Ο χρόνος έρχεται και φεύγει και στο πέρασμά του άλλοτε μας βρίσκει άρτιους κι έτοιμους, όμως καμιά φορά κι εύθραυστους για το τι θα μας φέρει. Η μοναξιά τείνει να αυξομειώνει την επιρροή της μέσα μας, με σκέψεις γι’ αυτό το τυχερό που λέμε όλοι, που κάνουν κι αυτές πού και πού, την εμφάνισή τους. Μεγάλο κεφάλαιο, πράγματι το τυχερό. Για πολλούς, αδιαπραγμάτευτη απάντηση στο ερώτημα της μοίρας του καθενός, που θα τον οδηγήσει στο άλλο του μισό. Υπάρχει τελικά, ή πάλι αναμασούμε θεωρίες για να μη μας φάνε οι φόβοι μας;
Αρχικά, πρόκειται για σκέψη που γιγαντώνεται πιο εύκολα σε περιόδους που δεν είσαι και πολύ στα πάνω σου. Νιώθεις μόνος, ότι δεν παίρνεις προσοχή, δε λαμβάνεις κάποιο μήνυμα που θα σε κάνει να ελπίζεις ξανά σε νέο έρωτα. Και για όσο καιρό διαρκέσει αυτή η απραξία, ίσως να ζυγίσεις αλλιώς την αξία σου στο κομμάτι αυτό. Ποιος είμαι, τι είμαι, γιατί δεν κουμπώνω πουθενά, αφού αυτό λαχταράει η ψυχή μου; Εδώ σερβίρεται η εξής ταινία: «Δεν είναι η ώρα σου ακόμα, όταν έρθει θα το νιώσεις με την πρώτη, θα ξεχαστούν όλα τα παλιά.» Μάλιστα. Και ρωτάω εγώ, πρόκειται για αλήθεια ή για παρηγοριά στον άρρωστο; Γιατί αν τα μετράμε όλα με βάση την κατάλληλη στιγμή, το σωστό timing το χιλιοπαινεμένο, πού ξέρω εγώ πως ήρθε και δεν το πήρα χαμπάρι; Πώς ξέρω αν υπάρχει και για μένα αυτή η ρημάδα η στιγμή;
Η απάντηση είναι πως δεν το ξέρω ούτε εγώ, ούτε εσύ, ούτε και κανένας άλλος. Η απορία γεννάται εύλογα, γιατί περνάμε περιόδους ανίας στη ζωή μας, εν προκειμένω ερωτικές. Κι είναι λογικό κι αναμενόμενο. Αν από τη μία ιστορία αυτόματα μεταπηδούσαμε στην επόμενη, ζήτω που καήκαμε. Στις σχέσεις το μεγάλο αγκάθι, είναι πως όσο βρισκόμαστε σ’ αυτές, φουλάρουμε αποθέματα αγάπης κι αυτοπεποίθησης. Μας ανεβάζουν, νιώθουμε σημαντικοί, ποθητοί, μόνοι στη γη για τα μάτια του άλλου. Όταν αυτό χαθεί, δεν εστιάζουμε στην απώλεια του ατόμου μακροπρόθεσμα.
Συναισθηματικά, ακόμα και χωρίς να το συνειδητοποιούμε εκατό τοις εκατό, μας λείπει και η αίσθηση υπεροχής κι ασφάλειας που προσφέρει μια ερωτική σχέση. Το αποτέλεσμα δεν είναι άλλο, από το να κάθεσαι το βράδυ στο μπαλκόνι και να νιώθεις πως κουνιέται το χαλί κάτω από τα πόδια σου, αυτό της σιγουριάς. Φοβάσαι πως θα χάσεις το τρένο μια και καλή, ακριβώς γιατί έχεις καιρό να το δεις να περνάει. Και ξεφυσάς- όχι ρε γαμώτο, πάλι τα ίδια.
Από τη μία φυσιολογικό, θα μου πεις. Από την άλλη, θα πρέπει να μπει μπροστά ο μηχανισμός της λογικής, που εδώ που τα λέμε, σώζει ό,τι δε σώζεται. Δε γίνεται να έρθει αυτό που ποθείς, απλώς γιατί το θες εδώ και τώρα, επειδή το χρειάζεσαι. Αν ήταν έτσι, θα είχαμε λύσει το πρόβλημα με το κυνήγι της ευτυχίας, δε θα υπήρχε λόγος για συζήτηση. Για να βρεθεί μια συνθήκη ιδανική για τα μάτια σου, ώστε να δοθείς εκ νέου σε κάποιον άνθρωπο, χρειάζεται υπομονή πρώτα απ’ όλα με τον εαυτό σου. Και το αν βρίσκεται η απάντηση την κατάλληλη στιγμή, δεν έχει τόση σημασία. Γιατί μπορεί να σε βρει ο έρωτας, αλλά η στιγμή να κριθεί λάθος. Και μετά;
Όσο κι αν θέλουμε να το θάψουμε, ο φόβος μας να μη μείνουμε μόνοι, βγαίνει από πολλά παραθυράκια στη ζωή μας. Η ανασφάλειά μας, λοιπόν, καμιά φορά δημιουργεί άγχη εκεί που δεν υπάρχουν. Ο χρόνος περνά και μας δίνει την ευκαιρία να γίνουμε καλύτεροι, πιο παραγωγικοί, πιο ζωντανοί γι’ αυτά που θα έρθουν. Γιατί θα έρθουν κι ας μην υπολογίσουμε αν η στιγμή θα είναι κατάλληλη, κουτσή, στραβή, ή με διαγωγή αρίστη. Αυτό που πρέπει να μάθουμε να διεκδικούμε μέσα ή έξω από σχέσεις, είναι να κάνουμε τον εαυτό μας χαρούμενο. Τότε ίσως οι στιγμές γίνουν σωστές. Στο κάτω-κάτω, κανείς δεν ξέφυγε από τη μοίρα του. Ποιος είσαι εσύ που φοβάσαι για τη δική σου, να κάνεις την εξαίρεση;
Κάποτε ο Μάλαμας, σε μια συναυλία του, πριν τραγουδήσει ένα από τα τραγούδια του, είπε στο κοινό του την εξής φράση: «Δεν υπάρχει πουθενά να πας, τίποτα να κάνεις και κανένας που να είσαι, εκτός από αυτός που είσαι, αυτό που κάνεις, κι από εκεί πού πας.» Αν κάποιος ψάχνει απαντήσεις απόψε, μ’ αυτή ίσως και να πέσαμε διάνα. Να έχετε πίστη, κάποιος κάπου σας αγαπάει. Σίγουρα.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου