Κάποτε δύο άνθρωποι αποφασίζουν πως η σχέση τους δεν προχωράει κι έτσι αλλάζουν πορεία. Όμως, πόσο εύκολο είναι για κάποιον να πάρει την απόφαση να χωρίσει; Κυρίως όταν η σχέση μετρά χρόνια, πολλά χρόνια, πόσο εύκολο είναι να δώσεις μια και να τα γκρεμίσεις όλα; Υπάρχουν διάφοροι λόγοι για να χωρίσει κάποιος, σαφώς, το θέμα είναι, πόσο τολμηρός είναι για ν’ αποδεχθεί πως ένα κεφάλαιο στη ζωή του έχει κλείσει και μαζί μ’ αυτό πρέπει να αφήσει το σπίτι του, την καθημερινότητά του, τις συνήθειές του, τον τρόπο που ζει, ουσιαστικά, καμιά φορά ως και την πόλη του.
Από την άλλη, αν μετράς δέκα χρόνια κι έχεις ζήσει τόσα, πόσο εύκολο είναι να βρεις λόγους αρκετά δυνατούς για να φέρουν το οριστικό τέλος; Σαφώς κι υπάρχουν. Κάποιοι θα μιλήσουν για ρουτίνα, άλλοι πάλι γι’ αδυναμία να συμβαδίσουν, ακόμα και για ασυνεννοησία- ύστερα από δέκα χρόνια σχέση! Ακόμα όμως και τότε, ο χωρισμός είναι η τελευταία τους επιλογή. Βλέπεις, όταν ο άνθρωπος «βολευτεί» μέσα σε μια σχέση, δύσκολα φεύγει απ’ αυτήν, ακόμα κι όταν δεν περνάει καλά!
Υπάρχουν κι οι τολμηροί της παρέας, αυτοί που μπορούν να παραδεχθούν ότι κάτι πάει καλά ή όχι. Αυτοί που κοιτάζουν τα προβλήματα της σχέσης στα μάτια, καταλαβαίνουν πως τίποτα δεν μπορεί να διορθωθεί πια και φεύγουν με ψηλά το κεφάλι- και πραγματικά χρειάζεται πολύ θάρρος και δύναμη μια τέτοια πράξη, γιατί δεν μπορεί ο καθένας να το κάνει, ειδικά όταν υπάρχει η αγάπη στη μέση. Φυσικά και παίζει ρόλο η διάρκεια: κάποια χρόνια είναι αρκετός καιρός ώστε να μοιραστείς τόσα πολλά με κάποιον: κοινά όνειρα, σχέδια για το πώς φαντάζεστε τη ζωή μαζί, να μεγαλώσετε ο ένας πλάι στον άλλον. Και ξαφνικά κι ενώ τα συνήθισες όλ’ αυτά, βρίσκεσαι και πάλι στο μηδέν. Πώς φεύγεις από μια σχέση δέκα χρόνων;
Ναι, δέκα χρόνια είναι πολλά, όμως, αν αντιληφθείς πως, τελικά, ίσως να μην ταιριάζεις τόσο πολύ με το συγκεκριμένο άτομο, μένεις μόνο για χάρη των δέκα χρόνων; Χαραμίζεις τη ζωή σου επειδή έχεις πειστεί πως η σχέση αυτή, είναι η σχέση της ζωής σου; Κάποιοι θα έλεγαν μένεις και παλεύεις να σώσεις, ό,τι σώζεται κι αν σώζεται. Άλλοι πάλι, θα έλεγαν πως χωρίζεις, όχι όμως, έτσι απλά, αλλά μετά από πολλή κι ώριμη σκέψη. Γιατί όταν δε μιλάμε για μια σχέση του ενός μήνα, το να πάρεις την απόφαση να χωρίσεις, χρειάζεται αρκετή επεξεργασία και στο μυαλό επικρατεί μια βαβούρα που προκαλείται από το συναίσθημα, την αδράνεια και τη διαίσθηση, όλα μπλεγμένα σε ένα κουβάρι. Δεν μπορείς ν’ αναγνωρίσεις το σωστό από το λάθος, πολύ απλά γιατί κάπου βρίσκεται στριμωγμένη κι η αγάπη, η οποία δε χάνεται κι όσο κι αν η λογική προσπαθεί να επιβληθεί, ένα κομμάτι του εαυτού σου, πάντα θα κάνει πίσω.
Αν το καλοσκεφτείς όμως -που το υπεραναλύεις, δεν το σκέφτεσαι απλά- φεύγεις, από μια σχέση που δε σου ταιριάζει άλλο, δε σου προσφέρει τίποτα πια, δε σε γεμίζει, σε κουράζει και δεν αναγνωρίζεις ούτε εσύ τον εαυτό σου. Φεύγεις, γιατί η φυγή, δεν είναι η εύκολη λύση, όπως τη θεωρούν κάποιοι κι εσύ το αναγνωρίζεις αυτό στον εαυτό σου. Διαλέγεις τον δύσκολο δρόμο κι οφείλεις να σου το πιστώσεις.
Δεν είναι καθόλου εύκολο να χωρίζεις ύστερα από τόσα χρόνια σχέση. Το πώς φεύγεις απ’ αυτήν; Θα έλεγε κανείς, μισός! Αφού, τις περισσότερες στιγμές που θα θυμόσουν, τις είχατε περάσει μαζί· άρα τώρα τι σου μένει; Τίποτα! Φεύγεις «κομματιασμένος», λες και σου έχουν αφαιρέσει τα πλευρά που δε σου αναλογούν κι έχουν αφήσει τα αμιγώς δικά σου. Αυτό το κενό καλείσαι ν’ αναπληρώσεις εσύ, γιατί θα είναι αρκετά μεγάλο και για πολύ καιρό. Τα πάντα θα σου θυμίζουν το συγκεκριμένο άτομο, καμιά αγκαλιά δε θα σε γεμίζει ενώ θ’ αποζητάς συνεχώς ένα του φιλί. Οι μυρωδιές αλλά κι οι γεύσεις δε θα είναι σύμμαχοί σου σ’αυτό, αφού θα σε ταξιδεύουν σε δικές σας στιγμές, σε μια κάποτε κοινή ζωή. Ο μόνος σύμμαχος που θα έχεις, θα είναι ο εαυτός σου, αλλά κι εκείνος μερικές φορές ίσως σε προδίδει, αφού θα σε φέρνει αντιμέτωπο με σκέψεις κι αναμνήσεις.
Γυρίζοντας την πλάτη για να φύγεις από μια μακροχρόνια σχέση, ξέρεις από την αρχή τους λόγους που το κάνεις, όμως κανένας απ’ αυτούς δεν κάνει τον πόνο που νιώθεις λιγότερο. Όπως κάθε αρχή, έτσι κι αυτή είναι δύσκολη. Όμως, όταν με την απόφασή σου αυτή, δείχνεις πως σέβεσαι τον εαυτό σου, τότε δεν είναι δυνατό να είναι λάθος, γιατί κανένας δεν μπορεί να σε σεβαστεί, να σ’ αποδεχθεί και να σ’ αγαπήσει περισσότερο από σένα. Γι’ αυτό μην ταλαιπωρείσαι και κυρίως μην αναλώνεσαι μέσα σε σχέσεις που έχουν τελειώσει. Κι ας κράτησαν 10 χρόνια.
Συντάκτης: Άντρεα Λαζαρίδου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
