Κι αν μιλάτε για χωρισμό είναι σαν να το 'χετε ήδη κάνει;

Η απόφαση να χωρίσεις είναι δύσκολη. Μα όσο κι αν ψάχνεις διεξοδικά έστω και για ένα σημάδι που θα σε πείσει να μείνεις, τις περισσότερες φορές, σαν επιλογή ο χωρισμός αποτελεί μονόδρομο. Γιατί φυσικά, είναι κουραστικό, ν’ αναλώνεσαι στις ίδιες κουβέντες, στα ίδια παράπονα και γενικότερα σε συζητήσεις που δεν οδήγησαν ποτέ, πουθενά. Τελειώνουν άραγε τα συναισθήματα;

Μάλλον, είναι κάτι πέρα των συναισθημάτων. Βαριέσαι τη ρουτίνα; Θέλεις να μείνεις μόνος και να ζήσεις ελεύθερος; Μπορεί. Εσύ λοιπόν, ποια δικαιολογία χρησιμοποίησες τελευταία για να καμουφλάρεις τα πραγματικά σου θέλω και να κρύψεις ουσιαστικά τις πιο βαθιές σου επιθυμίες κι όνειρα;

Τι γίνεται όμως, στις περιπτώσεις όπου το θέμα του χωρισμού αποτελεί πλέον θέμα συζήτησης μέσα στη σχέση; Τι γίνεται όταν τα υπονοούμενα κι οι απειλές περί χωρισμού, πάνε κι έρχονται; Μήπως έχετε χωρίσει και δεν το καταλάβατε; Είναι αυτό που πραγματικά επιθυμείτε αλλά κανείς δεν τολμάει να το ζητήσει πρώτος; Ή ακόμη προσπαθείτε να σώσετε κάτι –αν σώζεται;

Κάποιος θα έλεγε ότι τον χωρισμό δεν τον συζητάς, τον ανακοινώνεις. Μα τα πράγματα ποτέ δεν είναι τόσο απλά. Είναι περίεργο και μόνο να το σκέφτεσαι, το να συζητάς ξανά και ξανά για έναν πιθανό χωρισμό με τον σύντροφό σου. Πόσες φορές να μιλήσεις με τον άλλο για τα ίδια θέματα, πόσες φορές να δώσετε υποσχέσεις –θα κάνω αυτό και θ’ αλλάξω εκείνο, ενώ ξέρετε από πριν πώς δε θα τις κρατήσετε, αλλά και πόσες φορές να προσπαθήσετε να ισιώσετε κάτι, που λίγο πολύ μοιάζει με τον πύργο της Πίζας; Κι όλα αυτά σ’ ένα τεταμένο κλίμα, το οποίο σίγουρα δε βοηθάει την όλη κατάσταση. Κι όλα αυτά, ενώ τα πράγματα είναι ξεκάθαρα – η απόφαση έχει παρθεί ήδη, και μένει μόνο να γίνει λόγια και πράξη – εμείς δυσκολεύουμε τη ζωή μας με υπεραναλύσεις και θεωρίες.

Θα προσπαθήσεις δε λέω, θα το παλέψεις, θα εξαντλήσεις κάθε ελπίδα, θα παρατηρείς για το κάθε μικρό σημαδάκι, το οποίο θα είναι αρκετό για να σε κάνει μείνεις, γιατί αυτό θα λέει η καρδιά σου. Μα η λογική θα βάζει ήδη στη σειρά τις σκέψεις, και θα προετοιμάζει το έδαφος για τις ανακοινώσεις.

Γιατί όσο κι αν πιστεύεις πώς το χάσμα το οποίο δημιουργήθηκε, θα μικρύνει με κάποιο μαγικό ραβδί, είμαι εδώ για να σού πω, ότι το χάσμα όχι μόνο δε μικραίνει, αλλά μέρα με τη μέρα θα μεγαλώνει κι άλλο. Άρα καλό είναι να συνειδητοποιήσεις πώς είσαι ήδη με το ένα πόδι εκτός σχέσης, κι αυτό σού επιτρέπει να κάνεις όνειρα για τον εαυτό σου, σε κάνει πιο αυθόρμητο. Κι όσο κι αν εθελοτυφλείς, ή αν φοβάσαι να το παραδεχθείς, είναι κάτι που θέλεις να κάνεις.

Και δες που, άπαξ και πέσει στο τραπέζι η ιδέα για χωρισμό, έχει ξεκινήσει κι η αντίστροφη μέτρηση στη σχέση. Θα έλεγε κανείς ότι τεχνικά έχεις χωρίσει, ότι έχει μπει βασικά, η τελεία. Όταν λέει ο ένας στον άλλο, «Θα φύγω, για αυτό πρόσεχε», ή ο άλλος απαντά, «Φύγε δεν έχω ανάγκη», ή «Η πόρτα ανοικτή και τα σκυλιά δεμένα»,  τότε η σχέση έχει περάσει σ’ άλλο επίπεδο κι όχι οικειότητας, αλλά παρακμής.

Είναι αφύσικο για ένα ζευγάρι που έκανε τόσα όνειρα για το μέλλον, επένδυσε σε μια σχέση ζωής, να συμπεριφέρεται λες κι έχει απέναντι του έναν άγνωστο. Έχεις μπει ήδη στη διαδικασία κι έχεις σκεφτεί τον εαυτό σου ελεύθερο, χωρίς το άτομο απέναντι σου και μάλιστα σού άρεσε σαν ιδέα. Γιατί δεν είναι μόνο να το έχεις ξεστομίσει, σημαντικότερο είναι να το έχεις νιώσει. Γιατί αυτό είναι και το χειρότερο. Γιατί τα λόγια είναι αέρας, μα τα συναισθήματα είναι αυτά που μένουν καταχωνιασμένα μέσα μας, και μάς στοιχειώνουν, αλλά και ταυτόχρονα  μάς ταλαιπωρούν.

Ένας χωρισμός, δεν είναι το τέλος, κι όσο κι αν η καρδούλα επιμένει για άλλη μια προσπάθεια, το μυαλό έχει ήδη κάνει τη δουλειά. Συνήθως οι ώριμοι χωρισμοί, αυτοί δηλαδή που έρχονται ύστερα από πολλή σκέψη, τις περισσότερες φορές μας κάνουν καλύτερους. Μάς ανανεώνουν και μάς φέρνουν πιο κοντά στον ίδιο μας τον εαυτό. Αν λοιπόν, οι συζητήσεις περί χωρισμού τελευταία έχουν πάρει φωτιά μέσα στη σχέση, πιστεύω η λύση είναι μπροστά στα μάτια σου, και όχι δε σού λέω να χωρίσεις, σού λέω να υπερασπιστείς τον εαυτό σου, μπροστά στο τέρας που λέγεται καρδιά και για μια φορά ν’ ακολουθήσεις τη λογική –η οποία τις περισσότερες φορές έχει την καλύτερη κρίση. Γι’ αυτό μη μείνεις στις σπόντες, αφού το συζητάς που το συζητάς, μην το πολυσκέφτεσαι, κάνε το και μετανιώνεις αργότερα στο κάτω-κάτω.