Υπάρχουν περιπτώσεις που μιλώντας για ταινίες ταυτιζόμαστε με αυτές, κυρίως λόγω των συναισθημάτων που μας γέννησαν, κι όταν αυτά δεν περιέχουν δάκρυα, τότε αρχίζουμε και σκεφτόμαστε το μήνυμα πίσω από αυτό που βλέπουμε. Στις ερωτικές ταινίες, η σχέση των πρωταγωνιστών είναι αυτή που θα καθορίσει την τελική εντύπωση, τον ενθουσιασμό ή την ξενέρα και το αν θα πούμε «άλλη κατάληξη θα έπρεπε να ‘χαν αυτοί οι δύο». Συγκεντρώσαμε μερικές από τις ταινίες εκείνες που μας έκαναν να ζηλέψουμε το love story τους και μας έδειξαν τι πάει να πει υγιής σχέση. Έρωτες που μας μετέφεραν τις αξίες της ισορροπίας, της επικοινωνίας και της χημείας και που μας έδειξαν τα στοιχεία της ιδεατής αγάπης, εκείνης που ονειρευόμαστε να συναντήσουμε. Πάμε να δούμε σε ποιους έρωτες αναφερόμαστε;
1. Από Έρωτα – 2013
Aς ξεκινήσει η αναδρομή με μια ταινία ελληνική. Την τιμητική της έχει το «Από έρωτα» του Θοδωρή Αθερίδη. Η Άννα και ο Αντώνης ζουν ευτυχισμένοι, μέχρι η ασθένεια της Άννας και ο επακόλουθος θάνατός της να βυθίσει τον Αντώνη σε αδιανόητη θλίψη. Δε θα σταθούμε στο θλιβερό γεγονός, αλλά στο ότι για να σώσει την Άννα, ο Αντώνης έγινε δότης νεφρού κρυφά. Σε κάποια σκηνή που παρουσιάζεται σε μια από τις αναμνήσεις του, τον ακούμε να της φωνάζει :«Εγώ το έκανα, για να σε σώσω, για να ζήσεις». Κι όσο παρακολουθεί κανείς τη σκηνή, βλέπει μια αγάπη που δεν επηρεάζεται από εμπόδια τεράστια, αλλά αντίθετα βρίσκει τον τρόπο να πολλαπλασιάζεται. Κι αν κάτι ζήλεψα εγώ σε αυτό το θέαμα είναι το δέσιμο που κάποιοι άνθρωποι κρατάνε ως το τέλος.
2. Αγάπη σαν Ναρκωτικό – 2010
Η σχέση του Τζέιμι και της Μάγκι ξεκινά κάτω από όχι και τόσο σοβαρές βάσεις. Οι δυο τους στην πορεία ερωτεύονται πολύ, μέχρι η Μάγκι να ανακαλύψει πως πάσχει από Πάρκινσον, συνειδητοποίηση που την οδηγεί στην απόφαση να εγκαταλείψει τον αγαπημένο της, νιώθοντας πως αποτελεί πια βάρος η παρουσία της στη ζωή του. Και κάπου εδώ, αξίζει να κάνουμε focus. Ο Τζέιμι επιμένει και σώζει τη σχέση τους. Σε απλή μετάφραση στη δική μας πραγματικότητα, πέρα από τα ζουμιά που μας πιάνουν, συνειδητοποιούμε πως από τις σχέσεις μας ίσως λείπει η ανταπόδοση. Θεωρούμε κάτι το ουτοπικό οι άνθρωποι να παλεύουν και να μην εγκαταλείπουν, ίσως γιατί το αντίστροφο σενάριο μας είναι πια πολύ γνωστό.
3. Μικρά Αγγλία – 2013
Ξαναγυρίζουμε σε ελληνικό τοπίο. Βασισμένος στο ομώνυμο μυθιστόρημα της Καρυστιάνη, ο Βούλγαρης αυτή τη φορά μετέφερε τον έρωτα δύο νέων ανθρώπων στην πραγματικότητα του «δεν μπορούμε να είμαστε μαζί». Ο Σπύρος και η Όρσα είναι ερωτευμένοι από παιδιά, όμως τα πράγματα έρχονται έτσι και στο τέλος ο Σπύρος βρίσκεται παντρεμένος με τη μικρότερη αδερφή της. Πέρα από το θλιβερό της υπόθεσης, που εκεί άλλωστε εστιάζει και η ίδια η ταινία, η σχέση ανάμεσα στους πρωταγωνιστές ακολουθεί μια αγνότητα και μια πίστη σε αυτό που πολλοί άνθρωποι υποστηρίζουν: στο ότι άπαξ και δοθείς κάπου μια φορά θες να μείνεις εκεί ο κόσμος να χαλάσει. Αυτό ακριβώς ψάχνουμε στις σχέσεις μας. Έναν άνθρωποι να είμαστε η επιλογή του κι αυτός η δική μας.
4. Dirty Dancing – 1987
Ε ναι, δε γινόταν να λείπει αυτή η ταινία για κανέναν λόγο. Δε θα αναφερθούμε στο θέαμα που ακόμα τρεις δεκαετίες μετά έχει μια γλύκα που σε συνεπαίρνει. Το point αυτή τη φορά έρχεται από την οπτική γωνία μιας σχέσης που δομείται ενάντια στο κεραυνοβόλο, σε αυτό που θα αντλήσει αρχικά στοιχεία από το εμφανισιακό κομμάτι για να εξελιχθεί μετέπειτα σε κάτι βαθύτερο. Ο Johny μαθαίνει χορό στην Jennifer, κι από εκεί αρχίζει ο πραγματικός χορός, αυτός της ζωής. Η ταινία πέρα από ρομαντικό θέαμα εποχής, μας θυμίζει μέχρι και σήμερα ένα πολύ βασικό συστατικό των ουσιαστικών σχέσεων, που δεν είναι άλλο από την επαφή -πνευματική και μη. Οι πρωταγωνιστές, ανακάλυψαν μέσα από τον χορό συναισθήματα που ίσως δε θα γνώριζαν αν στεκόντουσαν απλώς απέναντι ο ένας στον άλλον και κοιταζόντουσαν. Κάπου εκεί το χάνουμε σήμερα: στο άγγιγμα.
5. Η ομορφότερη εποχή – 2015
Εδώ έχουμε μια σχέση ανάμεσα σε δύο νεαρές γυναίκες, πολύ ερωτευμένες, που αναγκάζονται να χωριστούν, εξαιτίας της αρρώστιας του πατέρα της μιας εκ των δύο. Η Ντεφλίν φεύγει από το Παρίσι, ώστε να βοηθήσει τον πατέρα της και η Καρόλ αψηφά τις απαγορευτικές για την εποχή κοινωνικές γραμμές και ακολουθεί την αγαπημένη της στην επαρχία. Πρόκειται για μια παραγωγή που τοποθετεί τη σχέση στη Γαλλία του 1970, με όλα τα εμπόδια που θα αντιμετώπιζε μια σχέση ομοφυλόφιλων, η οποία δε θα έμενε κρυφή μπροστά στα πρέπει και στα στεγανά μια συντηρητικής δομής. Από τότε μέχρι και σήμερα, ενώ τα βήματα που έχουν γίνει θα μπορούσαμε να τα χαρακτηρίσουμε αλματώδη, η σχέση των δύο γυναικών έρχεται να θυμίσει πως υγιές ταίριασμα είναι να γίνεται ασπίδα ο ένας για τον άλλον κι ακόμη κι αν η πραγματικότητα κουβαλά αντιξοότητες, ο έρωτας να μένει ανεπηρέαστος και να βγαίνει αλώβητος.
6. Το τανγκό των Χριστουγέννων – 2011
Σε αυτή την ταινία, ενδεχομένως το στοιχείο του παλιού καλού love story να υπερτερεί. Ένας γάμος βρίσκει τη νεαρή Ζωή δυστυχισμένη από την αυστηρή στάση του στρατιωτικού συζύγου της, μια στάση που ο Γιάννης Μπέζος υπηρετεί εξαιρετικά. Ο έρωτας ενός κατώτερου στην ιεραρχία στρατιωτικού για τη Ζωή θα τον αναγκάσει να μάθει βήματα τανγκό, προκειμένου να χορέψει μονάχα έναν χορό μαζί της, αφού ποτέ δε θα την έχει πραγματικά δική του. Αυτή η αντίληψη του κρυφού συναισθήματος που κρατάει ο ερωτευμένος μονάχα για τον εαυτό, τον οδηγεί στις μεγαλύτερες τρέλες. Στην προκειμένη, ο Γιάννης Στάνκογλου έμαθε χορό στο άψε-σβήσε. Στα βήματα τα δικά μας τώρα, πόσο όμορφο θα ήταν να ξεφεύγαμε από τα όρια που θέτουμε προκειμένου να έρθουμε πιο κοντά σε όσους αγαπάμε; Η ταινία μάς έμαθε ανάμεσα σε όλα τα άλλα πως αν αγαπάς, τον εγωισμό σου τον πατάς, όπως ο Στάνκογλου τις γόπες του στο τσιμέντο. Γνώμη μου.
7. Ένας άλλος κόσμος – 2013
Η ταινία του Παπακαλιάτη παρουσιάζει τρεις διαφορετικές ιστορίες να εκτυλίσσονται παράλληλα, τρία διαφορετικά ζευγάρια. Δύο νεαρά παιδιά με τον έναν αλλοδαπό, δύο συναδέλφους που ερωτεύονται, δύο ανθρώπους μεγαλύτερης ηλικίας που ο φακός προσεγγίζει την πιο ρομαντική έκφανση της σχέσης τους. Αν ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης έδωσε ένα μάθημα στο κοινό του ήταν αυτό της ειλικρίνειας του συναισθήματος. Αναρωτιόμαστε καμιά φορά με τι κίνητρο συνεχίζουμε και παλεύουμε για σχέσεις που πολύ εύκολα θα μπορούσαμε να είχαμε λήξει. Ο έρωτας δύο νέων που η κοινωνία μπορεί να υποβάθμιζε, το ταίριασμα ανθρώπων που υποχρεώσεις και προβλήματα πνίγουν το μεταξύ τους και τέλος η αγάπη δυο ανθρώπων που μέσα σε όλα τα άλλα λειτουργεί σαν θεραπεία. Το μήνυμα είναι ένα: προχώρα. Σε τρεις πραγματικότητες, ολότελα ξένες η μία προς την άλλη, το κοινό στοιχείο που ευθυγράμμισε τους δρόμους τους ήταν ο έρωτας. Θαυμάσαμε πώς μέσα στο μπέρδεμα που λέγεται ζωή τιμάται ένα συναίσθημα που είναι αγνό κι εύκολο, αν κανείς το προστατεύσει όπως του αρμόζει. Κι ας κλάψαμε στο τέλος…
Πολλές σκηνές της οθόνης μπορεί να βγάζουν στον καθένα συναίσθημα διαφορετικό. Το βέβαιο είναι πως μεταφέρουν μηνύματα. Αν κάτι μπορούμε να κερδίσουμε από θεάματα ρομαντικά, αυτό ας μην να μην έχουμε προσδοκίες στρωμένες με ροδοπέταλα αλλά να κρατήσουμε τις εκδηλώσεις αγάπης που υπογράφονται με πράξεις αξιοθαύμαστες!
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Αλίκη Μουσμούλα
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
