«Με είδες, σε είδα, γνωριστήκαμε.» Και σαν να φάνηκε μια σπίθα που προμήνυε αυτό το πολυπόθητο “σε γουστάρω”, που μαγικά μετατρέπει τις συζητήσεις σε ωραίες μάχες κατάκτησης. Εντυπώσεις που ανταλλάσσονται και πλανώνται στον αέρα, βλέμματα που εννοούν πολλά περισσότερα από αυτά που νομίζουμε και σπόντες που αν ο παραλήπτης αξιολογήσει κατά πώς τους πρέπει, θα έχετε φτάσει σ’ ένα αποτέλεσμα πολύ σίγουρο. Ή που θα πέσεις δηλαδή με την κατάκτηση, ή που θα έχεις ρίξει τον άλλον. Από ‘κει και πέρα όμως, φαίνεται η μαγκιά στο παιχνίδι. Εκεί θα δούμε αν η σπίθα αξίζει να μείνει ζωντανή, ή αν πρόκειται για ένα ακόμα πυροτέχνημα, έτοιμο για το καλάθι των αποτυχιών μας.
Διεκδικούμε ακόμα κι όταν το αντικείμενο του πόθου μας, καίγεται για μας και το ξέρουμε; Αρχικά είναι πολύ σημαντική η συμμετοχή του μυαλού στο παιχνίδι. Παθαίνεις εμμονή όταν παλεύεις να κερδίσεις τον άλλον, το μυαλό σου ψάχνει τρόπους να τσιγκλίσεις, να ενοχλήσεις, να προκαλέσεις, να κάνεις ό,τι καραγκιοζιλίκι θα κορόιδευες σε άλλη περίπτωση, με στόχο την ανταπόκριση. Το κατά πόσο θα βρεις δεύτερες σκέψεις δρόμο σου, θα καθορίσει και τη θέληση που θα δείχνεις. Μπορεί και να σε πεισμώσουν και να θελήσεις να διώξεις κάθε αμφιβολία, παίζει και να σε ξενερώσουν τελείως. Από την άλλη, μια επιτυχία που θα έρθει ανέλπιστα γρήγορα, ίσως και να λήξει το παιχνίδι πριν καν αρχίσει.
Αν πάμε στο στάδιο αμέσως μετά την κατάκτηση, ίσως δούμε πως σ’ ένα πλαίσιο πιο γενικό, το φλερτ παύει να είναι τόσο συχνό κι η ανάγκη διεκδίκησης μειώνεται. Σφάλμα που αποτελεί τις πιο συχνές αιτίες για να ξενερώσει ένας εκ των δυο στο ζευγάρι, αφού αρχίζει και νιώθει δεδομένος σε μια θέση που του φαίνεται μίζερη, ενώ δε θα έπρεπε. Δε θα κάνεις τα ίδια κολακευτικά σχόλια, δε θα ζηλέψεις για χαζομάρες, ούτε θα έχεις την ίδια αγωνία για το πού είναι και τι κάνει, με την ασφάλεια ότι στο τέλος της ημέρας, στην αγκαλιά σου θα βρεθεί. Κούνια που σε κούναγε. Και σένα, και μένα κι όποιον άλλον πέφτει σ’ αυτή την παγίδα.
Το μέγιστο αφροδισιακό σε μια σχέση είναι να ρέει η ένταση κι ο αυθορμητισμός στον βαθμό που τους επιτρέπεται. Πώς να μείνει ζωντανός ο θαυμασμός ανάμεσά σας αν με την πρώτη ευκαιρία δεν το ανοίγεις το ρημάδι να τον εκφράσεις; Να πεις στον άλλον πόσο όμορφος ή σέξι είναι, να υποσχεθείς ό,τι σκέφτεσαι για μετά; Τι συμβαίνει και παύει ο ένας να χουφτώνει τον άλλον σαν έφηβοι που τώρα ερωτεύτηκαν πρώτη φορά; Γιατί ναι, πολύ ωραίο να ξέρεις πως θα κοιμηθείτε μαζί το βράδυ, αλλά αν σας καλύψει αυτό το συννεφάκι του αναμενόμενου, πώς το διώχνετε; Κρίμα δεν είναι μια σχέση να μπαίνει στον αυτόματο πιλότο πριν καν έρθει η ώρα της και μετά να απορούμε κιόλας που τα κάναμε σκατά; Ρωτάω.
Η εξήγηση, ίσως βρίσκεται στο γεγονός πως αν επιζητούμε την ασφάλεια, το δέσιμο με το άτομο που τόσο κυνηγήσαμε πριν το κάνουμε δικό μας, είναι σαν να απολαμβάνουμε μετά τη νίκη μας. Θεωρούμε αποδεκτή αλήθεια πια πως το ταίρι μας βρήκε τη θέση που του ανήκε κι αυτή είναι δίπλα μας. Και πράγματι, καλά όλα αυτά, μα η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση κι απαιτεί χειρισμούς έξυπνους, που θα σας υπενθυμίζουν πως γνωριστήκατε για να είστε πρωτίστως εραστές και μετά όλα τα άλλα. Η κατάκτηση δε θα έπρεπε να σταματά ποτέ, αν θέλαμε έστω και σ’ ένα μικρό βαθμό να λέμε πως έχουμε εξασφαλίσει μια θέση στέρεη, πλάι στην καψούρα μας. Το παιχνίδι μένει ζωντανό για να θυμάται ο ένας τους λόγους που ερωτεύτηκε τον άλλον κι ο κύκλος να συνεχίζει σε ρυθμούς εύθυμους. Ακόμη και να τελειώσει το μεταξύ σας, θα είναι μια μικρή νίκη ο λόγος να απέχει πολύ από το βάλτωμα, από τη ρουτίνα που σκότωσε ό,τι χτίσατε. Ένα μυαλό το έχουμε, ας το κάψουμε για τους σωστούς λόγους, μαζί με αυτούς που γουστάρουμε και μας γουστάρουν.
«Ή είμαι ερωτευμένη και δυστυχώ με τρόπο αστείο, ή είμαι λογική και πλήττω θανάσιμα.» Μαλβίνα Κάραλη
Συντάκτης: Αλίκη Μουσμούλα
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
