Ειδήσεις ανά τον κόσμο κάνουν καθημερινά τον γύρο του διαδικτύου, με μερικές να μας κάνουν ν’ αναρωτιόμαστε για το είδος μας. Άνθρωποι που σπέρνουν τον τρόμο και τη θλίψη από λεπτό σε λεπτό, δημιουργούν μέσα στην αρμονία τραγωδίες. Αυτή τη φορά, τον πανικό σκόρπισε ένας 34χρονος πρώην αστυνομικός στην Ταϊλάνδη, αφού εισέβαλε σε παιδικό σταθμό, σκοτώνοντας 37 ανθρώπους, ανάμεσά τους και 23 παιδάκια. Μόνο που μια παιδική ψυχή, η μικρή Άμι, παραδόξως γλύτωσε από τα φονικά χέρια του άντρα.
Οι ειδησεογραφικές αναφορές μαρτυρούν πως το περιστατικό εκτυλίχθηκε μέσα σε λίγα λεπτά, με τον δράστη να χαρακτηρίζεται ανεξέλεγκτος, αφού μπήκε στον παιδικό σταθμό το μεσημέρι της περασμένης Πέμπτης, κρατώντας ένα όπλο κι ένα μαχαίρι. Η Άμι ήταν η μόνη που δε βρήκε τραγικό θάνατο, κι αυτό γιατί είχε αποκοιμηθεί κάτω από μια κουβέρτα στην αίθουσα διδασκαλίας. Μάλιστα, η μικρή στάθηκε τυχερή, όχι μόνο για το γεγονός της επιβίωσής της, αλλά και λόγω της άγνοιάς της για το περιστατικό. Το μικρό παιδάκι, ούτε είδε, ούτε αντιλήφθηκε τον τρόμο που διαδραματίστηκε γύρω της, καθώς οι δάσκαλοί της την έβγαλαν έξω από τον χώρο, καλύπτοντας το πρόσωπό της, για να μη δει τα άψυχα σώματα των συμμαθητών της.
Η μητέρα της, βαθύτατα σοκαρισμένη, δήλωσε πως νιώθει ευγνωμοσύνη που η κόρη της είναι ζωντανή, ενώ συμπονεί τις υπόλοιπες οικογένειες που θρηνούν τόσο άδικα, τόσο ξαφνικά τα παιδιά τους. Τα λόγια καμιά φορά σε τέτοια δράματα είναι περιττά, εφόσον η θλίψη υπερισχύει. Οι αρχές δεν έχουν αποσαφηνίσει ακόμα τους λόγους της επίθεσης, που μοιάζει με μανία. Σύμφωνα με πληροφορίες, είναι το τρίτο περιστατικό μέσα σε χρονικό διάστημα μικρότερο των πέντε ετών, που κάποιος αξιωματικός ή ένστολος επιτίθεται οπλισμένος, αφαιρώντας ζωές ανυποψίαστων αθώων ανθρώπων.
Η αλήθεια είναι πως διαβάζοντας την είδηση σοκαρίστηκα αρχικά με το πόσο τυχερό υπήρξε το παιδί αυτό, μέσα στην άγνοιά του. Μια κουβέρτα ήταν η αιτία για να σωθεί μια ζωή και μια ψυχή πιθανότατα άρρωστη, η αιτία για να χαθούν πόσες άλλες. Ο δράστης, προτού προβεί στο αποτρόπαιο έγκλημα, είχε σκοτώσει τη γυναίκα του, αλλά και το παιδί του. Μακελειό με άλλα λόγια, σε μέρες που κακά τα ψέματα, μας κάνουν ν’ απορούμε κι όχι να νιώθουμε έκπληξη πια. Οι εξελίξεις και τα γεγονότα σε εγχώριο και μη επίπεδο μαρτυρούν μια κατάσταση έκρυθμη, αν όχι επικίνδυνη, σε σχέση με την ψυχική υγεία των ανθρώπων και με τη σημασία που δίνει κάθε κοινωνία στο ζήτημα.
Το έγκλημα από μόνο του, αυτό καθαυτό, συνιστά μια πράξη αξιόποινη, που τη στιγμή που το συζητάμε, όλα τα φώτα πέφτουν στον δράστη, στη σειρά των γεγονότων και πάει λέγοντας. Πίσω από αυτό όμως, ίσως αδυνατούμε να δούμε τα σημάδια που μαρτυρούν αδιαφορία, έλλειψη προσοχής από την κοινωνία, που για ν’ αποκαλεστεί προηγμένη οφείλει να επαγρυπνεί σε κάθε επίπεδο για τους πολίτες της. Δεν ξέρω τι δαιμόνιο ξυπνά μέσα σε κάποιον που τον ωθεί ν’ αρπάξει ένα όπλο και να μετατρέψει μια γειτονιά σε νεκροταφείο, αυτό που θα έπρεπε παρ’ όλα αυτά να γεννήσει ερωτήματα, είναι πώς έφτασαν τα πράγματα σε τέτοιο τραγικό σημείο. Λέγεται συγκεκριμένα, πως στη νοτιοανατολική Ασία, η παράνομη οπλοκατοχή θεωρείται κάτι το σύνηθες, μια άτυπη πραγματικότητα θα λέγαμε. Και δε μας εγγυάται κανείς πως αν αυτό δεν ίσχυε, θα είχε αποφευχθεί εκατό τοις εκατό η τραγωδία. Αναφέρουμε έναν επιπλέον παράγοντα όμως, μιας και σε τέτοια γεγονότα πάντα ψάχνεις τα “γιατί”, να εξηγήσεις όσα δεν εξηγούνται.
Η μικρή Άμι στα 3 της χρόνια θα λέγαμε πως έσωσε μοναχή της, τη ζωή της. Κι ίσως αυτό είναι η μοναδική αχτίδα φωτός, μέσα σε μια είδηση τόσο σκοτεινή κι απελπιστική σε κάθε συλλαβή της.
Πηγή φωτογραφίας
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου