Στο ίδιο έργο θεατές με την εξαφάνιση του Θύμιου

Ρίχνοντας μια ματιά σε όσα καθημερινά γινόμαστε παρατηρητές, θα έχουμε ίσως αντιληφθεί μια ακόμη θλιβερή εξαφάνιση ενός νέου άνδρα. Μια εξαφάνιση ανάμεσα σε πολλές που γνωστοποιούνται, με μια διαφορά αυτή τη φορά. Το ότι φαίνεται να γνωρίζουμε τον λόγο που ο Θύμιος, από τον Πύργο, αποφάσισε να σβήσει τα ίχνη του, να κρυφτεί, να χαθεί από προσώπου γης. Και πιθανότατα, η αιτία αυτή να βρίσκει αντίκρυσμα στον φόβο, στο μπούλινγκ, σε ακόμα μια απάνθρωπη πλευρά της ονομαζόμενης ανθρωπιάς μας.

Πιο συγκεκριμένα, η εξαφάνιση του Θύμιου Μπουγά από τον  Πύργο Ηλείας, έγινε γνωστή το βράδυ της 4ης Μαΐου, όπου έκτοτε τα ίχνη του  χάθηκαν. Πρόκειται για έναν άνδρα που αντιμετώπιζε προβλήματα υγείας, εξαιτίας ενός τροχαίου από το 2008. Το προβλήματα αυτά τον οδήγησαν στο να σιτίζεται και να μιλάει με μηχανική υποστήριξη, να κυκλοφορεί με μάσκα, γιατί όπως ο ίδιος υποστήριζε, δεν ήθελε να τρομάζει παιδιά και ηλικιωμένους με τη μορφή του. Από τα τοπικά μέσα της Αχαΐας δημοσιεύτηκαν παλαιότερα ρεπορτάζ που γινόταν έκκληση για βοήθεια, ώστε να έρθει σε επαφή με κάποιους γιατρούς, μήπως και καταφέρει να βελτιώσει την κατάστασή του, μιας και τα χρήματα που το κράτος του απέδιδε ήταν λιγοστά. Λιγοστά για να επιβιώσει, πόσω μάλλον να προβεί σε χειρουργεία κι ούτω καθεξής.

Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο, αναφέρεται πως η μέχρι τώρα στήριξη που λάμβανε δεν ήταν από την οικογένειά του σε τόσο μεγάλο βαθμό, αλλά από λίγους ανθρώπους που τον είχαν αγαπήσει, κι ήθελαν να του σταθούν. Και μέχρι εδώ, βλέπουμε την ελπιδοφόρα πλευρά της κοινωνίας μας. Γιατί τα γεγονότα της νύχτας, που είχαν ως επακόλουθο την εξαφάνισή του, μπορεί να μας διαψεύσουν. Την εξαφάνισή του γνωστοποίησε η κυρία η οποία προσπαθούσε να τον βοηθήσει όπως μπορούσε λόγω της εργασίας της, με το θέμα της υγείας και της αποκατάστασής του.

Ο Θύμιος φέρεται να έχει πέσει θύμα άγριου, ανελέητου εκφοβισμού, με πάτημα ενδεχομένως την εικόνα του, την ασφάλεια που μπορεί να γεννά στους εν δυνάμει θύτες η ιδέα πως ένας άνθρωπος βρίσκεται αδύναμος, ανήμπορος μπροστά τους. Μέσα από την εκπομπή της Α. Νικολούλη, έρχεται στο φως βίντεο από μια ομάδα νεαρών ανδρών που πηγαίνουν έξω από το σπίτι του με κροτίδες, δυναμιτάκια, κι ό,τι άλλο μπορεί να προκαλέσει θόρυβο κι αναταραχή, προκειμένου να τον αναγκάσουν να βγει έξω. Το αποτέλεσμα μόνο ανατριχιαστικό θα μπορούσε να χαρακτηριστεί, καθώς αφού ο Θύμιος βγαίνει από το σπίτι για να τους διώξει, τον γιουχάρουν και τον βιντεοσκοπούν. Έπειτα δημοσιεύεται στα social το βίντεο, με τον Θύμιο ν’ αποκαλείται ως τρελός, με τσεκούρι, επικίνδυνος, με άκρως επιθετικές τάσεις. Βέβαια, όλα αυτά ίσως να μην είχαν συμβεί, αν οι προσπάθειες του άτυχου άνδρα να προστατευτεί είχαν πιάσει τόπο.

Στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής, φαίνεται πως είχαν γίνει τέσσερις εκκλήσεις για βοήθεια, για προστασία, για τα αυτονόητα, από έναν άνθρωπο που φοβάται όταν αντιμετωπίζεται από κάποιους ως παιχνίδι. Το βράδυ εκείνο, η τελευταία του εμφάνιση είναι στην αστυνομία. Έκτοτε, σιωπή, αγωνία, θλίψη για τις σκέψεις του τι θα μπορούσε να έχει συμβεί. Προσευχές από την άλλη, από ανθρώπους που αγάπησαν μια ευγενική ψυχή, η ιστορία αυτή να μη λάβει τη δυστυχέστερη κατάληξη. Το αμιγές καλό στην έκταση που έλαβε η είδηση, είναι πως έγιναν τελικά έντεκα συλλήψεις για το περιστατικό. Έντεκα άνθρωποι εν ολίγοις, μπήκαν στα αυτοκίνητά τους, προκάλεσαν αναίτιο φόβο σ’ έναν άνθρωπο με τον ανάλογο εξοπλισμό, τον διαπόμπευσαν δημόσια με τον τίτλο του αλλόφρονα κι επικίνδυνου. Τα γεγονότα σε μια απλή τους παρουσίαση, όπως συνέβησαν.

Οι κάτοικοι της περιοχής δήλωσαν από την άλλη πως η ομάδα δρα οργανωμένα, σαν να τοποθετεί στο στόχαστρο τον επόμενο αποδέκτη κάποιας πλάκας. Μόνο που η πλάκα σήμερα ονομάζεται bullying, η ζωή ενός ανθρώπου δεν μπορεί να περνά στον βρόντο κι όταν αυτός ή όποιος άλλος ζητά επανειλημμένα βοήθεια, καλό είναι να τη λαμβάνει. Τα “γιατί” είναι τόσα πολλά μπροστά σε γεγονότα που μας κάνουν ν’ απορούμε γιατί προσπαθούμε. Για ποια εξέλιξη, για ποια σκαλιά που βλέπουμε πιο πάνω. Υπάρχουν αυτά τα σκαλιά; Ή αποτυγχάνουμε καθημερινά να νικήσουμε κάθε τι τερατώδες που η ανθρώπινη φύση είναι σε θέση να θρέψει;

Μιλώντας για μια υπόθεση που ακόμα βρίσκεται σε εξέλιξη, το σίγουρο είναι πως όλες οι ευχές εναποτίθενται στο να βρεθεί αυτός ο άνθρωπος, βάζοντας τέλος σε φήμες που τον θέλουν να έχει τερματίσει τη ζωή του λόγω απελπισίας. Από ‘κει και πέρα, στα δικά μας μακάρι, πρέπει να βάλουμε σε σειρά αυτή τη σάπια κασέτα πως κάποιος μπορεί να είναι σημαντικότερος, έναντι κάποιου άλλου. Σε τέτοιες ειδήσεις φρικτές, μια από τις βασικές σκέψεις που γεννιούνται είναι πως τελικά μερικοί άνθρωποι φαίνεται να βλέπουν το πιο σκληρό πρόσωπο της ζωής, ακριβώς γιατί τοποθετήθηκαν σε μια δεύτερης, τρίτης διαλογής θέση. Οι αδυναμίες, οι αναπηρίες, το οικονομικό πρόβλημα, η απομόνωση, μάλλον είναι αρκετά να για βάλουν κάποιον σε μια άκρη χωρίς κανέναν από τους πιο ισχυρούς κι ευνοημένους από την τύχη, ν’ απλώνουν το χέρι τους.

Οι σημερινές και μελλοντικές ευχές αυτής της κοινωνίας, ας είναι να μη θρηνήσουμε άλλη μια ψυχή που δε θα έχει απλώς χαθεί, αλλά θα έχει βασανιστεί. Ας ευχηθούμε να μείνει η είδηση στην εξαφάνιση, που θα μετατραπεί σε εύρεση. Αλήθεια, με τι τίμημα πληρώνεται μια κοινωνία που εκτός από τις αρχές της, χάνει και το συναίσθημα της ανθρωπιάς της; Αυτοί είμαστε, αυτοί γινόμαστε; Μακάρι, όχι.

Φωτογραφία από το protothema.gr

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!