Σεισμός στην Τουρκία: Πώς μπορούμε να βοηθήσουμε;

Μέρες σαν τη χθεσινή, μας πείθουν πως τελικά τα πάντα δύναται ν’ αλλάξουν δραματικά προς το χειρότερο, πραγματικά μέσα σε μια στιγμή. Η Τουρκία, βρέθηκε αντιμέτωπη μ’ έναν από τους μεγαλύτερους σεισμούς των τελευταίων δεκαετιών, ύψους 7,8 Ρίχτερ, με επίκεντρο την πόλη Γκαζιαντέπ. Ο σεισμός έχει επηρεάσει δέκα επαρχίες γύρω από την περιοχή, ενώ έγινε αισθητός σε Λίβανο, Κύπρο, Συρία, Αρμενία, Γεωργία. Αργότερα, ακόμα μια ισχυρότατη, φονική σεισμική δόνηση ύψους 7,5 Ρίχτερ, χτυπά ξανά τη χώρα.

Από νωρίς, ο πρωθυπουργός της χώρας, Ταγίπ Ερντογάν, ανακοίνωσε πως οι νεκροί μέχρι στιγμής ανέρχονται στους 1.014, ενώ άλλοι 320 άνθρωποι βρήκαν τραγικό θάνατο στη Συρία. Οι τραυματίες είναι εκατοντάδες, κι όσο η ώρα περνά τα νούμερα δυστυχώς είναι υψηλότερα κάνοντας λόγο πια για πάνω από 5.000 άτομα. Κάτω από τα συντρίμμια, χιλιάδες άνθρωποι βρίσκονται εγκλωβισμένοι με την ελπίδα να τα καταφέρουν να κρατηθούν στη ζωή. Οι εικόνες που μας μεταφέρουν τη στιγμή του σεισμού, που διήρκεσε ένα ολόκληρο λεπτό, δείχνουν κτίρια να καταρρέουν σαν χάρτινοι πύργοι, αστραπιαία θα έλεγε κανείς. Εικόνες και σκέψεις, που δύσκολα αντιλαμβάνεσαι πως ανήκουν στην πραγματικότητα. Δύσκολο να δεχτείς πως από τη μια στιγμή στην άλλη, χιλιάδες ζωές χάνονται, πως αυτά που μέχρι χθες θεωρούσαμε μεγαλειώδη, σημαντικά, ξαφνικά μοιάζουν τόσο ανούσια μπροστά στο μέγεθος της καταστροφής. Άνθρωποι μέχρι χθες, μέσα στα σπίτια τους καβγάδιζαν, αγκαλιαζόντουσαν, έπαιζαν με τα παιδιά τους κι ίσως οι έγνοιες τους να ήταν μικρές κι αδιάφορες. Μέχρι χθες, ξυπνούσαν με την ανάγκη να κυνηγήσουν όνειρα. Σήμερα, απλώς ελπίζουν στη ζωή. Σήμερα, βλέπουν την κόλαση μπρος στα μάτια τους.

Creator: UMIT BEKTAS | Credit: REUTERS

Γιατί πρώτα από κάθε άλλη σκέψη, η ανθρώπινη φύση μάς υπαγορεύει να νοιαστούμε για τον πόνο των ανθρώπων που τέτοιες στιγμές χάνονται, μένουν στον δρόμο, δε γνωρίζουν αν θα βρουν κάποιον δικό τους κάτω από τα χαλάσματα. Μετασεισμοί γίνονται συνεχώς, ο καθένας από αυτούς, τουλάχιστον 4 Ρίχτερ. Αν υπάρχει θεός λες, κάτι πρέπει να κάνει. Γιατί όλοι είμαστε τόσο ίδιοι κι αβοήθητοι μπροστά σε αυτές τις βουλές της φύσης, ισχυρότερης των πάντων. Μια συνειδητοποίηση βαθιά πραγματική, εν αντιθέσει με αδιανόητες ιδέες και ρήσεις, πως όλα αυτά αποτελούν θεομηνία για τον τουρκικό λαό, τιμωρία. Πως δεν αξίζουν βοήθεια- γιατί να την αξίζουν άλλωστε; Τι είναι αυτοί, σαν εμάς;

Creator: Sertac Kayar | Credit: REUTERS

Πρόκειται για σκέψεις τρομακτικές. Αν δε σε πιάνει ένα σφίξιμο στο στομάχι στο άκουσμα τέτοιων ειδήσεων, αλλά μια αίσθηση απάθειας, ή χαιρεκακίας, πόσο τραγικά είναι τα πράγματα μέσα μας; Η αλήθεια κρύβεται σ’ αυτό που σε πολλά θέματα αρνούμαστε να δούμε, κλείνουμε τα μάτια βάζοντας ως ασπίδες τις διαφορές μας. Το χρώμα μου, τη θρησκεία σου, τις γραμμές συνόρων που μας χωρίζουν, και στο μυαλό μας, τελικά μας διαφοροποιούν. Έρχονται στιγμές σαν αυτές, στιγμές που ούτε ο χειρότερός σου εχθρός δε θες να ζήσει κι όλα φαίνονται πολύ ανούσια, πολύ μεγαλύτερα από μας για να τα ελέγξουμε, Μια μάνα στο Ντιγιαρμπακίρ, δήλωσε πως περιμένει τους δυο γιους της να βγουν από τα συντρίμμια κι ελπίζει να είναι ζωντανοί. Και δακρύζεις επειδή η ιδέα σε ανατριχιάζει, η φρίκη της απώλειας σε κάνει να προσεύχεσαι σιωπηλά κι αυτή η μάνα κι όλοι οι άλλοι, να μη χρειαστεί να κλάψουν τους ανθρώπους τους.

Creator: UMIT BEKTAS | Credit: REUTERS

Θα μάθουμε τι σημαίνει ανθρωπιά λίγο καλύτερα, όταν αντικρίσουμε κατάματα το μέγεθος της δύναμής της. Ο Ερντογάν απηύθυνε διεθνή έκκληση βοήθειας, για αίμα, διασώστες, πυροσβέστες, σωστικά οχήματα. Κι οι χώρες σπεύδουν με τα μέσα που διαθέτουν, να δώσουν ό,τι μπορούν. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ανακοίνωσε τη συμβολή της χώρας μας με όλα τα μέσα, μέσω του κ. Λέκκα. Θυμάται κανείς μέχρι χθες τους λόγους διαμάχης γειτονικών χωρών, τις απειλές πολέμου, ή τη ρητορική μίσους που αναπαράγεται κατά καιρούς ανάμεσά μας, γιατί απλώς κάποιοι δεν είναι σαν εμάς, ή εμείς σαν αυτούς; Μάλλον όχι, γιατί δεν ισχύει. Δεν είμαστε τίποτα παραπάνω από ψυχές που ερχόμαστε σ’ αυτόν τον κόσμο με προορισμό να κάνουμε καλό. Άσχετα με το αν αυτός ο προορισμός για κάποιους αλλάζει, πρέπει να θυμόμαστε τον ρόλο μας ως άνθρωποι.

Η τραγωδία δε σβήνεται, τα γεγονότα δυστυχώς θα μείνουν ίδια. Κάθε φορά που θα βρισκόμαστε παρατηρητές σε τέτοια δράματα όμως, πρέπει να τοποθετούμε τους εαυτούς μας στη θέση αυτών που υποφέρουν. Κάτω από τον ίδιο θεό, όπως κι αν ο καθένας μας τον ονομάζει, καλούμαστε να ζήσουμε όλοι μαζί. Δεν έχει σημασία αν μοιάζουμε, αν ταιριάζουμε, αν μπορούμε να ταυτιστούμε με ό,τι θεωρούμε ξένο. Αξίζει να βγαίνει στην επιφάνεια σε τέτοιες ώρες  ατόφιο κι αληθινό το ανθρώπινό μας στοιχείο. Αυτό που αγαπά και νιώθει τον πόνο του απέναντι, που πονά μαζί του, που ξεχνά διαχωρισμούς και σύνορα, και δείχνει αλληλεγγύη. Όχι για το κοινότοπο της ιστορίας, πως θα μπορούσε ο καθένας να βιώσει τέτοια καταστροφή. Μα για την ουσία, που η ζωή μάς μαθαίνει με τον πιο άσχημο τρόπο καμιά φορά, πως μακριά από τη ζώνη ασφαλείας μας, είμαστε πλάσματα έρμαια της μοίρας μας. Τέτοιες ώρες, η σκέψη μας να συντροφεύει με κουράγιο κι ελπίδα για την αποφυγή του χείριστου. Είμαστε με την Τουρκία.

Η AFAD, ο Προεδρικός Οργανισμός Διαχείρισης Καταστροφών και Εκτάκτων Αναγκών, με ανάρτηση της στο Twitter, σημειώνει ότι μετά από την επιθυμία των πολιτών να στηρίξουν τα έργα που εκτελούνται στις επαρχίες που επλήγησαν από το σεισμό, όσοι θέλουν να βοηθήσουν εντός της χώρας μπορούν να στείλουν SMS (με κόστος 20 λίρες) στο 1866 πληκτρολογώντας «DEPREM» ή μπορούν να κάνουν δωρεά μέσω αριθμών τραπεζικών λογαριασμών (ethnos.gr):

There is a great demand from our citizens who want to support the works carried out in the provinces affected by the earthquake.

Citizens who want to help can send an SMS (costs 20TL) to 1866 by typing "DEPREM” or can make a donation through bank account numbers. pic.twitter.com/UGaOruabvz

— AFAD (@AFADTurkiye) February 6, 2023