ το πρώτο βήμα, παιδιά είμαστε;» λέμε και παίρνουμε κι ύφος. Για εμάς όμως ούτε λόγος, ο δικός μας εγωισμός με σθεναρή αντίσταση θα περιμένει την πρώτη κίνηση κι αν χρειαστεί θα γεράσουμε περιμένοντας.
«Ε, ρε συ, πρέπει να κάνεις πρόγραμμα!»
Αυτό το έχουμε πει χιλιάδες φορές, σε πανικοβλημένους φίλους ή αδέρφια που έτρεχαν και δεν προλάβαιναν με τις υποχρεώσεις τους. Όμως όταν βρισκόμαστε εμείς σ’ αυτή τη θέση, ξεχνάμε παντελώς τι είναι το πρόγραμμα κι απλώς συνεχίζουμε να παραμένουμε πελαγωμένοι μέσα στα πρέπει της κάθε μέρας, ζητώντας της να μεγαλώσει, αφού πλέον οι 24 ώρες είναι λίγες, πολύ λίγες.
«Μίλα και διεκδίκησε αυτά που θες»
Αυτό δε θα έπρεπε να είναι συμβουλή, αλλά κάτι που όλοι θα πρέπει να κάνουμε. Όμως κάποιοι θέλουν ίσως εκείνη τη μικρή ώθηση, γι’ αυτό και πάντα θα τους το υπενθυμίζουμε. Εκτός κι αν πρόκειται για εμάς. Γιατί τότε φυσικά και θα πρέπει να μυρίσουν τα νύχια τους χωρίς εμείς να εξηγήσουμε τι θέλουμε, όσο εμείς θα είμαστε μέσα στα νεύρα που δεν καταλαβαίνουν τι θέλουμε χωρίς ποτέ να το έχουμε εξηγήσει.
«Μην πιάνεσαι από το παραμικρό»
Είτε πρόκειται για κάτι που έγινε στη δουλεία, στο πανεπιστήμιο ή στο σπίτι, μικρό-παρεξήγηση δηλαδή, πάντα συμβουλεύουμε τους άλλους, να είναι πιο χαλαροί, να μην ταράζονται με το παραμικρό και κυρίως να μην κάνουν θέμα για ασήμαντες λεπτομέρειες, που μπορούν να χαλάσουν το κλίμα μεταξύ τους. Από την άλλη εμείς όχι μόνο θα κάνουμε σκηνή, θα τους σηκώσουμε κι όλους στο πόδι, επειδή μπορούμε. Και στο κάτω-κάτω τι εννοείτε δεν είναι σοβαρό ότι μου λερώσανε την αγαπημένη μου κούπα;
«Βάλε τίποτα στην άκρη»
Τέλος, το ξέρουμε ήδη πως αν θέλουμε να πάμε ταξιδάκι ή ν’ αγοράσουμε κάτι δικό μας, καλό είναι πρώτα να φυλάξουμε κάποια λεφτά· αυτή φυσικά είναι μια πολύ καλή συμβουλή, όταν μιλάμε στους άλλους. Γιατί τα λεφτά παιδιά είναι ατμός, φυσάει και φεύγουν και πάνε στα ZARA και το efood χωρίς να το καταλάβουμε. Δε φταίμε εμείς.
Είναι δύσκολο και ταυτόχρονα εντυπωσιακό πώς λύνουμε τα προβλήματα και τι συμβουλές σκαρφιζόμαστε, όταν είμαστε από την απ’ έξω, ενώ τα δικά μας τ’ αφήνουμε να στοιβάζονται. Μήπως λύσουμε και κανένα δικό μας πρόβλημα όμως; Έτσι για την αλλαγή!
Συντάκτης: Άντρεα Λαζαρίδου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
