Πολλές φορές, θα κληθούμε να αντιμετωπίσουμε σκέψεις σχετικά με τις επιλογές ερωτικών συντρόφων στη ζωή μας. Δικών μας, ή των γύρω μας, λίγη σημασία έχει. Αυτό που χρήζει παρατήρησης ωστόσο, είναι το γεγονός πως θα τύχει καμιά φορά άθελά μας να ζηλέψουμε άλλα ταιριάσματα, γιατί βλέπουμε μια εικόνα να σκαρφαλώνει προς το δικό μας ιδανικό κι άλλες ακριβώς το αντίθετο.
Παρατηρούμε ανθρώπους να συντηρούν σχέσεις δυστυχισμένες, και μέσα σ’ αυτές να γίνονται δυστυχισμένοι κι οι ίδιοι. Μα γιατί θα πει κανείς, ποιες αλυσίδες που μας κρατάνε σε καταστάσεις που μόνο ως τροχοπέδη χαρακτηρίζονται για την ευτυχία μας; Τα ζητήματα δεν είναι μονάχα συναισθηματικά. Μια τέτοια δυστυχία, που την επικυρώνουμε μέσα σε μια σχέση, ίσως μας την έφεραν στην πόρτα άλλοι λόγοι.
1. Υπάρχει έκσταση, αλλά μέχρι εκεί
Μεταξύ του ζευγαριού, είναι πολύ πιθανό να υπάρχει απίστευτη χημεία, ή ένα δέσιμο το οποίο το μυαλό σου θα μπορούσε να χαρακτηρίσει αναντικατάστατο. Κι εδώ είναι η μεγάλη παγίδα. Σε σχέσεις που όλα γύρω φαίνεται να καταρρέουν, μαζί τους καταρρέουμε κι εμείς, που βλέπουμε πως αυτό που φτιάξαμε δεν είναι άφθαρτο, γκρεμίζεται. Η σεξουαλική επαφή είναι ικανή να παγώσει για λίγο την καθαρή συνειδητοποίηση πως πρέπει να μπουν τίτλοι τέλους, για να βρεθεί το πραγματικά αναντικατάστατο, σε όλους τος τομείς κι όχι μόλις σηκωθείτε από το κρεβάτι το μόνο που αισθάνεστε να είναι ψύχρα.
2. Είναι το καλύτερο που νομίζεις πως μπορείς να έχεις
Και ναι! Συμβαίνει δυστυχώς, σε περιόδους που η αυτοεκτίμησή μας δεν είναι σε θέση να μας ταρακουνήσει, να τραβάμε σχέσεις από τα μαλλιά, οι οποίες αποδεδειγμένα, είναι λίγες για μας, λίγες για να μας γεμίσουν και μη μένει πάντα ένα κομμάτι μας άδειο, απ’ αυτό το μαζί που τόσο πολύ έχουμε εξιδανικεύσει. Αυτός ο φαύλος κύκλος είναι ικανός να κρατήσει δύο ανθρώπους μαζί, δίπλα ο ένας στον άλλον, αλλά ουσιαστικά τους τοποθετεί απέναντι, προβάλλοντας ο ένας στον άλλον τις ανάγκες που δεν μπορούν να εκπληρώσουν. Το αποτέλεσμα είναι να νιώθει κανείς λίγος, ανεπαρκής ν’ αγαπήσει “όπως πρέπει”. Κι αν νιώθεις λίγος, με τι κότσια να κυνηγήσεις, να κερδίσεις έναν άλλον άνθρωπο εκτός του πεδίου ασφαλείας σου; Κάθεσαι στο λίγο, που από το καθόλου, σου φαίνεται καλύτερο.
3. Οικειότητα, το σεντόνι που καλύπτει όλα τα «δε γουστάρω άλλο»
Σε σχέσεις που έχουν αντέξει στο πέρασμα του χρόνου κι ο ένας πια ξεγυμνώνει τον εαυτό του απέναντι στον άλλον, γεννάται μια άνεση που γίνεται μαξιλαράκι, ώστε η σχέση να συνεχίσει να υφίσταται, ακόμα κι αν οι γύρω συνθήκες είναι πια αντίξοες. Ακόμα κι αν έχει χαθεί το ερωτικό ενδιαφέρον, ακόμα κι αν υπάρχει έλξη για άλλα άτομα, η δύναμη της ασφάλειας και της αποδοχής από το ταίρι μας λειτουργεί ως άγκυρα. Για να τη σηκώσεις, ο λόγος και το τράνταγμα θα πρέπει να είναι ισχυρότατα, ώστε να σε βγάλουν από τον λήθαργο. Γιατί στο κάτω-κάτω άνετα νιώθουμε και με τη μαμά μας. Μην μπερδευόμαστε.
4. Προστατεύετε ο ένας τον άλλον
Άλλο ένα κοινό μοτίβο. Μακροχρόνια δεσίματα ανθρώπων που δημιουργούν σχέσεις ασφάλειας, που ένας γίνεται η ασπίδα του άλλου. Για άτομα εν δυνάμει πιο ανασφαλή, ή και χωρίς να είναι απαραίτητο αυτό, η δύναμη της σιγουριάς πως κάποιος θα βγει μπροστά και θα τα βγάλει από τα ζόρια όταν δε θα μπορούν είναι τεράστιος ανασταλτικός παράγοντας απέναντι σ’ έναν χωρισμό. Το αποτέλεσμα είναι, για άλλη μια φορά, να μεγαλώνουν κενά με τις δικές μας ευλογίες, βρίσκοντάς μας σαστισμένους, για το τι μπορεί να πηγαίνει τόσο λάθος, κι ενώ αγαπάμε, δε μας είναι πια αρκετό. Φανερότατα καμπανάκια.
5. Πιο πολύ απ’ όλα, τη μοναξιά μου φοβάμαι
Θα έλεγε κανείς με ευκολία, πως πρόκειται για τον πιο ορατό φόβο. Φοβόμαστε το μετά, το άγνωστο, που για μεγάλο χρονικό διάστημα είχαμε καλά κλειδωμένο στο πίσω μέρος του μυαλού μας. Η μοναξιά είναι ισχυρή ως λέξη, ασφυκτική σαν συναισθηματικός εκβιασμός που οι ίδιοι επιβάλλουμε στις ζωές μας. Δεν έχει τόση σημασία μετά από ένα σημείο αν η ψυχή σου ματώνει, αρκεί το σπίτι να μην είναι άδειο όταν γυρνάς το βράδυ. Μια τέτοια πορεία σε μια σχέση, ακολουθεί ένα φοβερό roller coaster που ξεκινάει από το «ονειρεύομαι το καλό, έχω το κακό, και το κρατάω από φόβο μην πέσω στο χειρότερο». Απλό.
6. Μαζί μέχρι να πνιγούμε
Η προσκόλληση. Και χωρίς περαιτέρω ανάλυση, ο καθένας θα μπορούσε κάλλιστα να δώσει μια ερμηνεία επαρκή στο φαινόμενο αυτό. Σε πολλά ζευγάρια θα δούμε πως όταν ξεκινήσει το σαράκι αυτό να τρώει και τους δύο, τότε η φθορά είναι οφθαλμοφανής. Ένας από τους δύο συνηθέστερα, δεν μπορεί να φανταστεί τη ζωή του χωρίς το έτερον ήμισυ. Ακόμα κι αν δεν υφίσταται πια καμία σπίθα, καμία καψούρα, το τέλος φαντάζει με σενάριο ακραίο, καθώς έχοντας κανείς προσκολληθεί στον σύντροφό του, το να τελειώσει η σχέση, σημαίνει πως τελειώνει και ο ίδιος.
7. Ανεπαρκείς πόροι
Μια συνιστώσα αρκετά συχνή σε περιπτώσεις γάμων, όπου ο ένας εκ των δύο δεν είναι σε θέση να αυτοσυντηρηθεί, οπότε ο σύντροφος μπορεί να αποκτήσει έναν ρόλο παρόμοιο μ’ αυτόν του κηδεμόνα. Ακόμα κι αν αφαιρέσουμε από το πεδίο της συζήτησης τον παράγοντα της επίσημης δέσμευσης, το γεγονός της έλλειψης επαρκούς βιοπορισμού, ειδικά σε μια σχέση, φαίνεται πως γεννά καταστροφικά συναισθήματα. Κυρίως γι’ αυτόν που καλείται να συνεχίσει να υπηρετεί ένα μαζί, το οποίο ιδανικά θα είχε τερματιστεί. Σ’ αυτά τα πλέγματα, η δυστυχία έρχεται και χτυπά, ακριβώς γιατί συνδυάζεται και δένει με τη σκέψη πως κάποιος είναι ανήμπορος να πάει τον εαυτό του ένα βήμα παραπέρα. Το αποτέλεσμα, για ακόμη μια φορά, είναι πως δύο άνθρωποι που θα ακολουθούσαν δρόμους χωριστούς και υγιείς, βρίσκονται τελικά χέρι χέρι, ασθμαίνοντας.
Όποιος κι αν είναι ο λόγος ή οι λόγοι που εξυπηρετούν τόσες δυστυχισμένες σχέσεις, το ζητούμενο είναι να μάθουμε πότε έρχεται η ώρα να μπει οριστικό τέλος. Και μιλάμε για την ώρα που συνειδητοποιεί κανείς πού βρίσκεται, και γιατί, και κυρίως πόσο πολύ τον μαραζώνει αυτή η θέση. Όσα προβλήματα κι αν έχουμε στη ζωή μας, πολλά ή λίγα, εύκολα ή άλυτα, είναι υποχρέωσή μας, απέναντι σ’ εμάς τους ίδιους, να κρατάμε αναλλοίωτα όσα υγιαίνουν την ψυχή μας.
Ο έρωτας είναι ένα από αυτά, που δεν πρέπει ποτέ να θυσιάζεται και να μπαίνει σε πρόσκαιρα κουτάκια της καθημερινότητας, που κατόπιν μας βρίσκουν μετανιωμένους. Η ζωή είναι τώρα σήμερα και μάλλον είναι κρίμα να περνάει με ανθρώπους που στο τέλος θα μας στοιχίσουν τη χαρά.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Αλίκη Μουσμούλα
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
