Παγιδευμένοι: Μια σειρά που λατρέψαμε τόσο για το σενάριο, όσο και για τους ίδιους τους ηθοποιούς. Αλλά και μια σειρά που κατάφερε να μας καθηλώσει με τις ανατροπές αλλά και τις απρόσμενες εξελίξεις. Αυτή την εβδομάδα λοιπόν, παρακολουθήσαμε τα τελευταία επεισόδια του πρώτου κύκλου. Το αποκορύφωμα, όμως, ήρθε χθες με το τελευταίο επεισόδιο για φέτος. Μας άφησε -μπορώ να πω- ένα γλυκόπικρο συναίσθημα, αφού μπορεί τα γεγονότα να εκτυλίχθηκαν όπως περιμέναμε εδώ και καιρό, μα αυτά που έρχονται –τουλάχιστον αυτά που μας δείξανε– μας κρατούν σε αγωνία και με κομμένη την ανάσα, για τον επόμενο κύκλο.
Κι ενώ σιγά-σιγά η σειρά έφτανε στο μεγάλο της φινάλε, δεν μπορούμε να πούμε πως μας λείψανε καθόλου οι ανατροπές, οι ίντριγκες και οι τσακωμοί. Όπως ότι, λίγο πριν το τέλος, η δολοφονία του πατέρα της Άννας, έφερε στο προσκήνιο νέα δεδομένα. Δεδομένα που ανάγκασαν το αγαπημένο ζευγάρι να χωρίσει. Κάπου εκεί κι εμείς απογοητευτήκαμε και πάψαμε να πιστεύουμε σε ένα «happy end». Στα καλογραμμένα σενάρια φυσικά, αυτό συμβαίνει, γίνονται πράγματα που δεν το περιμένεις, σε σημεία που όπως όλα έδειχναν τίποτα δεν μπορούσε να πάει στραβά.
Χθες, νιώσαμε τα πάντα: Άγχος, αγωνία, δάκρυα χαράς και συνάμα ανακούφισης. Θα μπορούσα να πω, ακόμα και δικαίωσης. Είδαμε τον Θοδωρή, αδελφό του Δημήτρη να βρίσκει λύτρωση, αφού φάνηκε πώς έλεγε εξ’ αρχής την αλήθεια για το συμβάν της δολοφονίας του Κοσμά (πατέρα της Άννας). Αποφυλακίζεται λοιπόν και προσπαθεί να ξανακερδίσει την εμπιστοσύνη του Δημήτρη.
Την ίδια ώρα που παρακολουθούσαμε για πρώτη φορά τον Αλέκο Χατζή, απελπισμένο κι αβοήθητο, αφού όλοι του γύρισαν την πλάτη –ακόμα και η γυναίκα του που ήταν ίσως από τις πρώτες που ήθελε να πληρώσει για όλα όσα προκάλεσε τόσο καιρό. Η δική της «αποστολή» ήταν και η πιο καταλυτική, όσο αφορούσε το όλο σχέδιο που στήθηκε εναντίον του για την ολοκληρωτική καταστροφή του. Μόνος λοιπόν κι αδύναμος να υπερασπιστεί τον εαυτό του μπροστά στο χάος που είχε δημιουργήσει, εμείς νιώσαμε ικανοποίηση αλλά και δικαίωση για τούτη την κατάληξη. Χαρήκαμε για την τροπή των γεγονότων αυτών, αφού οι δικές του δολοπλοκίες και τα δικά του πανούργα σχέδια ήταν αυτά που ταλαιπωρούσαν κι όλους τους άλλους, από την αρχή. Τον είδαμε λοιπόν να οδηγείται στα «χέρια» της δικαιοσύνης κι ηρέμησε η ψυχούλα μας.
Στα τελευταία όμως λεπτά της σεζόν και λίγο πριν το τέλος, είδαμε όσα περιμέναμε εδώ και καιρό. Γέλια, έρωτας, χαρούμενα πρόσωπα και το ζευγάρι που τόσο πολύ αγαπήσαμε, την Άννα και τον Δημήτρη, να καταλήγει επιτέλους στα σκαλιά της εκκλησίας, ύστερα από χίλια μύρια κύματα. Μπορεί να περιμέναμε και να μετρούσαμε τα παραλίγο φιλιά τους πριν από λίγο καιρό, κάτι που όντως άργησε να συμβεί, τελικά όμως άξιζε η αναμονή, αφού είδαμε πώς η αγάπη τους ήταν τόσο δυνατή, ικανή να νικήσει κάθε εμπόδιο που παρουσιάστηκε στον δρόμο τους και ήταν πολλά. Βλέποντάς τους λοιπόν, να κρατιούνται χέρι-χέρι, παντρεμένοι πλέον, με την αγάπη να ξεχειλίζει από παντού, αλλά και τον τρόπο που έβλεπε ο ένας τον άλλον, ερωτευτήκαμε μαζί τους! Κι ας ισχύουν τα τελευταία λόγια του Δημήτρη, «μόνο ο θάνατος μπορεί να μας χωρίσει».
Αυτό ήταν λοιπόν. Μια ακόμη σειρά που μας μάγεψε και μας κράτησε το ενδιαφέρον για έναν χρόνο, έφτασε στο τέλος της. Κι ενώ σιγά-σιγά το κουβάρι των εξελίξεων ξετυλιγόταν κι όλα έδειχναν πως θα έμπαιναν στη θέση τους, οι ανατροπές δεν έλειψαν, ακόμα και στο τέλος. Η δικαίωση όμως επήλθε κι η αγάπη νίκησε πανηγυρικά. Όσο για το τι μας περιμένει στον δεύτερο κύκλο, φρόντισαν να μας δώσουν μια γεύση, με τις σκηνές που παρακολουθήσαμε να προμηνύουν άσχημα γεγονότα. Για την ώρα όμως, θα έλεγα να μείνουμε στον γάμο του Δημήτρη με την Άννα και στη φυλάκιση του Αλέκου, αφού αυτά ήταν κι ο γλυκός επίλογος. Ραντεβού τον Σεπτέμβρη!
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου