Ένα αρνητικό σενάριο που μπορεί να επιβεβαιωθεί σε μια ερωτική σχέση είναι αυτό της απιστίας. Για πολλούς, η απιστία συνεπάγεται την άμεση λήξη της σχέσης, το ξέσπασμα από μέρους τους και μια ευκαιρία για νέα αρχή. Δυστυχώς, δεν είναι πάντα τόσο εύκολα τα πράγματα, αν και πολύ θα θέλαμε. Για κάποιους, ναι μεν η σχέση τελειώνει, αλλά δεν είναι τόσο απλό να προχωρήσουν παρακάτω. Ξεκινά, λοιπόν, μια περίπλοκη περίοδος, με κύριο γνώρισμα την ψυχική επιβάρυνση αυτού που υπέστη την απιστία, καθώς αυθόρμητα περισσότερο του βγαίνει ένα ταπείνωσης παρά θυμός και αδιαφορία. Σε αυτή τη φάση, ίσως εμφανιστούν συμπτώματα μετατραυματικού στρες.
Τι είναι όμως το μετατραυματικό στρες; Από ψυχολογικής απόψεως, συνδέεται με το να βιώσει κανείς ένα τραυματικό γεγονός, για το οποίο είναι εντελώς απροετοίμαστος ή -στην περίπτωση αυτή- ανυποψίαστος. Τα χαλαρά αντανακλαστικά του ανθρώπου στην ανακοίνωση πως επί του πρακτέου έχει προδοθεί από κάποιον που αγαπά και εμπιστεύεται υφίστανται βαρύτατους κραδασμούς και κλονίζονται οι ψυχικές του αντοχές, ακόμα κι αν αυτό δε γίνεται εμφανές απευθείας. Στην προσπάθειά του να διαχειριστεί έναν πόνο μεγάλο και ξαφνικό, θα λέγαμε πως καλείται να κατευνάσει ένα σοκ που διαταράσσει τη ρουτίνα του και φέρνει τα πάνω κάτω στα συναισθήματά του. Η αρχική αντίδραση δύναται να είναι ένα ψυχικό μούδιασμα που έχει να κάνει με την άρνηση του συναισθήματος που προκαλείται. Δηλαδή, το άτομο παρακολουθεί αυτά που του συμβαίνουν, αλλά νιώθει σαν να τα βλέπει από μακριά, ως παρατηρητής. Συναισθήματα άγχους, κατάθλιψης, ακόμα και ενοχής, κάνουν την εμφάνισή τους. Ο απατημένος νιώθει σαν να φταίει ο ίδιος που δέχτηκε το κέρατο κι όχι το πρόσωπο που εξαπάτησε έναν άνθρωπο -αν όχι δύο- και πάει λέγοντας.
Άνθρωποι που έχουν βιώσει παρόμοια εμπειρία είναι πιθανό στη θολούρα της ανάμνησης να αποφεύγουν πεισματικά την παραμικρή αναφορά στο γεγονός, σε εικόνες και ήχους που θυμίζουν το πρόσωπο, από το όνομα της πρώην σχέσης μέχρι το τραγούδι που μπορεί να άκουγαν μαζί. Τέτοιες μικρές λεπτομέρειες για κάποιον που πονά και βράζει, μάλλον μοιάζουν με το να ρίχνεις οινόπνευμα σε ανοιχτή πληγή και η αλήθεια είναι πως τσούζει πολύ, όπως κι αν διαλέξει κανείς να το παρουσιάσει. Ακόμα κι αν θέλουμε να πείσουμε πρώτα τον εαυτό μας και μετά τους άλλους πως είμαστε συμφιλιωμένοι με το γεγονός, μπορεί να παρατηρήσουμε πως μας λείπει πια το ενδιαφέρον να κάνουμε πράγματα που κάναμε παλιά και μας έκαναν χαρούμενους. Με άλλα λόγια, ενώ θέλουμε να στηρίξουμε πως όλα μέσα μας κυλούν φυσιολογικά, δεν μπορούμε να το επιβεβαιώσουμε με τη στάση μας. Κάτι τέτοιο δικαιολογείται απόλυτα, αν σκεφτεί κανείς πως υπάρχει ένα αίσθημα ματαιότητας γύρω από τη συνειδητοποίηση πως δε μας αγάπησαν όσο αγαπήσαμε εμείς. Μετά από μια τέτοια αλήθεια, ίσως όλα γύρω μας να χάνουν τη σημασία τους, ακόμα κι αν αυτό είναι μια πλάνη που δημιουργεί στο μυαλό μας ο πόνος. Στατιστικά, φαίνεται πως οι γυναίκες βιώνουν πιο έντονα αυτού του είδους το μετατραυματικό στρες.
Η απιστία ίσως συνδέεται με πολλά κεφάλαια της ανθρώπινης συμπεριφοράς που χρήζουν παρατήρησης και εξήγησης. Αξιοσημείωτο είναι πως άνθρωποι που την έχουν βιώσει στο πετσί τους, δε διστάζουν να απιστήσουν σε βάρος άλλου. Άλλοι πάλι την εφαρμόζουν ελαφρά την καρδία, με το πρόσχημα του αλατοπίπερου, σαν να έχουν τεράστιο κενό ενσυναίσθησης, ειδικά απέναντι σε ανθρώπους με τους οποίους μοιράζονται σώμα και καρδιά.
Όπως και να ‘χει, το στοίχημα σε αυτές τις περιπτώσεις φαίνεται να είναι πολύπλευρο, μα αξίζει τον κόπο να το κυνηγήσει κανείς. Πρώτα απ’ όλα, είναι σημαντικό να κάνουμε αγώνα ώστε να μη μαστιγώνουμε τον εαυτό μας όταν πληγωνόμαστε, σαν να πρόκειται για δικό μας λάθος. Δεύτερον, μετά από κάθε μεγάλο σοκ, έρχεται η συμφιλίωση με ό,τι έγινε, πέρασε και τελείωσε. Και αν χάσαμε κάποιον που χρησιμοποίησε την αγάπη μας με λάθος τρόπο, είναι κρίμα να πιστεύουμε πως οποιοσδήποτε άλλος μας πλησιάσει θα αφήσει πίσω του καμένη γη. Η τραυματική εμπειρία θα μπει σε διαφορετικό κουτάκι στο κεφάλι μας, αυτό της ανάμνησης, όταν δούμε καθαρά πως ο έρωτας υπάρχει και θα έρθει να μας βρει τη στιγμή που πρέπει. Ένας ψυχολόγος μπορεί αυτή τη συλλογιστική να την ονόμαζε μετατραυματική ανάπτυξη, όπου βλέπουμε θετικές προοπτικές γύρω από ένα συμβάν το οποίο για κάποιο διάστημα μάς σημάδεψε και μας άλλαξε. Εγώ θα πω απλώς πως πρόκειται για έναν ακόμα κύκλο που η ζωή θα κάνει χωρίς να βγούμε χαμένοι, αφού απλώς θα πάμε ένα βήμα παραπέρα.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Αλίκη Μουσμούλα
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
