Κοιμάστε ενώ είστε σκοτωμένοι και καταλήγετε αγκαλιά;

Μια από τις καθημερινές καταστάσεις τις οποίες ο ανθρώπινος εγκέφαλος καλείται να επεξεργαστεί, είναι τα νεύρα. Αθάνατα νεύρα. Τσακωμοί, μια σύγχυση που για άγνωστο λόγο πήρε παράταση μέσα στη μέρα, ένα γεγονός που σε απλά ελληνικά, σου ανάβει τα λαμπάκια. Αν τοποθετήσει κανείς αυτή τη συναισθηματική αποδιοργάνωση μέσα σε πλαίσιο συγκεκριμένο, θα αντιληφθεί πως οι σκέψεις μας παύουν να μας επηρεάζουν πλήρως, όταν ο εγκέφαλος δε δύναται να λειτουργήσει στο μέγιστο.

Ας θέσουμε για παράδειγμα, στο επίκεντρο του συλλογισμού μας ένα ζευγάρι, θεωρητικά τσακωμένο, θα δούμε πως τα νεύρα και τα μούτρα που ανταλλάσσουν, παγώνουν κατά τη διάρκεια του ύπνου. ‘Ανθρωποι που λίγες ώρες νωρίτερα γκρέμιζαν το σπίτι από τις φωνές τους, το βράδυ ασυναίσθητα κουλουριάζονται στο κρεβάτι και το άγγιγμα του ενός, ηρεμεί τον άλλον. Το παράδοξο είναι πως συγκρούεται το συναίσθημα της οργής, με αυτό της οικειότητας, που τελικά υπερισχύει.

Αν αναζητήσει κανείς επιστημονικά την απάντηση, θα δει πως ο ύπνος διακρίνεται από τέσσερα διαφορετικά στάδια, στο καθένα από τα οποία γίνονται διαφορετικές εγκεφαλικές διεργασίες. Η συναισθηματική ισορροπία κι εναλλαγή, που σχετίζεται με όλες τις σκέψεις που κάναμε μέσα στην μέρα κι εν προκειμένω με τη σκέψη να τα κάνουμε γυαλιά καρφιά με το ταίρι μας, ανήκει στην τέταρτη ζώνη ύπνου, τη ζώνη REM. Στο στάδιο αυτό μεταβιβάζονται όλες οι συναισθηματικές εμπειρίες και σκέψεις, ή αλλιώς μεταπηδήσεις. Δηλαδή ενώ ήμουν ήρεμος ξαφνικά τσαντίστηκα, ή το αντίθετο. Όλα αυτά φιλτράρονται, μέσα από ένα λεπτό στρώμα στον εγκέφαλο ενώ βρισκόμαστε σε κατάσταση ύπνωσης και τελικά συγκρατούμε αυτά που φαίνεται να είναι σημαντικότερα. Αυτά που ο εγκέφαλός μας κατά τη διάρκεια ενός συμβάντος, αποδίδει μεγαλύτερη βαρύτητα, ώστε μετέπειτα να συγκρατήσει.

Και σε μια τυπική μετάφραση, ξεπερνούμε νοητά τα νεύρα μας και σφίγγουμε ή χωνόμαστε στην αγκαλιά του ανθρώπου που αγαπάμε, γιατί γνωρίζουμε πως η σύγχυση δεν είναι καθοριστική. Το σώμα μας και το μυαλό μας λειτουργεί μηχανικά θα λέγαμε, όταν ο εγκέφαλος στέλνει συγκεκριμένα μηνύματα που μετατρέπονται σε κινητικές εντολές. Έχοντας συνηθίσει ν’ αγαπάς και ν’ ανοίγεσαι σε κάποιον, είναι αδύνατο να απενεργοποιήσεις έναν τέτοιο μηχανισμό μάθησης-μνήμης για έναν έντονο διάλογο, καυγά, και πάει λέγοντας. Ο εγκέφαλός μας πορεύεται με τις εικόνες, τους ήχους και τις μυρωδιές που προδίδουν ασφάλεια, ώστε να μπορούμε να ξεχωρίσουμε όταν χρειάζεται, ποια ερεθίσματα θέλουμε να απομακρύνουμε.

Αυτή η αντίδραση στον ύπνο μας λοιπόν, θα λέγαμε πως προδίδει τα κατάλληλα σημάδια, ώστε το επόμενο πρωί που ίσως ξυπνήσετε αγκαλιασμένοι τα νεύρα σας να φανούν λίγο πιο ασήμαντα. Επιστημονικά μπορούμε να βασιστούμε σε νευροδιαβιβαστές και μνήμη REM. Συναισθηματικά στη δύναμη που αποκτά η οικειότητα συνδυαστικά με την ερωτική έλξη δύο συντρόφων. Συνδυαστικά, θα πούμε πως ο εγκέφαλος υπαγορεύει, και το κορμί υπακούει πιστά και τυφλά. Αξίζει να παρατηρήσουμε τη στάση μας σε στιγμές που είμαστε στα μαχαίρια με το έτερον ήμισυ, καθώς αν όχι σε όλες τις περιπτώσεις, στις περισσότερες αυθόρμητα βρισκόμαστε κάπου κοντά του στον χώρο. Άσχετα αν υποκρινόμαστε οσκαρικά με το κεφάλι γυρισμένο από την άλλη μεριά.

Το ζητούμενο είναι να συνειδητοποιήσουμε πως τ’ αφανή σημάδια στην συμπεριφορά μας, δείχνουν συνήθως τον δρόμο για το πρόβλημα που καλούμαστε να λύσουμε. Η αυθόρμητη αντίδραση μάς λύνει τα χέρια σε όλα τα “τώρα τι κάνω”. Κι όσο ασυναίσθητα κολλάτε ο ένας πάνω στον άλλον, οι φωνές σας μάλλον περισσεύουν. Να κοιμάστε καλά, και trust your gut.

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!