«Ξεκινήσαμε κάτι χαλαρό, βρισκόμαστε μια στο τόσο και περνάμε καλά.» Αυτό ήταν το πλάνο κι ήσουν σίγουρος πως θα το τηρήσεις. Τελικά αυτό το «περνάμε καλά» μετατράπηκε σε κάτι πιο συχνό, πιο ευχάριστο και σταθερό, μέσα στην όλη αστάθειά του. Κι από εκεί που ένας ύπνος ήταν αδιανόητο να συμβεί, έγινε κανόνας. Από εκεί που βλέπατε ο ένας τον άλλον μόνο ανάσκελα, γνωρίστηκαν ως κι οι παρέες σας. Με λίγα λόγια από τα one night stands βρεθήκατε σε σχέση χωρίς καν να το συνειδητοποιήσετε.
Εκεί αρχίζει ένα μπέρδεμα. Όχι τόσο πρακτικό, όσο συναισθηματικό. Μια αλλόκοτη, άβολη αίσθηση πως αλλού πατάς κι αλλού βρίσκεσαι και μάλιστα δεν είχες υπολογίσει καθόλου το βήμα σου αυτό. Λογικό θα μου πεις, αφού γι’ αλλού ξεκίνησες και σ’ άλλη πόρτα σ’ έφεραν τα βήματά σου. Μπροστά σου απλώνεται μια δέσμευση που ούτε υπολόγισες, ούτε κυνήγησες, ούτε είχες σκεφτεί πως μπορεί να θέλεις. Κι ίσως η χαλαρότητά σας αυτή είναι που την έφερε τόσο αβίαστα ανάμεσά σας.
Σε αυτές τις περιπτώσεις αισθανόμαστε πως παίζουμε τον ρόλο που μας έχει δοθεί λάθος, με κίνδυνο να τα κάνουμε και σκατά στο τέλος. Γιατί απλούστατα, στο περιστασιακό έχεις μια φαινομενική άνεση, που σε κάνει να κινείσαι σχετικά πιο ελεύθερα, αφού βαθιά μέσα σου δε σε νοιάζει και τόσο αν θα πληγώσεις, αν θα φερθείς και λίγο σαν μαλάκας απέναντι σ’ αυτόν που κοιμάται μαζί σου. Δε δίνεις αναφορά, μπορείς να πατήσεις πόδι όταν νιώσεις πως οι ερωτήσεις κι οι απαιτήσεις ξεφεύγουν. Έχεις σαν να λέμε και το μαχαίρι και καρπούζι. Η συνθήκη αυτή φαίνεται ιδανική όταν δεν ξέρεις τι θες, αλλά γουστάρεις κι αυτό το ντεμί, που δεν ξέρεις πώς θα σε βρει την επόμενη μέρα. Πού να φανταστείς πως η επόμενη μέρα όμως, ίσως έρθει μ’ ένα «μαζί» όλο δικό σου;
Εκεί αρχίζει το παράλογο που λέγαμε. Δεν ξέρεις πώς να φερθείς σ’ αυτόν που κάποτε θεωρούσες ασήμαντο μέσα σου. Σε παίρνουν και σε πετούν στα βαθιά της συνειδητοποίησης κι ενώ μέχρι χθες μπορεί να λειτουργούσες άψογα κι εντελώς φυσικά εντός της σχέσης που σιγά-σιγά διαμορφωνόταν, τώρα που ξέρεις τι συμβαίνει είναι σαν να ξέχασες να κολυμπάς. Τι να πεις, πώς να το πεις; Φοβάσαι πως πρέπει να επανορθώσεις για την πρώην αδιαφορία σου, να πάρεις πίσω όλα εκείνα τα χαλαρά που είπες πριν, αφού πια τα θεωρείς καραγκιοζιλίκια σε σύγκριση όσα νιώθετε. Καταλαβαίνεις ότι νιώθεις περισσότερα ακόμα κι από τον τρόπο που έρχεστε σε επαφή. Γιατί απλώς απογειώνεται. Το κρεβάτι ήταν κι είναι υπέροχο, δεν αλλάζει η ποιότητα, μόνο που τώρα προστίθεται άλλη κάψα, μια ανάγκη να το ζήσεις και για τους δυο μαζί.
Η παγίδα είναι πως δεν υπάρχει χρυσή τομή ή λύση. Το σωστό και το πρέπον έχει ήδη βρεθεί, εφόσον έχει προστεθεί το συναίσθημα. Η βασική μεταβλητή που μετατρέπει το άσπρο σε μαύρο. Επομένως, τον μεγάλο γρίφο σχεδόν τον έχουμε λύσει. Έχεις περάσει από τη μια όχθη στην άλλη, έχεις παρατήσει το «σχεδόν» και διάλεξες το «μαζί». Η αρχή της διαύγειας αυτής θα είναι άβολη, θα σας βρίσκει σε μια κατάσταση που θα φαίνεται ότι γνωρίζεστε πάλι από την αρχή. Δυο άγνωστοι που στην πραγματικότητα τώρα βλέπουν ο ένας το πρόσωπο του άλλου. Κι όσο επιλέγετε να το βλέπετε ως ευκαιρία κι όχι ως ξεβόλεμα, μόνο πιο κοντά θα έρχεστε.
Τα πράγματα είναι απλά όταν τα βλέπουμε απλά και το ίδιο ισχύει και στον έρωτα. Στην προκειμένη η τύχη σας χαμογέλασε πονηρά κι έξυπνα. Ο γρίφος θα λυθεί όταν προχωρήσεις με σίγουρα βήματα, χωρίς αμφιβολίες. Οι σχέσεις θα προχωράνε κανονικά κι ομαλά κι οι παλιές εμπειρίες δυο ανθρώπων μπορούν ν’ αντικατασταθούν από νέες, πιο μοναδικές κι ευχάριστες. Και ναι, είναι πιθανό ο άνθρωπος που κάποτε βρισκόσασταν μονάχα για ένα κρεβάτι, να έχει πτυχές που σου ταιριάζουν σε πολλά άλλα έξω από αυτό. Και δεν υπάρχει αμηχανία, δεν υπάρχει φταίχτης. Υπάρχετε εσείς πια και το καταφέρατε ίσως κι άθελά σας.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Αλίκη Μουσμούλα
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
