Μέχρι ν' αποκτήσουμε τη δουλειά των ονείρων μας καλουπωνόμαστε σε κοινωνικά στερεότυπα

Στην κλασική ερώτηση «Τι θα γίνεις όταν μεγαλώσεις;» που ηχούσε στ’ αφτιά μας σε μικρή ηλικία, απαντούσαμε μ’ οτιδήποτε μάς ερχόταν στο μυαλό ή τραβούσε την προσοχή μας εκείνο το διάστημα. Όλοι μας νομίζω περάσαμε απ’ τη φάση του θέλω να γίνω γιατρός, νηπιαγωγός ή καλλιτέχνης και πάει λέγοντας. Μη σάς κουράζω, καταλαβαίνετε τι εννοώ.

Το θέμα είναι πώς μεγαλώνοντας κι ενώ περνάμε απ’ αυτές φάσεις, αναγκαζόμαστε να καταπιαστούμε μ’ έναν συγκεκριμένο τομέα, στον οποίο θα ξεκινήσουμε να χτίζουμε σκαλοπάτι-σκαλοπάτι την καθημερινότητά μας. Καλουπωνόμαστε σε κοινωνικά στερεότυπα, ξέρετε αυτά του τύπου: «πρέπει να σπουδάσεις για να βρεις μία καλή δουλειά», ή «χωρίς ένα πτυχίο δε θα μπορέσεις να βρεις κάτι στις μέρες μας», που όμως δε γίνεται διαφορετικά, αφού είναι κι η πραγματικότητα της εποχής μας. Μερικοί άνθρωποι είναι τυχεροί και βρίσκουν αμέσως το αντικείμενο που τούς ενθουσιάζει –ίσως και γιατί ξέρουν με τι είναι παθιασμένοι απ’ την αρχή– κι άλλοι ίσως να μην το βρουν και ποτέ. Το πιο σημαντικό όμως είναι να βρεις αυτό που αγαπάς και να το κάνεις επάγγελμα! Εκεί βρίσκεται το μυστικό αλλά κι αυτό που ψάχνουν οι περισσότεροι, αν όχι όλοι.

Το νόμισμα όμως έχει πάντα δύο όψεις και θα σάς εξηγήσω ευθύς αμέσως τι εννοώ:

Ενώ αποφασίζεις τι θέλεις ν’ ακολουθήσεις, πρέπει ταυτόχρονα να βρεις και τη δουλειά που θα σού δίνει όρεξη και μεράκι για να δημιουργείς. Αυτή που μπορείς να φανταστείς τον εαυτό σου να δουλεύει και ν’ αποδίδει χωρίς να παραπονιέται σε κάτι που αγαπάς. Όταν τη βρεις, φυσικά θα το νιώσεις γιατί θα είναι λες και βρίσκεσαι στο σωστό μέρος. Και τότε, όλα θα βγάζουν νόημα καθώς θα συμφιλιωθείς πολύ εύκολα με τα ωράρια και το νέο περιβάλλον, κι όλα πλέον στη ζωή σου θα προγραμματίζονται βάση αυτής -και κυρίως οι συνήθειες σου.

Είναι περίεργη φάση η εύρεση εργασίας, πόσω μάλλον να βρεις αυτό που σ’ ενδιαφέρει κι άμεσα. Έρχεται όμως η στιγμή που ανταμείβεσαι, για τον χρόνο που σπατάλησες μέχρι να φτάσεις στον στόχο σου αλλά και για την υπομονή σου. Τα συναισθήματα φυσικά σε τέτοιες περιπτώσεις είναι ανάμεικτα. Απ’ τη μία σε κατακλύζει ο ενθουσιασμός κι απ’ την άλλη σε λούζει κρύος ιδρώτας, αφού σκέφτεσαι μια πιθανή αποτυχία στην καινούργια σου δουλειά. Κι εκεί είναι μια μάχη που είσαι εσύ αλλά κι όλα όσα φέρνει η θέση την οποία καλείσαι ν’ ανταπεξέλθεις γιατί θέλεις πραγματικά να πετύχεις αυτά που ονειρεύτηκες. Κι όχι δεν είναι εγωιστικό να κοιτάζεις ψηλά, όλοι έχουμε την ευκαιρία στο όνειρο που φέρνει παράλληλα και νέα δεδομένα στις καθημερινές μας συνήθειες.

Η αρχή σε μια νέα δουλειά είναι πάντα δύσκολη, λίγο η προσαρμογή, λίγο το να μάθεις τη δουλειά και τον τρόπο με τον οποίο υλοποιούνται οι καθημερινές εργασίες, τα deadlines –που κανένας δεν αγαπά αλλά όλοι τα ακολουθούν κ.ο.κ. Όλα όμως, είναι θέμα συνήθειας. Και θα δεις ότι κι οι δικές σου καθημερινές συνήθειες θ’ αλλάξουν, όπως κι η ζωή σου.

Αρχικά, θα ξυπνάς πρωί –μη σού πω και πριν το ξυπνητήρι– και δε θα κοροϊδεύεις πια εκείνους που ξυπνάνε με τις κότες. Κι όχι δεν είναι μόνο απ’ το άγχος μην αργήσεις, είναι που ξεκινάς να χτίζεις κι ένα κομμάτι συνειδητότητας κι αντιλαμβάνεσαι την αλλαγή που συμβαίνει γύρω σου. Επίσης, θα παραξενευτείς κι εσύ αλλά θα νιώσεις ότι τόσο καιρό ίσως και να υπερεκτιμούσες τον καφέ καθώς θα συνηθίσεις να μιλάς σε συναδέλφους αλλά και θα δουλεύεις χωρίς σταγόνα καφεΐνης. Απίστευτο ε;

Να μη μιλήσω για το πόσο κοινωνικοί γινόμαστε σε μια δουλειά. Εσύ που δε φανταζόσουν να μιλάς μ’ άνθρωπο, τώρα κάθε μέρα μαθαίνεις κι έναν καινούργιο, μπορεί να μιλάτε περί ανέμων κι υδάτων, όμως ανοίγει το πνεύμα σου, έρχεσαι αντιμέτωπος με νέες απόψεις, κι όσο κι αν δεν άντεχες αυτά τα κοινωνικά, τώρα τ’ αποζητάς κιόλας.

Τέλος, βρίσκοντας τη δουλειά των ονείρων σου, πέρα απ’ την υλοποίηση ενός στόχου που υπήρχε χρόνια στο ράφι, έχεις την ευκαιρία να μάθεις πολλά απ’ αυτή. Τόσο σε γνώσεις, όσο και σε μαθήματα ζωής. Μαθαίνεις να συνεργάζεσαι μ’ ανθρώπους που περνάς το μεγαλύτερο κομμάτι της ημέρας σου, αλλάζεις γενικότερα τρόπο σκέψης για διάφορα ζητήματα, αφού έχεις την ευκαιρία να έρθεις σ’ επαφή με διάφορα άτομα, το καθένα απ’ τα οποία είναι μία διαφορετική προσωπικότητα.

Μπορεί επίσης να μοιάζει ασήμαντο, όμως πέρα απ’ τις επιφανειακές αλλαγές που συμβαίνουν στη ζωή σου, όταν βρεις μια δουλειά που αγαπάς, το πρώτο πράγμα που αλλάζει σε σένα είναι η ψυχολογία σου. Βλέπεις με άλλο μάτι τον κόσμο κι αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό. Νιώθεις έτοιμος να σταθείς στα πόδια σου και να ξεκινήσεις το δικό σου ταξίδι στον χώρο της εργασίας και το κυριότερο στον τομέα που αγαπάς –αυτό κι αν είναι ωραίο! Κοιτάζεις λοιπόν τα πάντα με αυτοπεποίθηση πια, κι αυτό φαίνεται τόσο απ’ το πρόσωπο σου, όσο κι απ’ την αύρα που εκπέμπεις.

Είναι δύσκολο, το παραδέχομαι. Η δουλειά των ονείρων μας δεν είναι πάντα εκεί να μάς περιμένει –βασικά σχεδόν ποτέ δεν είναι εκεί. Θέλει προσπάθεια απ’ την πλευρά μας, θέλει κόπο αλλά κι υπομονή ώστε να ισορροπεί τις απογοητεύσεις που θα έρθουν. Όταν έρθει όμως, τα πάντα φαντάζουν διαφορετικά, όλα είναι πιο ήρεμα και νιώθεις ότι παίρνεις αυτό που αξίζεις, ακόμα κι αν έρχονται τα πάνω-κάτω. Να θυμάσαι όμως, πως τίποτα δε δόθηκε εύκολα σε κανέναν σε τούτη τη ζωή, τα πάντα κατακτιούνται μέσω της προσπάθειας. Γιατί όπως λέει κι ένα αρχαίο ρητό: «Τ’ αγαθά κόποις κτώνται!».