Κάνοντας ένα γρήγορο flashback στην παιδική κι εφηβική μας ηλικία, θα δούμε πόσο μεγάλα «γιατί» κατέκλυζαν κάποτε το κεφάλι μας, πράγματα που φαινόντουσαν τόσο άγνωστα και μακρινά από εμάς. Ένα από τα πιο βασικά, ήταν το θέμα του σ3ξ. Από τις αρχές κιόλας της εφηβείας ερωτήματα που μας έφερναν σε άβολη θέση με λίγο κόκκινα μάγουλα, επρόκειτο να φέρουν σε λίγο πιο άβολη θέση τους γονείς μας. Σε ποιον άλλον θα πας, χωρίς να φοβάσαι πως θα εκτεθείς, να μάθεις ό,τι σε βασανίζει; Κάποιες περιπτώσεις μπορεί φυσικά να διαφέρουν, αλλά θα δούμε τις πιο βασικές μας απορίες από εκείνη την περίοδο, που τότε μας φαινόταν άθλος να ξεστομίσουμε.
1. Πότε είναι η σωστή ηλικία δηλαδή για να το κάνω;
Ξεκινώντας ένας έφηβος ν’ ανακαλύπτει το σώμα αλλά και τη σ3ξουαλικότητά του, θα βρεθεί μπροστά στις ορμές του, ένα ένστικτο που για πρώτη φορά θα φέρει σε επαφή τη σωματική με την ερωτική έλξη. Ξέρεις πως θες να μπεις πια σ’ αυτόν τον νέο κόσμο, όπου το σώμα σου συμπορεύεται με τα συναισθήματά σου, αλλά το άγχος ενός πρωτάρη, σε κάνει ν’ απορείς για την κατάλληλη στιγμή· αν έχει έρθει, ή κι αν υπάρχει γενικά μια τέτοια έννοια σ’ αυτά τα θέματα. Κάποτε ήρθε η ώρα λοιπόν να ρωτήσουμε δειλά, αν μπορούμε ν’ αφήσουμε έναν τέτοιο φόβο πίσω μας, με τις απαντήσεις να λαμβάνουν ποικίλες μορφές.
2. Πώς είναι η πρώτη φορά; – Θα πονέσω;
Πόση συζήτηση και μανούρα γύρω από αυτό το θέμα με την πρώτη φορά. Και για πολλούς, κιλά άγχους κι αναστάτωσης. Η πρώτη φορά, υποθετικά, καθίσταται ως άκρως σημαντική και καθοριστική. Μέσα σε μια τέτοια δημοφιλή αντίληψη, νιώθαμε άβολα να ρωτήσουμε γι’ αυτό το πρωτόγνωρο που επρόκειτο να ζήσουμε, λες και μπορούσε ο κάθε γονιός να δώσει κατευθυντήριες. Παρ’ όλα αυτά, όσοι έκαναν στην άκρη την ντροπή τους και ρώτησαν- δύσκολο να πήραν απαντήσεις μη ενθαρρυντικές. Και για να σταθούμε και λίγο στα μικρά κορίτσια, πολλές τις τριβέλιζε η αγωνία του πόνου. Υπάρχει όντως αυτός ο πόνος; Τι κάνω; Κι αν μετά φοβάμαι να το ξανακάνω; Μιλάμε γι’ ανησυχίες που έπεσαν στο τραπέζι από κόρη προς μητέρα, με την προσδοκία η απάντηση να μας πείσει πως τίποτα δεν είναι τόσο τραγικό όσο το κεφάλι μας το κάνει να φαίνεται.
3. Και με την προφύλαξη τι γίνεται;
Ερώτημα τόσο καίριο, τόσο βασικό, που πολλά παιδιά είχαν την τύχη να μάθουν γι’ αυτό προτού να χρειαστεί να ρωτήσουν. Ξεκινώντας κανείς τη σ3ξουαλική του ζωή, κάποια πράγματα μπορεί να ζυγίζονται λιγότερο από το αναμενόμενο, ή και καθόλου. Τη συνέπεια που θα έπρεπε να δείχνουμε σ’ αυτό το θέμα, την ευαισθησία απέναντι σ’ εμάς πρώτα και στο ταίρι μας ύστερα, πολλές φορές τη δίδαξαν συζητήσεις και προτροπές που προέρχονταν από γονείς, και γιατί όχι κι από τα μεγαλύτερα αδέρφια μας, που ίσως έκαναν λίγο το άβολο του θέματος λίγο πιο εύκολο.
4. Πώς βάζω όρια αν νιώσω αμήχανα;
Τέτοιες ανησυχίες συνήθως περικλείουν και το θέμα του χειρισμού του σώματός μας, τόσο από εμάς, όσο κι από το άτομο που πρόκειται να συνευρεθούμε. Στην εφηβεία, το τοπίο είναι θολό και σε ό,τι έχει να κάνει με το σώμα σου. Την περίοδο που το ανακαλύπτεις, είναι σαν να βιώνεις μια μάχη μέχρι να συμφιλιωθείς μ’ αυτό. Και δε μιλάμε για μια υπόθεση παιχνιδάκι- αν σκεφτεί κανείς πως άνθρωποι ενήλικες, πλήρως ώριμοι μπορεί να μην το καταφέρνουν. Αυτοί που μπορούν να σε κάνουν να θέσεις όρια -πρώτα μέσα σου- και να απενεχοποιήσεις το “όχι” σε περίπτωση που δε σου είναι εύκολο, είναι ή θα έπρεπε να είναι οι γονείς σου, δείχνοντας τον δρόμο κι εξηγώντας πως για να είναι κάτι όμορφο, πρέπει ο ένας ν’ ακολουθεί τον άλλον κι ανάποδα.
5. Κι αν δεν έχω βρει το κατάλληλο άτομο;
Κι αυτό θα λέγαμε πως σηκώνει μπόλικη ανάλυση. Οι συνομήλικοι που μπορεί να το έχουν κάνει, ενώ εσύ όχι, ή αίσθηση πως αξίζει να ζήσεις την εμπειρία, αλλά σαν αγκάθι υπάρχει η αμφιβολία για το άτομο που επέλεξες. Για άλλη μια φορά, τα ερεθίσματα που λαμβάναμε σ’ αυτή την ηλικία μάς έκαναν να μη νιώθουμε απόλυτα σίγουροι, αν το εκάστοτε άτομο θα μας έκανε να νιώσουμε όπως προσδοκούσαμε. Μέσα σ’ όλα αυτά, ερχόταν και η ανησυχία, για το αν έπρεπε μια τέτοια πράξη να ολοκληρωθεί μέσα στο πλαίσιο μιας σχέσης. Και πάλι, τέτοια ερωτηματικά θα θέλαμε ιδανικά να μας τα διαλύσουν αυτοί που μας ήξεραν πραγματικά καλά και που δε θα μας αποπροσανατόλιζαν.
Ερχόμενοι στο τώρα, θα μπορούσα να πω πως καθεμιά από αυτές τις ερωτήσεις απαντήθηκε μόνη της, στην πορεία. Όταν η μαμά ή ο μπαμπάς σου, σε πολλά από αυτά που σε τρόμαζαν σου απαντούσαν «θα έρθει μόνο του», ήταν γιατί πράγματι έτσι γίνεται. Θα το καταλάβεις όταν έρθει η στιγμή να προχωρήσεις, χωρίς να πιεστείς, θα νιώσεις μια απροσδόκητη άνεση όταν βρεθεί το άτομο που θα στη δημιουργήσει. Και κάπως έτσι κυλάνε τα πράγματα σ’ αυτόν τον τομέα.
Το κλειδί σε όλα αυτά είναι ο σεβασμός, που μπορεί να σε προστατεύσει από πολλά, αν όχι από όλα. Μεγαλώνοντας, ανοίγεις ένα κεφάλαιο που δε θα ικανοποιεί απλώς τις ανάγκες σου. Μεγαλώνεις και μαθαίνεις πως κάνεις έρωτα επειδή περνάς καλά, επειδή γουστάρεις αφάνταστα το άτομο που το κάνεις, επειδή είσαι ερωτευμένος. Και δε σου φαίνεται άβολο πια, επειδή πιθανότατα κάποιοι μπαμπάδες και κάποιες μαμάδες φρόντισαν να σε πείσουν πως δεν είναι και τόσο ρε αδερφάκι μου. Κι ας τους ίδρωσες λίγο παραπάνω μέχρι να φτάσετε εκεί.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Αλίκη Μουσμούλα
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
