Ένστικτο. Η αρχή των πάντων αν πρέπει να βρεις ένα σχοινί να πιαστείς, προκειμένου να ψυχολογήσεις αυτούς που αγαπάς. Να δουλέψεις μέσα σου αν εκείνη η φωνούλα που λέει τα δικά της σε οδηγεί τελικά σωστά. Γιατί αν το μαύρο το βλέπεις άσπρο, σίγουρα ήρθαν στιγμές που μέσα σου ψιθύριζε την αλήθεια, αλλά για χίλιους δυο λόγους επέλεξες να της πεις να σκάσει. Γιατί αν πρέπει να μιλήσουμε για σχέσεις, ακόμα και στις καλές τους φάσεις, δίχως να υπάρχει πρόβλημα, αφήνουμε κάτι να μας κινεί, κάτι που να επιβεβαιώνει αυτό το γνωστό «το νιώθω».
Μιλώντας τώρα για πονεμένους, το νιώθεις άραγε το κέρατο; Διότι διόλου ασυνήθιστο, σε σχέσεις καλά στημένες κι οχυρωμένες, με πλέγμα ασφάλειας να φυτρώσει. Κι όσο κι αν δε θέλει κανείς να το πιστέψει, σημάδια που το προδίδουν υπάρχουν και πριν αποκαλυφθεί η αμαρτία. Άλλωστε είναι δεδομένο σχεδόν, πως ο ένοχος καμιά φορά λάμπει σαν τη μύτη του Ρούντολφ από μακριά. Στο ερωτικό κομμάτι αρχικά, που νομίζουμε πως αλλάζει ριζικά άπαξ και μπει τρίτος ανάμεσα, ίσως επικρατεί μια ασάφεια. Δε σημαίνει δηλαδή, πως σε ζευγάρια που ο ένας εκ των δύο ξενοπηδάει, δεν κάνει σεξ και με τον σύντροφό του. Αλλάζοντας όμως η συνθήκη κι ο τρόπος σύνδεσης μεταξύ των δύο, αφού μπει ο τρίτος στο παιχνίδι, είναι αναμενόμενο ν’ αλλάξει και ο τρόπος που θα λειτουργούν στο κρεβάτι.
Δε σε κοιτάει τόσο στα μάτια, δεν έχει την ανάγκη να επικοινωνείτε όσο είστε γυμνοί κι αγκαλιά. Η διαδικασία αποκτά μια γεύση λίγο σαν κονσέρβα. Τυποποιημένη, γνώριμη, με το μυαλό του ενός, μάλλον, να βρίσκεται κάπου πολύ μακριά. Δεν έχουν όλα τη γεύση που είχαν πριν, της αρχής, που ένιωθες πως λίγο ανατριχιάζεις όταν σε πιάνει να σε φιλήσει. Η σωματική σας επαφή δεν είναι αρκετή ώστε να φέρει πληρότητα. Αυτό που κάποτε ήταν δικό σου, πια απλώς υπάρχει στον χώρο κι ας κοιμάστε μαζί.
Και θα μου πεις, λογικό ρε αδερφάκι μου, θα φύγουν τα μέλια κάποια στιγμή. Σίγουρα, όχι όμως το μεράκι του ενός για τον άλλον. Δεν ξέρω ποιος χαρακτηρισμός αρμόζει στην περιγραφή της κατάστασης, πέρα από το “χλιαρό”. Χλιαρά αγγίγματα, που γίνονται για να γίνονται. Χλιαρό σεξ που μπορεί να μη στερείται συχνότητας, στερείται όμως ουσίας. Εξίσου βαρετό, αν θες τη γνώμη μου. Ένα κλίμα τόσο αναμενόμενο, αν πετάξεις από πάνω του το πέπλο του τρίτου προσώπου. Ίσως από την άλλη, η αλλαγή στη συμπεριφορά ενός από τους δύο στη σχέση, να σχετίζεται με αιτίες παντελώς διαφορετικές. Κι ίσως, κι εγώ που τα γράφω όλα αυτά, να λέω μαλακίες. Αλλά η απάντηση βρίσκεται πάλι στο ίδιο σημείο.
Εσύ που τα διάβασες τώρα, αν κάπου ένιωσες να σφίγγεσαι, αν κάπου ταυτίστηκες, ψάξου. Το κέρατο έχει μια μαγική ιδιότητα, έρχεται και κάθεται σαν ύφασμα μεταξωτό. Μπορεί να ταιριάξει παντού, να κρυφτεί πίσω από τα πιο έξυπνα ψέματα και να σε μετατρέψει στο κορόιδο του αιώνα. Δε νοείται όμως, ζώντας μ’ έναν άνθρωπο, δίνοντας το σώμα και την ψυχή σου σ’ αυτόν, κάποια φανερά και μη σημάδια να μην μπορείς να τα ερμηνεύσεις. Οι σχέσεις έχουν πάντα μέσα τους την παγίδα του υπεράνω πάσης υποψίας. Να μη φανείς κατίνα, να μη γίνεις μαλάκας που υποψιάζεσαι τέτοια πράγματα- ούτε κατά διάνοια. Μ’ εκείνη τη φωνούλα όμως τι έγινε; Μάθαμε τι είπε;
Συντάκτης: Αλίκη Μουσμούλα
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
