Κι' άλλο τεστάκι των εργοδοτών για να σε προσλάβουν (έχει δυσκολέψει το πράμα)

Οι συνεντεύξεις για δουλειά, πάντα χαρακτηρίζονται ως δύσκολες, απαιτητικές, και γενικότερα που χρειάζονται ένα κάπως πιο ιδιαίτερο χειρισμό. Ξεδιπλώνεις ουσιαστικά την προσωπικότητα σου, μπροστά στους – ίσως – μελλοντικούς σου εργοδότες, κι αυτό από μόνο του χρειάζεται και λίγο τσαγανό. Τι θα πεις, πώς θα το πεις, τι να κρύψεις και τι όχι. Ένα άγχος από μόνο του! Είναι όμως, και οι ίδιοι πάντα πολύ ευρηματικοί, κι ενώ έχεις ανοίξει χίλιες ιστοσελίδες, με τις «sos» ερωτήσεις που μπορεί να δεχτείς, αυτοί πάντα θα βρουν τον τρόπο να σε «στριμώξουν».

Μιλώντας για ευρηματικότητα κατά τη διάρκεια μιας τέτοιας συνέντευξης, ένα μικρό χαμό προκάλεσε μια ανάρτηση στο Reddit, που περιέγραφε ένα διαφορετικό περιστατικό κατά τη διάρκεια της συνέντευξης, προκαλώντας μια θύελλα αντιδράσεων, αφού αρκετοί ήταν οι δύσπιστοι. Στη συγκεκριμένη ανάρτηση, εξηγούσε πώς μια μεγάλη εταιρεία – γνωστή για τις αυστηρές και πολύωρες συνεντεύξεις, περιείχε λοιπόν, και ένα τμήμα γεύματος. Προφανώς οι υποψήφιοι δεν αξιολογούνταν μόνο με τις δεξιότητες, και τα προσόντα τους, αλλά και για τις γευστικές τους προτιμήσεις. Παράξενο, και συνάμα υπερβολικό, δε βρίσκεται;

Κοιτάξτε όμως, τι γίνεται! Πάντα κρύβεται ένας σκοπός πίσω από την κάθε κίνηση. Ο στόχος λοιπόν της εν λόγω εταιρείας ήταν να τεστάρει τους υποψηφίους της την ώρα του φαγητού, και ο απλούστατος λόγος, – όπως περιγράφεται και στην ανάρτηση από το άτομο που το έζησε – είναι να παρατηρήσουν αν ο κάθε υποψήφιος έπιανε το αλάτι ή το πιπέρι ή και οποιοδήποτε άλλο καρύκευμα, πριν δοκιμάσει το πιάτο του. Το προσωπικό σχόλιο του ατόμου, έτσι τουλάχιστον όπως το βίωσε, ήταν ότι σε περίπτωση, που έριχνες αλάτι ή πιπέρι στο φαγητό σου πριν να το δοκιμάσεις, τότε οι πιθανότητες να πάρεις τελικά τη δουλειά, ελαχιστοποιούνταν!

Πώς όμως, μπορούμε να εξηγήσουμε αυτή την καινοτόμα ιδέα της συγκεκριμένης εταιρείας; Δεν έχει κατοχυρωθεί κάποια συγκεκριμένη λογική, ούτε έχει διαρρεύσει ο λόγος που γίνεται αυτό. Γι’ αυτό κι εμείς μπορούμε να κάνουμε απλά εικασίες. Μάλιστα μια θεωρία – που φαίνεται να έχει προβάδισμα – ισχυρίζεται ότι το συγκεκριμένο τεστ, γίνεται ώστε να καταλάβουν αν ο υποψήφιος απέναντι τους, είναι ανοικτός σε νέες προκλήσεις, αλλά και εμπειρίες μα κυρίως χωρίς να διακατέχεται από οποιαδήποτε προκατάληψη.

Εννοείται ότι οι αντιδράσεις για το συγκεκριμένο θέμα ήταν πολλές. Μερικοί δεν πίστεψαν όσα είχαν διαβάσει, ενώ άλλοι το γλεντούσαν! Όπως και να έχει, έφερε λίγο τα πάνω-κάτω στον «κόσμο» της εργασίας, καθώς «δυσκόλεψε» κι άλλο τις συνεντεύξεις για δουλειά! Αυτό είναι όμως, ένα γενικό φαινόμενο που παρατηρείται στις συνεντεύξεις στις μέρες μας. Έχουν αλλάξει λίγο οι καταστάσεις. Εκεί που είχες 2 «χαρτιά» και πήγαινες με άλλο αέρα, τώρα έχεις 5, και πας με την ψυχή στο στόμα. Έχουν δυσκολέψει αρκετά, αυτό είναι γεγονός καθώς πλέον, οι εργοδότες δεν ψάχνουν μόνο για ανθρώπους που θα βγάζουν απλά τη δουλειά, αναζητούν προσωπικότητες, άτομα τα οποία έχουν όραμα και θέληση να δουλέψουν, ακόμα και πέρα του ωραρίου τους. Άτομα παθιασμένα, που γνωρίζουν πώς να πάρουν μια εταιρεία ένα βήμα παρακάτω – άσχετα αν δεν τα πληρώνουν!

Θα μου πείτε, γιατί χρειάζονται τα τεστ, και αυτά τα πιο περίπλοκα «σκευάσματα». Πολύ απλά και λογικά, γιατί σε πιθανή ερώτηση, «Είστε ανοικτός στις προκλήσεις και στις νέες εμπειρίες», το 99% θα έλεγε «Ναι», καθώς θα ήξερε ότι είναι το εισιτήριο του για μια θέση εργασίας. Κι εσύ, κι εγώ, και όλοι αυτό σκεφτόμαστε. Οι αυθόρμητες πράξεις, αυτές είναι που προδίδουν την προσωπικότητα μας, από το πώς κουνάμε τα χέρια μας όταν μιλάμε, μέχρι το αν θα βάλουμε αλάτι και πιπέρι στο φαγητό μας πριν δοκιμάσουμε!

Μπορεί καμιά φορά η ευρηματικότητα των ανθρώπων που θα μας πάρουν τη συνέντευξη να μας τρομάζει. Όμως, στην πραγματικότητα αυτό που θα έπρεπε να μας τρομάζει είναι όλα εκείνα που προσπαθούμε να «κρύψουμε» ή αντίθετα να παρουσιάσουμε, στην προσπάθεια μας να δείξουμε έναν εαυτό που δεν είμαστε σε καμία περίπτωση εμείς. Κι όλα αυτά για θέση εργασίας! Είναι λογικό, οι μέθοδοι αξιολόγησης των υποψηφίων, να αλλάζουν κατά καιρούς, να γίνονται πιο καινοτόμοι και «έξυπνοι». Τι μας τρομάζει λοιπόν στο τέλος της μέρας; Να παρουσιάσουμε ποιοι πραγματικά είμαστε; Ή μήπως είμαστε απ’ αυτούς που δε δοκιμάζουμε το φαγητό αλλά βάζουν αλατοπίπερο έτσι κι αλλιώς;