Το τζιν τόνικ, είναι ίσως το πιο δημοφιλές ποτό και μια safe επιλογή που μπορεί να παραγγείλει ο καθένας από εμάς σε οποιοδήποτε μπαρ. Αναρωτήθηκε όμως ποτέ, κανένας την ιστορία που κρύβεται πίσω από το συγκεκριμένο ποτό; Αν το ψάξουμε λιγάκι θα καταλάβουμε ότι το τζιν τόνικ, είναι πολλά περισσότερα από μόνο ένα καλό και αγαπημένο ποτό.
Όλα φαίνεται να ξεκίνησαν το 18ο αιώνα όταν ο Σκωτσέζος γιατρός George Cleghorn κατέληξε στο συμπέρασμα πως η πικρή ουσία «κινίνη», ίσως να βοηθούσε στη θεραπεία της ελονοσίας. Ιστορικά, φαίνεται να ξεκίνησε η χρήση του ως γιατροσόφι, ενώ μεταγενέστερα έγινε «μόδα» και η συνηθισμένη παραγγελία αρκετών. Στις αρχές του 18ου αιώνα, τότε που μόλις είχε φτάσει το τζιν στην Αγγλία και είχε γεμίσει ο τόπος μαγαζιά που το πουλούσαν, ενώ η περίοδος ονομάστηκε «η τρέλα του τζιν». Εκείνη την περίοδο συγκριτικά με το γαλλικό μπράντι που «άνηκε» στην καλή κοινωνία, το τζιν έκανε τη διαφορά, αφού θεωρήθηκε ένα ποτό που μπορούσε να καταναλώσει ο καθένας, είτε πλούσιους, είτε φτωχός. Όλα αυτά, λοιπόν, ήταν η αρχή για ό,τι θα ακολουθούσε.
Ο λόγος που φτιάχτηκε αυτό το κοκτέιλ, ήταν κάπως διαφορετικός. Το συγκεκριμένο ποτό λοιπόν παράχθηκε ειδικά για τους Βρετανούς στρατιώτες και ο λόγος ήταν αποκλειστικά η δική τους κατανάλωση ώστε να προστατεύονται από τη συγκεκριμένη επιδημία, κατά την περίοδο της κατοχής της ινδικής υπο-ηπείρου. Όπως φαίνεται, για να λάβουν την καθημερινή απαιτούμενη δοσολογία κινίνης την ανακάτευαν με νερό ή/και ζάχαρη, λόγω της πικρής της γεύσης. Στην προσπάθεια τους, λοιπόν, να κάνουν πιο εύγεστη την κινίνη, έφτιαχναν το τόνικ που όλοι γνωρίζουμε σήμερα! Η όλη ιστορία δε σταματάει εδώ, αφού εκτός από το νερό και τη ζάχαρη, στο συγκεκριμένο ρόφημα –φάρμακο– πρόσθεταν και μια μικρή δόση τζιν, ένα ποτό που δεν άργησε να φτάσει μέχρι την Αγγλία, και να λατρευτεί. Έτσι, το τελικό «φάρμακο» φαίνεται να ήταν το τζιν τόνικ, το οποίο έσωσε αρκετές ζωές, από την ελονοσία.
Ιστορικά, φαίνεται ότι η κινίνη, όπως και ο φλοιός του φυτού απ’ όπου προέρχεται, η κιγχόνη, χρησιμοποιούνταν για διάφορες ιατρικές περιπτώσεις στο παρελθόν. Επίσης, οι Γάλλοι το 1846 είχαν κι αυτοί αρχίσει σιγά-σιγά να χρησιμοποιούν την κινίνη ως αντιελονοσιακή θεραπεία, αφού δημιούργησαν ένα απεριτίφ, αποτελούμενο από κόκκινο κρασί, και κινίνη, όπως κι άλλα διάφορα μπαχαρικά.
Το τζιν, ως αρχική παρασκευή, δημιουργήθηκε από τον Φρανσίσκους Σίλβιους, τον 17ο αιώνα. Άρχισε να κυκλοφορεί ως θεραπευτικό λικέρ με το όνομα «Jenever». Το συγκεκριμένο λικέρ, πέρα των άλλων περιείχε και αρκεύθο, ένα φυτό που πίστευαν ότι θεράπευε τα πάντα. Φυσικά, τον καιρό εκείνο, το συγκεκριμένο φυτό, το χρησιμοποιούσαν για να καλύψουν πικρή γεύση που προκαλούσε η απόσταξη της τότε εποχής κι υπάρχει μια θεωρία που λέει ότι αρχικά, προοριζόταν για τη θεραπεία του λουμπάγκο. Κατάφερε όμως, να αγαπηθεί τόσο για τη γεύση του, όσο και τις θεραπευτικές του ικανότητες. Δεν άργησε λοιπόν, να εξαπλωθεί σε διάφορες χώρες, με διάφορους ανθρώπους να το επιλέγουν τελικά για ποτό τους, πίνοντας το απλά για να περνάνε καλά.
Πέρα όμως, από την ιστορική «διαδρομή» του τζιν σε συνδυασμό με το περίφημο τόνικ, βλέπουμε ότι είναι τόσο διαδεδομένο σήμερα, που υπάρχουν άνθρωποι που δεν το αλλάζουν με τίποτα. Ωστόσο, χάθηκε κάπου μεταξύ τη δεκαετία του ’70. Ξεκίνησε όμως, να γίνεται ξανά «in» κατά τη διάρκεια των 90s, όταν τα μπαράκια της Ισπανίας, σέρβιραν «gin tonica». Άδικα λοιπόν, δημιουργήθηκε η εντύπωση πως το τζιν είναι ποτό του σήμερα, όπως μας διδάσκει και η ιστορία έχει «επιβιώσει» στον χρόνο παραμένοντας ποιοτική, και ασφαλής επιλογή για πολλούς, ακόμα κι αν πέρασε στο παρασκήνιο για λίγο. Θεωρείται ένα «all time classic» ποτό, αποτελεί μια διαχρονική επιλογή, ενώ συνδυάζει το γλυκό και το πικρό κι έχει λίγες θερμίδες συγκριτικά με άλλα. Όσοι το πίνουν δεν το αλλάζουν ακριβώς γι’ αυτή τη γλυκόπικρη γεύση, και φυσικά επειδή αντικατοπτρίζει την απόλυτη απλότητα.
Τζιν τόνικ, ένα πότο και μια πλούσια ιστορία να κρύβεται από πίσω του. Τελικά, το να μαθαίνεις από πού ξεκίνησε ένα ποτό που πλέον απολαμβάνεις στα κλαμπ και στα μπαρ, έχει από μόνο του άλλη μαγεία. Κι επιβάλλεται μη σου πω για να το εκτιμήσεις περισσότερο! Τζιν τόνικ λοιπόν, check!
Συντάκτης: Άντρεα Λαζαρίδου
