Αν παρατηρήσουμε τον εαυτό μας από απόσταση, ίσως βγάλουμε το συμπέρασμα πως κάποιες φορές αλλιώς μας θυμόμαστε στο παρελθόν κι αλλιώς είμαστε στο τώρα. Σε ό,τι αφορά στις σχέσεις, δύναται να αλλάζουμε στάση με βάση τις επιτυχίες ή τις αποτυχίες μας, καθώς και τα κίνητρα που μας οδηγούν στον εκάστοτε άνθρωπο. Σε αυτή τη λογική, ίσως πρέπει να αναλογιστούμε πώς λειτουργούμε όταν πραγματικά μας ενδιαφέρει κάποιος -και περιμένουμε διάρκεια και εξέλιξη σε ό,τι έχουμε μαζί του- και πώς φερόμαστε όταν απλώς θέλουμε να περάσουμε τον χρόνο μας.
Η αλήθεια είναι πως σε περιστασιακές επικοινωνίες, στο πλαίσιο του φλερτ, η ψυχολογία είναι εντελώς διαφορετική. Μιλάς με άνεση και σαρκάζεσαι πιο εύκολα, δε σκέφτεσαι μήπως ντροπιαστείς, ίσως γιατί βαθιά μέσα σου υπερισχύει η γνώμη που έχεις εσύ για τον εαυτό σου και όχι αυτή που θα σχηματίσει ο συνομιλητής σου. Η επίγνωση πως μια κατάσταση δεν έχει μέλλον συνεπάγεται συχνά και την απουσία αμηχανίας. Εμφανίζεσαι στην πιο ειλικρινή σου μορφή, με αυξημένη αυτοπεποίθηση, εφόσον δε νοιάζεσαι για την κατάληξη, αλλά μονάχα για το παιχνίδι.
Τέτοιες περιπτώσεις, ενίοτε κάνουν καλό. Νιώθεις πιο σίγουρος για σένα, πιο έτοιμος να διεκδικήσεις, να σαγηνέψεις -κι ας μην οδηγήσει κάπου. Δεν είναι λίγες οι φορές που νιώθεις πως γουστάρεις να ρίξεις δίχτυα, αλλά όταν φτάνεις ένα βήμα πριν το ψητό, δεν προχωράς το μεταξύ σας. Είναι ευλογία πού και πού να μην περιμένεις τίποτα από τον άλλον, να λείπουν οι προσδοκίες απ’ το πρόσωπο. Το να μην κάνεις σχέδια για το μέλλον σας, ξεκάθαρα σε απελευθερώνει. Γνωρίζεσαι ξανά με τον εαυτό σου και σταδιακά αναπτύσσεις μια σιγουριά που δεν είχες εξαρχής. Κάθε εμπειρία προσθέτει ένα λιθαράκι στο πώς διαχειρίζεσαι τις μελλοντικές σου σχέσεις. Στην προκειμένη, λοιπόν, το φλερτ σού χαρίζει χαρά, σου προσφέρει την αίσθηση πως είσαι επιθυμητός, και ίσως και την ευκαιρία να ξεκολλήσεις από το κλισέ πως κάθε γνωριμία πρέπει να συνοδεύεται απ’ το τρίπτυχο «σε είδα, σ’ ερωτεύτηκα, κοιμόμαστε και ξυπνάμε μαζί».
Υπάρχει και το σενάριο, βέβαια, μια τέτοια συνθήκη, να αποδειχθεί στρεσογόνα στην πορεία, με τη σκέψη πως αρχίζεις να δίνεις στον άλλο ελπίδες ή να βλέπεις την κατάσταση αλλιώς. Σε κάθε περίπτωση, δεν είναι σκοπός σου να πληγώσεις κανέναν, να γίνει κάποιος καβάτζα σου ή να τονώσεις τον εγωισμό σου. Και είναι σημαντικό όταν ξέρεις τι θες και όταν δεν περιμένεις κάτι, να το γνωστοποιήσεις και στην άλλη πλευρά. Λειτουργούν μια χαρά τα φλερτ χωρίς δεσμεύσεις κι υποσχέσεις, αρκεί να το θέλουν και να το έχουν συμφωνήσει κι οι δύο.
Ο έρωτας και το φλερτ προϋποθέτουν ερωτισμό, τη συνειδητοποίηση -πρώτα από τη δική μας πλευρά- του ποια είναι η ταυτότητά μας μέσα σε αυτό, του πώς μας αρέσει να επικοινωνούμε και να ερχόμαστε κοντά με τους άλλους. Για να τα αντιληφθούμε όλα αυτά, χρειάζεται να δοκιμάσουμε. Δεν είναι απαραίτητο όλα να ξεκινούν με πλάνο και σκοπό. Θα έρθει κάποια στιγμή η μιζέρια να τα θάψει. Ξεκινάμε με τη λογική πως θα ξεδιπλωθούμε και θα πλησιάσουμε έναν άνθρωπο να του πούμε μια κουβέντα -όχι απαραίτητα φιλική- χωρίς φόβο μην καταπιούμε τη γλώσσα μας.
Αν υπάρχει τρόπος να το εξηγήσουμε πιο απλά, θα λέγαμε πως μοιάζει με αυτό που μας έλεγαν όταν ήμασταν μικρά για το ποδήλατο, πως όσο δεν κάνεις, τόσο το ξεχνάς. Όσο λιγότερο σκαλίζεις τις ικανότητές σου στο φλερτ, τόσο πιο πολύ θα νιώθεις κουμπωμένος. Απλά και όμορφα. Την επόμενη φορά που θα αναρωτηθείς πού πάει το μεταξύ σας και γιατί συνεχίζεις το παιχνιδάκι, αφού κανείς από τους δυο σας δεν το κυνηγάει, την απάντηση μπορεί να την έχεις έτοιμη. Ερωτισμός κρύβεται παντού, ακόμα και στα τυπικά, σε αυτά που θεωρούμε ανούσια. Για να τον ανακαλύψουμε, πρέπει να απενοχοποιήσουμε τη στάση μας, να το δούμε σαν μια εμπειρία που στο τέλος θα μας κάνει λίγο πιο ικανούς παίκτες.
Συντάκτης: Αλίκη Μουσμούλα
Επιμέλεια κειμένου: Ζηνοβία Τσαρτσίδου
Επιμέλεια κειμένου: Ζηνοβία Τσαρτσίδου
